ถ้าเราเห็นว่าความสุขคือทาง คือสุดปรารถนา เราก็จะถูกปั่นอยู่ระหว่าง หัวกับหัวใจ หรือ เหตุผลกับอารมณ์ เช่นนี้ร่ำไป นั่นคือ สภาวทาสเป็นสภาวธรรมที่ถูกเลือกเสมอเช่นนี้เอง. เช่นนั้นแล้ว ตราบใดที่สภาวธรรมไม่ใช่สภาวไท คนเราก็ดุจจิ้งหรีดที่ถูกปั่นหัวด้วยเส้นผมสองเส้นที่มีชื่อว่าหัวกับหัวใจอยู่ตราบนั้นชั่วกัลปาวสาน.