"ชีวิตท่านชาย กับสายอาชีวะ" ตอนที่๑
ย้อนไปในสมัยเรียนขาสั้น มัธยมปีสุดท้าย ม.๓ ถึงเวลาที่ต้องเลือกว่าเราจะเดินไปในเส้นทางใดในอนาคต ตัวผมเองนั้นเรียนมัธยมแผนวิทย์ฯ-คณิต ตั้งใจจะไปสอบไปเป็นตำรวจหรือนักบินกองทัพอากาศ เพราะโรงเรียนมัธยมที่เรียนอยู่ในกองทัพอากาศ
ด้วยความที่อ่อนวิชาคณิตศาสตร์ เพราะไม่ชอบตัวเลขและการคำนวณ แต่ไปเก่งวิชาสังคม ภาษาไทย แล้วก็ชอบการวาดรูป ถ่ายรูป จึงมีความลังเลว่าจะไปไม่รอด ถ้าเราเรียนต่อม.ปลาย แล้วในชั่วโมงที่เข้าเรียนแนะแนวก็จะมี อ.แนะแนวมาให้ข้อมูลในการตัดสินใจว่า ถ้าเรียนไม่เก่งวิทย์ฯ-คณิต ให้ไปเรียนสายอาชีพ จบมาจะได้มีงานทำ แล้วในยุคนั้น ข้อมูลข่าวสารในอินเตอร์เน็ตยังไม่มีเหมือนปัจจุบัน ใครแนะนำอะไร บอกอะไรไปก็คล้อยตาม จนตัดสินใจว่า จบม.๓ จะไปเรียนไทยวิจิตรศิลป์ สาขาศิลปประยุกต์
เพื่อนหลายคนส่วนใหญ่จะต่อมัธยมปลาย บางคนก็ไปโรงเรียนช่างฝีมือปัญจะ โรงเรียนเซนต์จอห์นโปลีเทคนิคและเทคโนโลยีไทยสุริยะบางเขน จนเรียนจบมัธยม จะไปสมัครเรียนที่ไทยวิจิตรศิลป์ โดนทางญาติเบรคเอาไว้ เรียนศิลปจะไปทำมาหากินอะไร เพื่อนเขาเรียนจบมา ป่านนี้ยังหางานทำไม่ได้เลย เราก็อธิบายเท่าไหร่ก็ไม่ฟัง อย่างว่าสมัยนั้นผู้ปกครองญาติพี่น้องต้องส่งเสียค่าเล่าเรียน เราจึงต้องหาที่เรียนที่อื่น
ญาติพี่น้องก็แนะนำวิทยาลัยเทคนิคดอนเมือง เป็นของรัฐบาลแต่ต้องสอบเข้า เราก็เห็นมีสถาปัตย์ซึ่งก็อาจจะคล้ายศิลปะก็เลยไปสอบเข้า แล้วก็สอบติดแบบไม่ได้ตั้งใจ สถาปัตย์ในยุคนั้นจะอยู่ในแผนกก่อสร้าง ผมจึงเดินทางมาสู่สายอาชีวะครั้งแรกของชีวิตที่แผนกช่างก่อสร้าง วิทยาลัยเทคนิคดอนเมือง รุ่นที่๑๑
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
