ตัวตนแห่งความขี้เกียจ ณ ที่นี้ผมเชื่อเป็นการส่วนตัวว่าทุกคนต้องมีความขี้เกียจอยู่ในตัวแน่นอน สำหรับผมแล้วความขี้เกียจคือ ''คุณสมบัติ'' ของผมและผมก็รู้สึกปลื้มปิติที่มันยังคงอยู่ตราบเท่าทุกวันนี้ คนบางคนพูดว่า วันๆเอาแต่ขี้เกียจนอนเฉื่อยๆเอื้อยๆอ่อยๆไปวันๆแบบนี้จะไปสู้ใครเค้าได้ ผมเกิดคำถามขึ้นมาในใจ ''แล้วเราจะไปสู้กับใครหล่ะ ทำไมเราต้องไปสู้กับเค้า'' ถ้ายังทำตัวแบบนี้ต่อไปแล้วจะไปทันเค้ามั้ย ''ทันกับใครครับ ทำไมเราต้องวิ่งตามเค้าหล่ะ'' หัดเป็นผู้เป็นคนซะบ้าง ขี้เกียจแบบนี้มันไม่ใช่วิสัยมนุษย์ ของรกแบบนี้เห็นแล้วก็ยังมองข้ามไม่รู้จักเก็บ mungยังเป็นคนอยู่รึเปล่า สมองไม่มีดีแต่ปาก mungนี่แปลกคนจริงๆ แบบนี้ทำงานหรืออยู่ร่วมกับใครไม่ได้หรอก หัดปรับเปลี่ยนตัวเองซะใหม่ หัดแห้ไข หัดโทษตัวเองซะบ้าง ณ จุดจุดนี้มีคำถามมากมายที่ผมตั้งขึ้นมาหลังคำพูดพวกนี้
- 1.เราอยู่ในโลกแบบไหนหรอครับ ทำไมต้องมีการตั้งค่านิยมพื้นฐานแบบนี้กับทุกคน
- 2.ทำไมเราต้องพัฒนาตามคนอื่น หรือไม่งั้นเราจะตายก่อนพวกเค้า เพราะเราล้าหลัง
- 3.ทำไมเราก้าวเดินไปด้านหน้า แต่กลับไม่มองย้อนลึกไปถึงด้านหลัง
- 4.ศิลปะแห่งความขี้เกียจคุณคิดว่ามันเป็นยังไง
- 5.คนๆนึงจำเป็นต้องเหมือนกับใครสักคนมั้ย
- 6.คุณคิดว่าการทำงานร่วมกันไม่ต้องการความเฉื่อยหรอครับ
- 7.คุณคิดว่าคนแบบผมที่เป็นคนเฉื่อยยังคงมีความเป็นมนุษย์หลงเหลืออยู่รึเปล่า
- 8.เราใช้ชีวิตยากเกินไปรึเปล่า
คิดและตั้งคำถาม
ผมมองว่า ''ความเฉื่อย'' เป็นคุณสมบัติพิเศษที่ผมมีและผมรู้สึกรักมัน มันไม่ใช่เพราะผมขี้เกียจอยู่กับมัน แต่เป็นเพราะมันให้ความรู้สึกสบายและร่มเย็นกว่าคุณสมบัติต่างๆที่คนหัวสูงตั้งค่านิยมพื้นฐานของพวกเค้าไว้ ผมไม่เคยกล่าวโทษตัวเองเลยที่ยังคงใช้คุณสมบัตินี้ วิสัยทัศน์ของคนๆนึงไม่ได้ถูกจำกัดไว้แค่เรื่องๆนึง แต่คนเรามักคิดว่าวิสัยทัศน์ของเรานัันวิเศษสุดๆ เช่นเดียวกันกับผมที่กำลังแสดงออกอยู่ ณ ตอนนี้ การที่ผมทำอะไรเฉื่อยๆและผมสามารถรับรู้เข้าใจทั้งความรู้สึกของผมและผู้อื่นได้ มันทำให้ผมมองเห็นโลกใหม่ที่ผมได้รับตรงจากประสบการณ์ ผมรู้สึกถึงมันได้ทั้งสีหน้าอารมณ์น้ำเสียงและการกระทำ ผู้คนที่พูดและกระทำสวนทางมีมากมายหลากหลาย ผู้คนที่ไม่ชอบให้ผู้อื่นทำแบบที่ตัวเองเกลียดแต่กลับทำซะเอง คนๆนึงที่ตั้งคำถามแบบนี้ก็ยังคงมีตัวตนอยู่บนโลก ผมเป็นคนยังไงผมยังไม่รู้ ผมรู้สึกสับสนและยังคงตั้งคำถามต่อโลกนี้ต่อไป
ถ้าผมจะเติบโตขึ้นบนโลกนี้ ผมก็จะยังคงตั้งคำถามกับทุกเสี้ยววินาทีของสิ่งต่างๆที่ผ่านเข้ามาในชีวิตผม สำหรับวันนี้ ลาวิ่งเร็วกว่าม้า เพราะฉะนั้นลาไปก่อนครับ อะฮิอะฮิ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
