อาร์ตทอยและกล่องสุ่ม
ตึก meka สะพานเหล็กเก่า สถานีmrtสามยอด
เราสุ่มเจ้าชายน้อย สุ่มเดียว ร้าน อาตงชั้น6
งานนี้สวยมาก สวยทุกชิ้น เป็นซีรีย์ที่ 2 ซึ่งการลงสีดีมาก ตอนแรกไม่รู้ว่าเป็นงานค่าย kaiyodo ค่ายนี้ทำงานระดับรายละเอียด ทั้งการปั้น ลงสี เรามีงานเทพเจ้าค่ายนี้ และงานกาชาปองภูตผีขบวน 100 อสูร
การลงสีเจ้าชายน้อยชุดนี้ เลียนแบบ เซรามิกซ์ เพราะใช้เนื้อสีด้านในแบบสีน้ำเคลือบ แต้มเบาหนักไม่เท่ากัน ชั้นบนสุดเคลือบผิวใสแบบเงา เป็นเทคนิคที่ทำยาก สำหรับเรา และทำสเกลอุตสาหกรรมที่คุมคุณภาพได้ดีระดับนี้ยากมาก ไม่นับการปั้นชิ้นงานที่ตีความในแต่ละตอนสำคัญ
นอกจากนี้ยังมีวานร้านอื่นรวมๆกับร้านนี้ที่มีกล่องสุ่ม อาร์ตทอย เราแอบชอบวานที่เลียนแบบผิวเหมือนไม้แกะสลัก ทีมีดที่ฝานเฉืนี้ การลงสีแบบดรายบรัชเล่นขอบเงาให้มีมิติ หรือการทำลายไม้เลียนแบบ หรือการลงสีโลหะขึ้นสนิม เหนืออื่นใดนอกจากคาแรคเตอร์ที่สร้างสรรค์เรื่องราว และความสนุก
งานคนไทยที่โกอินเตอร์ระดับโลก ร่วมกับค่ายผลิตที่ได้ลิขสิทธิ์จากภาพยนต์
งานคนไทย bezillar
ลายทีมีดฝาน และการทำสีเล่นมิติด้วยดรายบรัช
การลงสีแบบผิวโลหะ
งานระดับโลกของคนไทย คงคุ้นเคยกับ มะม่วงจัง และงานคุณAlexface ชิ้นอื่นเราไม่ทราบชื่อจริงๆขออภัยด้วย
เรื่องราวจากนิทานโบราณของจีน
ของเล่นที่เป็นของสะสม มีมูลค่าและคุณค่า อาจราคาแพงสำหรับการเล่น แต่เป็นสิ่งเยียวยาใจคล้ายอการ การท่องเที่ยว สินค้าแบรนด์เนม พระเครื่อง
ชอบอันนี้ แต่ไม่ทราบของแท้ไหม ราคาเกือบสองพัน(ถ้าจำไม่ผิดเคยได้ยินว่า พิมพ์ดีดเกือบหกพัน)
นอกจากนี้ยังได้ชมอาคารบ้านเรือนละแวกใกล้เคียง
คลองโอ่งอ่าง แต่ในความทรงจำ คือสะพานเหล็ก
ตอนเด็กเคยมาไม่กี่ครั้ง กลัวที่แคบ มืด รูลงไม่กี่ทาง
ตามหารางทามิย่า ได้มาสุดท้ายดองเก็บเกือบ 20 ปี
กับสมัยโปเกม่อนบูมๆ อีกทีตอนมัธยม
พอมหาลัย มาเดินหาของมาโมดิฟายส่งอ.
ตึกเพิ่งเปิดโล่ง บางส่วนทำสีใหม่ บางส่วนเพิ่งเห็น
หน้าต่างไม้ทรงโค้ง คล้ายโลโกที่ทำ bluebangkok
ร้านจากไหนไม่รู้มาเปิดเยอะขึ้น คนเริ่มกลับมา
เคยเดินสำรวจนานมาแล้ว ร้านอาหารอินเดีย แขก
มันคือศูนย์รวมยุคต้นกรุงรัตนโกสินทร์
สินค้าคงขึ้นท่าที่ทรงวาด มาส่งที่นี่เพื่อขายส่ง
เชื่อมไปทางรถไฟ เพราะเถ้าแก่มาเคลียร์บิล
ร้านอาหารเหลา โรงหนังจึงรุ่งเรือง ธนาคาร ทองคำ
อาชีพรับจ้างเข็นของ กับโสเภณี นับว่าคู่ที่นี่มานาน
คุณต้องดูถึงเมืองท่า การค้า คมนาคม อาหาร
ถึงจะทำ ตึกจิ๋ว ที่ระลึก
ทุกวันนี้ สำเพ็ง เจอการค้าออนไลน์ ยิงตรงถึงบ้าน
ก่อนหน้าคือทุนจีนเข้ามาเปิดร้านถึงที่นี่ตัดคนกลาง
ถ้าซื้อมาขายไป คงอยู่ไม่รอด ทางออกคือ
ต้องออกแบบเอง และ soft power
วันนี้เจอโรงแรม คาเฟใหม่ในตรอกสำเพ็ง
ไม่นับร้านอาหารไฟน์ไดนิ่ง โพทง(สวยมาก)
ต่อไปคงเป็น มิกซ์ยูส หรือ โคเวิร์คกิ้ง เพิ่มขึ้น
บาร์ลับที่ไม่ลึกจะผุด ร้านค้าอาจตายแปรเปลี่ยน
หรือไม่มีใครรู้ เพราะโลกหมุนไว หรือหมุนย้อนกลับ
ร้านก๋วยจั๊บกลางสำเพ็งที่เผ็ดร้อนแบบคนไทย
แม่ค้าสวยแซ่บ แต่พอกินร้านคนจีนคุณจะเทียบได้
เผ็ดร้อนพริกไทย แต่แบบจีนละมุนกว่า
คิดถึงลุงที่เร่ขายของตามเทศกาล
กับชอบดูรถเข็นขายของที่นี่ มันต้องตอบโจทย์
จะปิ้งหมึกแห้งบดแล้วยกย้าย ปิ้งลูกชิ้นไส้กรอก
คือความสร้างสรรค์เอาตัวรอด หล่อเลี้ยง รำคาญ
หน้าต่างที่แอบซ่อน
เราแวะร้านเบเกอรี่ด้วยนะ
ชีวิตนี้เข้าร้านเบเกอร์รี่
ตอนแรกหาเบรคกิ่งโซดา งานย้อมผ้าสีธรรมชาติ
ครั้งนี้ กระดาษมันห่อ ทำถาดสีเปียกโมเดล
ร้านนี้คุ้นเหมือนสาขาสอง ทำดีมีของเยอะ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
