สวัสดีวันหยุดอีกหนึ่งวันนะคะ
วันนี้ขอมาแต่เช้านิดนึงนะคะ ᕕʕ •ₒ• ʔ୨
คิดว่าน่าจะเป็นโอกาสที่ดี
สำหรับการคิดทบทวนและใคร่ครวญไปกับหัวข้อวันนี้ค่ะ
หลายๆคนคงเดินทางกลับบ้าน
หลายๆคนคงเดินทางไปเที่ยวพักผ่อนกันใช่มั้ยคะ
หรืออาจจะมีบางคนที่ต้องทำงานอยู่
( ถ้าใครทำงานอยู่ แล้วผ่านมาเห็น ก็ขอสู้ๆนะคะ ! ＼ʕ •ᴥ•ʔ＼ ／ʕ •ᴥ•ʔ／ )
วันนี้เรายังคงอยู่กับหนังสือเล่มส้มสีสดใสเล่มนี้กันค่ะ !
หลังจากที่เราว่าด้วยวิชาความสุข 101 กันไปแล้ว
ชีวิตพวกเราอาจจะมีความสุขง่ายๆ ด้วยเรื่องเหล่านี้อย่างเช่น
★ ช็อกโกแลตเป็นรสชาติแห่งความปลาบปลื้มยินดีได้
★ จากนั้นก็เสียงเพลง
★ ออกไปข้างนอก
★ มองดูสิ่งสวยงาม
★ จดจำ
★ ดมกลิ่นต่างๆ
เพื่อนๆ สามารถย้อนกลับไปอ่านได้ที่ลิงค์ด้านล่างนี้นะคะ
![[panpanmeme ᴥ journal & journey] สวัสดีวันหยุดนะคะเพื่อนๆ วันนี้ แพนแพนมี เจอนั่น เจอนี่ หยิบกองดองมาปัดฝุ่นซะที เจอหนังสือเล่มนี้ ที่ซื้อมานานม๊ากกกกกกกกกกกกกกก 🤪](https://t1.blockdit.com/photos/2022/04/62584f4c29faf045d87310b2_800x0xcover_oXHE_ilH.jpg)
ᕕʕ •ₒ• ʔ୨ กลับมาที่เรื่องของวันนี้
ว่าด้วย "ความสุขที่เรียบง่าย"
ชีวิตของเรามีอะไรที่เป็นความสุขที่เรียบง่ายกันบ้างคะ?
สำหรับเราแล้ว ที่ๆเรียบง่ายที่สุดคือ บ้าน ค่ะ
แต่ตัวเราเองมีปมกับคำว่าบ้านมาเยอะพอสมควร
ไว้จะเล่าให้ฟังนะคะ แฮ่ะ
บทที่จะนำมาแชร์ในวันนี้เป็นเรื่องของ คริสที แอชวานเดน
"ทางกลับบ้าน"
บทนี้อยู่ในหัวข้อหลักของหนังสือ ที่ว่าด้วย "ความสุขที่เรียบง่าย"
เราเลือกนำเรื่อง ทางกลับบ้านมาแชร์ให้เพื่อนๆได้อ่านกัน
เพราะเป็นเรื่องที่ทัชใจเรามากๆ
มีประโยคหนึ่งที่ทำให้รู้สึกว่า มันเหมือนชีวิตของเราเลยคือคำว่า
ฉันปรับตัวเข้าได้กับทุกที
แต่ไม่เคยเป็นส่วนหนึ่งของที่ไหนเลย
คริสที แอชวานเดน
มีหลายๆคนที่ต้องโยกย้ายถิ่นฐานอยู่บ่อยๆ ตามพ่อ แม่ หรืออยู่กับ ปู่ ย่า ตา ยาย
ชีวิตที่ต้องมีหลายๆบ้าน ... เราเองก็เป็นหนึ่งในนั้นค่ะ
การปรับตัว เป็นเรื่องที่สำคัญมาก ในการอยู่ในแต่ละสังคม
ส่วนคริสที เอง เธอทำงานเป็นนักหนังสือพิมพ์ที่ต้องอาศัยอยู่ประเทศต่างๆ กว่า 3 ประเทศ เมืองต่างๆ กว่า 12 เมือง นั่นจึงทำให้เธอต้องปรับตัวอย่างสูง
