เรื่องเล่าท่านชาย สายอาชีวะ ตอนที่๒
หลังจากสอบเข้าเรียนที่วิทยาลัยเทคนิคดอนเมืองได้ ก็ต้องมีการมอบตัว วัดตัวตัดชุด ตัดเครื่องแบบ ชุดเครื่องแบบฝึกงาน เสื้อช็อป กางเกงขายาวสีกรมท่าผ้ามัน มีร้านรับตัดชุดได้สัมปทานหรือได้รับอนุญาติจากทางวิทยาลัยมาตัดเพียงเจ้าเดียว ทำให้เปิดเทอมแล้ว ใครที่สั่งตัดชุดกับทางวิทยาลัยไว้ ยังต้องใส่ชุดนักเรียนมัธยมขาสั้นมาเรียนกันเกือบเดือน จนได้ฉายาว่า DON ปี๑ รุ่นขาสั้น เพราะร้านตัดชุดให้ไม่ทัน
แผนกช่างก่อสร้างที่ผมเรียน มีเด็กค้างปีประมาณ ๓๐% นอกนั้นเป็นเด็กตามเกณฑ์ จบม.๓มาต่อปวช.ปี๑ การเรียนช่างก่อสร้างมีทั้งภาคทฤษฎีและภาคปฎิบัติ งานไม้ งานปูน เขียนแบบ คณิตศาสตร์ ภาษาไทย สังคม ภาษาอังกฤษแล้วยังมีวิชาลูกเสือ ใส่ชุดลูกเสือ(โดยเอาชุดมาเปลี่ยน) แถมผมยังต้องเรียน รด.อีกด้วย ซึ่งวันไหนที่เรียน รด.กว่าจะกลับมาถึงไม่สามารถเรียนคาบแรกและคาบสองทัน
ในที่สุดก็ถึงวันที่เครื่องแบบ ชุดฝึกงาน เสื้อช็อปเสร็จซักที แต่รูปทรงและเนื้อผ้าดูลุงๆและเด็กเรียนมากๆ ตามระเบียบของวิทยาลัยเป๊ะ เสื้อฝึกงาน เสื้อช้อปตัวใหญ่ ดูหลวมๆ กางเกงผ้ามันขายาวสีกรมท่ารีดจับจีบ ดูไม่เท่ห์เอามากๆในสายตาและความรู้สึกของผมในตอนนั้น ใส่แล้วรู้สึกไม่มั่นใจ มีเพื่อนและรุ่นพี่แนะนำให้ไปตัดกางเกงผ้าเวสปอย ผ้ายีนส์ลายสอง ที่ร้านโตโต้แถวกล้วยน้ำไทย แต่หารู้ไม่ว่า ผ้าแบบนั้นมันผิดระเบียบของวิทยาลัย
แต่ก็หลบหลีกผ่านมาได้ตลอด อาศัยช่วงคนเดินเข้าวิทยาลัยเยอะๆ เราก็หลบๆชิ่งๆตีเนียน ให้กลุ่มใหญ่บังจนอาจารย์ฝ่ายปกครองไม่ทันเห็น แต่ก็มีวันพลาด แล้วก็เริ่มพลาดบ่อยขึ้น จนถึงมีการเชิญผู้ปกครองมารับทราบพฤติกรรมการแต่งกายผิดระเบียบ ซึ่งในใจเราก็คิดว่า จะเอาอะไรกันหนักหนากับแค่เสื้อผ้าเครื่องแต่งกาย เริ่มรู้สึกอึดอัด (ความคิดในวัยนั้น)
จึงเกิดอาการไม่อยากเข้าเรียน แล้วมีเพื่อนที่โตกว่าเรา แสบกว่าเรา ประสบการณ์สูงกว่าเราก็ชวนเราโดดเรียน ออกเที่ยว ตระเวนไปตามโต๊ะสนุกเกอร์ ตามห้างสรรพสินค้าและลานสเก็ต
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
