28 เม.ย. 2022 เวลา 03:20 • นิยาย เรื่องสั้น
ตอนที่ไปเที่ยวบนดอยที่ภาคเหนือ ผมชอบบรรยากาศที่นั่นมาก
เมื่อเดินขึ้นไปที่สูงแล้วมองลงมา ทำให้เห็นธรรมชาติที่สวยงาม
มองไปก็คิดไปว่า คงจะดีกว่านี้ถ้ามีแค่ธรรมชาติไม่มีผู้คนอาศัย
สิ่งที่สร้างจากมนุษย์ ยิ่งนานวันยิ่งมากขึ้นทุกทีจนป่าไม้น้อยลง
ถ้ามีแค่ธรรมชาติโดยไร้สิ่งก่อสร้างคงเป็นมุมที่สวยเกินอธิบาย
แต่พอพระอาทิตย์ตกดินจนช่วงกลางคืนผมกลับคิดตรงกันข้าม
ยิ่งดึกเท่าไหร่ ธรรมชาติก็ยิ่งเยือกเย็นและมืดมนมากขึ้นเท่านั้น
แต่สิ่งที่สวยงามในยามค่ำคืนที่มืดมิด กลับกลายเป็นสิ่งก่อสร้าง
มันให้ทั้งแสงสว่างและความอบอุ่น ท่ามกลางลมหนาวที่รุนแรง
แต่ท้องฟ้าและป่าไม้ในตอนเช้ากลับเปลี่ยนเป็นสิ่งน่ากลัวแทน
การเป็นส่วนหนึ่งของกันและกันคงเป็นบทสรุปที่พอดีของเรื่องนี้
ไม่รุกล้ำป่าจนเหลือแค่สิ่งก่อสร้าง แล้วก็ไม่ได้มีแต่ป่าจนน่ากลัว
สายตาของมนุษย์ เห็นความงดงามได้หลายมุมมองกว่าสัตว์อื่น
เพราะถ้าเรามีมุม ที่ใช้ในการมอง หาความงดงามที่อยู่ในทุกสิ่ง
ฟ้าสว่างหรือตะวันตกดิน คุณค่าแท้จริงก็จะปรากฏให้เห็นเสมอ
โฆษณา