แต่ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไรก็ตามที่ทำให้เราต้องเดินทาง ย้ายหลักแหล่งบ่อยๆ
แต่สิ่งเดียวที่เราโหยหาจริงๆ คือ 'บ้าน' บ้านที่เป็นบ้านของเราจริงๆ
หลายๆคนอาจจะโหยหา ที่ใดสักที่ ที่ทำให้รู้สึกว่า ใช่ นี่แหละ...ที่ของเรา
แต่สิ่งที่คริสที เล่าผ่านหนังสือบทนี้คือ
เธอฝึก : ฝึกที่จะอยู่อย่างเป็นหลักแหล่ง และ ได้มีสายสัมพันธ์กับชุมชน ได้พบเจอกันคนใหม่ๆ และคนที่ทำให้เธอเติบโตขึ้น
รวมไปถึงการได้อยู่ในที่ๆ มอบพลังให้กับเธอในแต่ละวัน
เธอหยุดเดินทาง และใช้เวลา 365 วัน เพื่ออยู่เป็นหลักแหล่ง
และฝึกจิตใจของตัวเอง ให้ได้เดินทางกลับบ้าน
ด้วยการเดินผ่านขุนเขาและฟาร์มของเธอ
การเดินทางกลับบ้าน จึงไม่ใช่อะไรที่เร่งร้อน
แต่เป็นการเดินอย่างช้าๆ และหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวกับธรรมชาติ
:)
สำหรับชีวิตของพวกเรา
หลายๆคนอาจจะไม่ได้มีชีวิตแบบนั้นในตอนนี้
แต่การฝึกตัวเอง ให้มีชีวิตแบบไม่เร่งร้อนตามสถานการณ์โลกและชีวิต
ค่อยๆ ให้ตัวเองได้เรียนรู้และเป็นหนึ่งกับสังคม
มีสายสัมพันธ์ที่ดีกับคนรอบตัว
นั่นอาจจะเป็นชีวิตที่เราได้สร้างความอบอุ่นให้กับทุกที่ ที่เรากำลังจะอยู่ก็ได้นะคะ
สุดท้ายนี้ขอจบด้วยโควทจากหนังสืออีกครั้งนะคะ
"เรามีทุกอย่างในทุกวินาทีอยู่แล้ว
แม้ในยามที่ ขัดสน ที่สุด"
- เมโลดี้ บีตตี้
ในวันที่เราไม่เหลืออะไรแล้ว บางคนอาจจะไม่มีเงินเหลือแล้ว ไม่มีบ้านให้อยู่
ชีวิตติดลบ
แต่สิ่งที่เรามีอยู่ในตอนนี้ ก็คือ "ตัวของเรา"
วันนี้เรายังมีชีวิตอยู่ นั่นคือสิ่งที่สำคัญมากๆ
ทุกครั้งที่เราท้อแท้ เราจะนึกถึงคำของคุณย่าของเราที่บอกว่า
ขอบใจนะที่ยังมีชีวิตอยู่
แม้ว่าวันนี้ย่าจะไม่อยู่แล้ว แต่ย่า ยังคงเป็นบ้านในหัวใจที่อบอุ่นสำหรับเสมอเลย
สำหรับบทที่ว่าด้วยความสุขที่เรียบง่ายนี้
ยังมีเรื่องอื่นๆ อีกมากมายที่น่าสนใจไม่แพ้กันเลย
เพื่อนๆ สามารถไปตามอ่านกันได้นะคะ
ขอให้ได้มีวันหยุด และ พักผ่อน เติมพลังพร้อมลุยงานในวันต่อๆไปนะคะเย่ ʕ•ᴥ•ʔﾉ♡
- 3
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
