อากงยิ้มให้ฉันจริงๆ😊
งานสวดศพวันที่ 2
(เหตุการณ์ต่อจากบทความก่อนหน้า)
วันนี้มีแขกเพื่อนอากงที่รำไทเก็กกันที่สวนลุมมาร่วมงาน ตอนฉันมาถึงก็ใกล้เวลาสวดแล้ว หลังจากเสิร์ฟน้ำแขกไป ก็เลยรีบไปนั่งประจำที่ในทันที หลังจากสวดเสร็จจึงค่อยมีเวลาเดินไปพูดคุยกับแขก แขกที่มาวันนี้ เป็นกลุ่มที่รำไทเก็กและออกกำลังกายกับอากงที่สวนลุม มีหลายช่วงวัยหลายอายุที่แตกต่างกัน มีอาอี๊ในกลุ่มแขก ถามหาฉันในงาน ป๊าจึงตามตัวฉันมาสวัสดีผู้หลักผู้ใหญ่ที่ถามหากัน
“สวัสดีค่ะ” ฉันทักทายพร้อมรีบยกมือไหว้อาอี๊คนดังกล่าว และกลุ่มเพื่อนๆที่มาด้วยกัน
“อ่อ คนนี้เองหรอ สวยอย่างที่อากงแกพูดจริงด้วยๆ” ฉันฟังด้วยความประหลาดใจ
“อากงพูดถึงหนูตลอดเลยนะ บอกว่าสวย เรียนเก่ง ทำงานก็เก่งมากๆเลย เจอกันทีไร ก็พูดถึงแต่เรื่องหนูให้ทุกคนฟังตลอด”
ฉันแทบไม่เชื่อสิ่งที่ฉันได้ยิน ม๊าเองก็เช่นกัน
“อากงนะหรอคะที่พูด” ม๊าฉันเอ่ยถามอาอี๊ด้วยความสงสัย “ปกติอากงไม่เคยพูดกับหลานเลยนะคะ เห็นมีแต่กระแทกของใส่ หรือเอ็ดใส่ซะทุกครั้งที่เห็นหน้า”
อาอี๊บอกว่า อากงแกทิฐิเยอะ แต่ก็ชอบมาเล่ามาอวดถึงหลานคนนี้ให้ฟังเสมอ บอกกลับบ้านดึก เพราะทำงานหนัก ก็เลยจะมายืนรอจนกว่าหลานจะกลับบ้าน
ฉันนึกภาพย้อนสมัยยังอาศัยอยู่ที่บ้านใหญ่ ทุกวันเวลากลับบ้านดึกๆ ฉันจะเจออากงยืนอยู่ที่ชานบ้านชั้น 2 เป็นประจำ ฉันเข้าใจมาตลอดว่าอากงคอยจับผิด เพราะทุกเช้าของวันรุ่งขึ้น ฉันมักโดนป๊าเอ็ดเป็นประจำที่กลับบ้านดึก และมักโดนอากงเอ็ดทุกครั้งว่า จาโบ๊มันไม่ดี จาโบ๊มันไม่ดี ฉันจึงไม่ชอบใจนักในตอนนั้น
“อากงบอกว่าหนูเป็นหลานคนเดียวที่ยังอยู่กับเค้า และคอยซื้อนู่นนี่มาให้ ตอนได้ของขวัญวันเกิดจากหนู อากงแกเอามาอวดพวกอาอี๊ที่สวนลุมด้วยนะ”
ทันใดนั้น ฉันถึงกับปล่อยโฮกลางศาลา ฉันไม่คิดว่าจะได้ยินเรื่องเหล่านี้เลย ไม่เคยคาดคิดมาก่อน ฉันเฝ้าถามอาอี๊กับกลุ่มเพื่อนว่านี่คือเรื่องจริงใช่มั้ย ไม่ได้พูดให้ดีใจไปเองใช่มั้ย อาอี๊บอก เราไม่ได้รู้จักกันมาก่อนนะ ไม่งั้นจะรู้จักชื่อกันได้ยังไง
“เรื่องจริงนะ อาม่ายืนยันได้” ซ๊อยม่ายืนยันคำพูดจากกลุ่มเพื่อน “อากงแกยังความจำดีจนวันสุดท้ายนะ เค้ารู้ด้วยว่าหนูคือคนที่ซื้อแพมเพิสมาให้เค้า เค้ายังบอกเลยว่ามีแต่หลานคนนี้ที่มีแต่ให้ ไม่เคยมาขออะไรเลย” ซ๊อยม่าเล่าให้ฟังต่อ
ฉันได้แต่นึกเสียใจและพรั่งพรูน้ำตาออกมา ฉันไม่เคยได้เข้าไปหาอากงเลย ไม่เคยได้เข้าไปพูดคุยเลย ไม่ได้เข้าไปกราบแกเลย ได้แต่ฝากของไว้ที่ป๊าแล้วก็ไป ฉันนึกเสียใจถึงการกระทำของตัวเอง ฉันฝันมาตลอดว่าอยากให้ความสัมพันธ์ของฉันกับอากงดีกว่านี้ ฉันปล่อยให้เวลาผ่านไปถึง 38 ปี โดยที่ไม่ได้แก้ไขอะไรเลย จนวันนี้ วันที่อากงจากไปแล้ว
อาอี๊และคนอื่นๆคงรับรู้ได้ถึงความเสียใจ และความรู้สึกผิดในใจของฉัน “ไม่ต้องเสียใจไปนะ อากงแกรู้มาตลอด เค้าแค่ปากหนักไม่พูด อย่าโทษตัวเองนะ ไม่งั้นอากงแกจะเสียใจนะ ไม่ร้องๆ หนูทำดีมากแล้ว ถึงกับไปหาซื้อแพมเพิสมาให้ หนูทำดีที่สุดแล้วจริงๆ”
ฉันหันไปมองภาพอากงก่อนกลับบ้าน อากงยังคงยิ้มให้ฉันอย่างอบอุ่นเหมือนเมื่อวาน
“หนูจะตั้งใจใช้ชีวิตที่อากงมอบให้ ให้ดีอย่างที่ผ่านมา และจะยังคงพยายามในทุกๆวันต่อจากนี้ตลอดไป ขอบคุณค่ะ”
Dedicated to U.L., my handsome grandpa 👨🏻🦳💕
- 2
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
