เราเคยถูกเพื่อนแซวว่า "เป็นคนตรงยิ่งกว่าไม้บรรทัด" สมัยเด็ก..คิดแบบไหนก็พูดแบบนั้น แต่ไม่ใช่คนพูดด้วยอารมณ์นะ ไม่ได้คิดถึงว่าคนฟังจะรู้สึกอย่างไรด้วย แต่เพื่อนบอกว่า "ตรงเกินไป! หัดพูดอ้อมๆ บ้าง รักษาน้ำใจคนบ้าง"
พอโตมา เราก็ยังเป็นคนตรง และน่าจะตรงมากขึ้นอีก ด้วยความเป็นคนนิสัยพูดตรง-ชัดเจนมาตลอด ไม่ค่อยคำนึงถึงตัวตนว่าคนฟังจะรู้สึกหน้าแหก! เสียหน้า! ขนาดเราพูดไพเราะสุภาพด้วยนะ ก็ไม่แคล้วมีผลกระทบตามมา จากการพูดตรงๆ บอกตรงๆ
เช่น เคยถูกอาฆาตแค้นตามราวี ผช.บางคนเคยอยากลงไม้ลงมือทำร้ายร่างกายเรา ....
ตอนนี้ เราก็พูดตรงเหมือนเดิม 😆 แต่ใช้วิธีปรับการพูดจากก้นบึ้งเพื่อให้เกิดความเข้าใจตรงกัน มีความปรารถนาดี คุมน้ำเสียง อารมณ์ โดยเลือกพูดในเวลาที่เหมาะสม และเลือกพื้นที่เปิดหรือพื้นที่ส่วนตัว เป็นรายบุคคลตามนิสัยของคนๆ นั้น
เราเห็นว่าการสื่อสารตรงๆ เป็นทักษะที่ต้องผ่านการฝึกพอสมควร นึงถึงผลประโยชน์และสภาพจิตใจของผู้รับสารเป็นหลัก
เราเลือกที่จะเป็นกัลยาณมิตรของคนรอบข้างที่รู้จัก หากชี้แนะได้ก็ทำค่ะ ส่วนใหญ่ทุกคนก็รับทราบ เห็นความหวังดีจากเรา การพูดเป็น..มันช่วยพัฒนาระดับความสัมพันธ์ให้ดีขึ้นด้วยนะ
แต่ถ้าเป็นคนนอกตัว ใจหิน! มองว่าเป็นภัยกับเรา เราจะไม่พูดเลย ไม่คบหาด้วยค่ะ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
