《บันทึกพักใจ บทที่1》
สวัสดีเฟสบุ๊ค สวัสดีไอจี สวัสดีทวิตเตอร์ สวัสดีทุกๆที่เราไปเยือน ตอนนี้เรากำลังจะเรียนจบแล้ว(ขอเขียนล่วงหน้าเลยละกัน):)
แนะนำตัวก่อน เราเรียนอยู่ที่มหาลัยนึงในประเทศจีน🇨🇳แต่เพราะโควิด 🦠ออนไลน์จุกๆไป2ปี เกือบจะเป็นโรคซึมเศร้า🥺พอจะเรียนจบทุกคนล้วนแต่ต้องเจอคำถาม❓ทั้งจากตัวเองและคนรอบข้าง เราก็เช่นกัน สำหรับคำถามนี้เราถามตัวเองมาตลอด แล้วคำตอบในแต่ละช่วงชีวิตก็ไม่เคยเหมือนกัน
แต่ก่อนก็คิดตามคนอื่นว่าจบป.ตรีแล้วต้องเรียนต่อ พอเจอออนไลน์กับธีสิสเข้าไป เราเลิกล้มความคิดเลยจ้า พอแล้วอย่าพึ่งเจอกันเร็วขนาดนี้เลย🙃คิดต่อไปหรือว่าจะหางานทำดี ความคิดนี้ไม่เลว แต่!!!จะทำงานอะไรล่ะ งานเกี่ยวกับภาษาจีนมีเยอะก็จริง แต่มันก็ยังหาอันที่เข้ากับตัวเองไม่เจอ มองไปทางไหนก็ชอบรู้สึกกลัวความสามารถตัวเองไม่พอแล้วจะไปถ่วงงานเค้า จะไปเป็นครูเต็มตัวก็ไม่ได้ความรู้เยอะขนาดนั้น ส่วนตัวเป็นติวเตอร์ภาษาจีนอยู่แล้ว ทำเป็นงานเสริมเราโอเคนะแต่ถ้าทำจริงจังเลยเราแอบรู้สึกว่าน่าจะต้องให้เวลาตัวเองอีกซักนิด เพราะเราสอนตามตัวบุคคล เราสอนตามความชอบความสนใจแล้วก็ความต้องการของผู้เรียน บางครั้งเราก็ทำแบบการสอนเองเลยค่อยข้างใช้เวลา แล้วก็ยังอยากลองชีวิตในด้านอื่นๆด้ว
บางคนอาจจะคิดนะว่าก็ลองทำไปก่อนสิ ชอบไม่ชอบเข้าไม่เข้าเดี๋ยวก็รู้เอง ใช่! มันเป็นทางเลือกที่ดี ที่จะทำให้เราได้เดินไปข้างหน้า แต่!!!อีกแล้ว😅 พอเราเจอธีสิส ทุกสิ่งทุกอย่างก็เหมือนจะเปลี่ยนไป เราเครียดมากๆ แล้วยิ่งมาออนไลน์อีก เราแทบจะเป็นโรคซึมเศร้า เอาจริงเป็นแล้วไม่รู้ตัวก็มีสิทธิ์นะ🥲ธีสิสเราต้องเขียนเป็นภาษาจีนทั้งหมด บวกกับหัวข้อที่เราเลือกมาไม่มีใครเคยทำ ข้อมูลยิ่งหายากไปอี้ก😖ครูที่ปรึกษาก็ไม่ค่อยชี้แนะเท่าไหร่ ส่งงานไปตั้งแต่เดือนแรกๆ ยังไม่เคยได้comments กลับมาซักรอบ เอาจริงเครียดแบบ นิสัยสภาพอารมณ์เปลี่ยนไปหมด🫠
จนชีวิตเกิดคำว่า’พอ’ 🫥ปกติเราเป็นคนที่คุยกับตัวเองบ่อยอยู่นะ ทั้งแบบจริงจังและไม่จริงจัง เราจะคอยสังเกตตัวเองเรื่อยๆ ยิ่งเวลาเศร้า ก็จะคอยถามตัวเอง หาสาเหตุให้ตัวเองอยู่ตลอด จนพอมางานนี้มันเคยพาเราไปอยู่ในจุดทางเลือกชีวิต ว่าอยู่สู้ต่อหรือจบๆกับชีวิตไป เราไม่เคยคิดเหมือนกันว่าตัวเราจะไปถึงจุดนั้น อาจจะดูเว่อ แต่จุดนั้นเราบังคับความคิดตัวเองไม่ได้จริงๆ ยังดีสิ่งที่บังคับได้คือร่างกายที่ไม่ทำตาม😶
เอาจริงเราสับสน เราอึดอัด มันเป็นความรู้สึกหลายอย่างที่บอกไม่ถูก และคำตอบที่เราได้จากการถามและสังเกตตัวเอง เราว่าเราต้อง’พัก’
‘พัก’ที่ไม่ใช่แค่ไปเที่ยวพักผ่อนแปปนึงแล้วกลับมาลุยต่อ แต่เป็นการพักที่ให้ตัวเองได้ตกตะกอน🍂และทำในทุกสิ่งทุกอย่างที่เคยอยากเป็น เติมตัวเองให้เต็มในทุกส่วน พักที่ไม่ต้องคิดถึงผลที่ตามมา มันอาจจะดูเหลวไหลไม่รับผิดชอบ แต่สำหรับเรา เราเป็นคนที่เหมือนมีto do listอยู่ในหัวจลอดเวลา ถ้าเราเมมเข้าไปว่าพักได้กี่วัน พักแล้วทำไรต่อ พักแล้วก็ไม่ได้หางานสิ เป็นแบบนี้แล้วเมื่อไหร่จะได้พัก จริงๆ 🧘🏻♀️
เราเลยตัดสินใจว่า เรา ต้อง พัก พักแบบที่ไม่คิดอะไรจริงๆ พักเพื่อให้ตัวเองเป็นตัวเองจริงๆ ลองทำอะไรใหม่ๆที่อยากทำ พักเพื่อชาร์จแบตให้เต็ม ไม่ใช่แค่เปิดเครื่องได้ แต่แบตใกล้หมดตลอดเวลา พักที่ไม่ใช่แค่ร่างกาย แต่พักหัวใจ💗
มาดูกันว่าชีวิตจะให้เราพักไหม ถึงจะอยากพักแค่ไหนแต่เราไม่เคยปิดรับโอกาสที่เข้ามา เพราะฉะนั้น พัก จริง จริง จะได้พักนานแค่ไหนนะ😅😂 มาดูกัน..
หนีห่าว ชีวิตแบบ พัก พัก 🍀
ที่พักใจ🌊
By กิ๊บเก๋ยูเรก้าา
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
