เรื่องราวอาการหยุดหายใจนั้น มันเรื่องของจิตที่เราตกภวังค์อยู่ เผลอหลับไป จิตมันก็หลับใหล บางครั้งก็เผลอสติทั้งที่ร่างกายทำงานปกติ พอรู้สึกตัว ก็สะดุ้งตกใจ ก็แค่นั้นเอง เหมือนกับคนที่ภาวนา ดูลมหายใจ ดูไปดูมา จิตมันนิ่งมากเข้าๆ ก็จํบลมหายใจไม่ได้ บางครั้งก็เหมือนไม่มีตัวตน ความรู้สึกที่กายก็ไม่มี แต่พอจับลมหายใจ ไม่ได้ ก็สะดุ้ง เพราะของที่เราเคยยึดมันหายไป เกิดกลัวตายขึ้นมาเสียอีก นั้นก็เป็นเรื่องมายาของอารมณ์อีกเหมือน เราไม่ไปยึดให้วิตกกังวล พอออกสมาธิเราก็ทำใจเราเป็นปกติ กลับมาอยู่กับโลก เหมือนเดิม เพียงแต่เราอย่าไปยึดถืออะไรเท่านั้นเอง เราก็ถือว่าเราได้พักจิต พักกายไปชั่วขณะหนึ่ง ไม่มีเรื่องอารมณ์มารบกวนจิต เกิดเป็นความวุ่นวาย มันก็มีความสุข ที่ไม่มีเรื่องวุ่นวายภายในจิต ปล่อยวางมันไปเท่านั้นเอง
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
