“สภาวะจิตที่เสพความเศร้า”
แสงที่กำลังแทรกมาในเวลาเช้า
ความสุขที่ได้มาในวันนั้นกับความรู้สึกในวันนี้ มันเปลี่ยนไปได้ไวจริงๆ ทำไมเราชอบมีคำถามกับตัวเองในวันที่การผิดหวังหรือไม่มีความสุขเสมอๆ ช่วงเวลาสุขของชีวิตที่มีระยะเวลาสั้นๆ มันจะลืมทุกอย่าง ยกเว้นตัวเรา เมื่อผ่านมาแล้วมันหมดเวลาความสุขเราจะพึ่งเห็นสัจธรรมเสมอ ผมอยากเป็นคนที่เห็นสัจธรรมก่อนจะได้รับความสุขมากกว่านี้ ทั้งที่คิดว่าสิ่งที่เดินนั้นมันปลอดภัยแล้วก็จริง แต่มันก็ย่อมพลาดได้เสมอ มันไม่มีอะไรแน่นอน อันที่คิดว่ามั่นใจ สุดท้ายก็ไปโดนไม่ตั้งตัว ได้แต่มาดูตัวเองในวันที่เราพลาดเสมอ
เมื่อเวลาเราเศร้าเราก็มักชอบเสพความเศร้าตอกย้ำตัวเองอยู่เสมอ ความสุขแทบจะหาไม่เจอในเวลานี้ คิดวกวนเวียนวายอยู่กับดักความรู้สึกเสียใจ สภาวะจิตใจกับความคิดเรามันมันไปในทางที่ไม่รับความจริง ว่ามันจบแล้วเราไม่สามารถทำสิ่งนั้นได้อีกแล้วเราต้องอยู่สภาพเดิมๆที่เคยเป็นอีกครั้ง เครียดเวลาอยู่คนเดียว เหมือนกำลังรู้สึกกดดันกับชีวิตทำไมมีแต่เรื่องเศร้าจังเลย
เวลานี้เป็นช่วงที่ดี เราก็ควรกับมาทำความเข้าใจกับชีวิตของเราอีกครั้ง แล้วค่อยๆคิดระวังกับการใช้ชีวิตให้ดีๆ กว่านี้ ฝึกจิตใจให้นิ่ง มีสมาธิกับการกระทำของเรา
ให้กำลังใจกับคนที่มีสภาวะแบบผมครับ มันจะมีสักวันที่เราจะผ่านมันไปได้ เรายังเชื่อว่า ’เวลา’ มันช่วยเราได้เสมอ แต่เราแค่ยอมรับมันให้ได้ก็เท่านั้น
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
