กลางดึกของทุกคืนผมไม่เคยคิดอะไรไปมากกว่าเรื่องของวันพรุ่งนี้ แต่มาวันนึงผมก็เกิดนึกถึงอดีตในวัยเด็ก ช่วง 4 ขวบที่ผมเป็นดั่งแก้วน้ำใบนึง ช่วง 6 ขวบที่ผมเลิกนอนกลางวัน ช่วง 7 ขวบที่ผมเริ่มซุกซน ช่วง 8 ขวบที่ผมถูกทำให้คิดถึงอนาคต ช่วง 9 ขวบที่ผมได้ลิ้มรสการจากลา ในวัยเด็กของผมเคยมีช่วงเวลาที่เรียกว่า ''ช่วงเวลาแห่งชีวิตอยู่'' มันเป็นช่วงที่ผมได้รับความรักและเป็นช่วงที่ผมได้หัวเราะอย่างเต็มที่ ผมไม่รู้จะสาธยายให้มากยังไงถึงจะทำให้ผู้คนที่ได้อ่านบทความนี้รู้สึกถึงวัยเด็กของผมด้วยเช่นเดียวกันกับผม ผมเกิดบริเวณปริมณฑลใกล้กรุงเทพมหานครฯ ผมเรียนอยู่ที่กรุงเทพจนกระทั่งถึง 3 ขวบผมก็ได้ย้ายไปต่างจังหวัดที่ภาคอีสาน ที่นั่นผมมีญาติทางแม่มากกว่า 5 คน ผมมีญาติทางพ่อมากกว่า 10 คน และที่เหลือที่ไม่รู้จักอีกมากมาย ผมมีครอบครัวที่อบอุ่นมียายเป็นผู้เลี้ยงดูอุ้มชู พ่อแม่ทำงานอยู่ในกรุงเทพนานๆทีถึงจะแวะมาเยี่ยม
ธรรมดาที่มีความสุข
ผมในปัจจุบันรู้ตัวอย่างหนึ่งคือในช่วงวัยเด็กผมขาดความอบอุ่นจากพ่อแม่ ผมอาศัยร่วมกันกับพี่ชายคนกลางของผม แต่เราไม่ค่อยถูกกันเท่าไหร่ ตัวผมในอดีตไม่อายที่จะอุจจาระหน้าบ้าน ไม่กลัวที่จะขี่จักรยานแล้วล้ม ไม่กลัวที่จะโดนผึ้งต่อยขอเพียงแค่ได้กินน้ำผึ้ง ยิงกะปอม คล้องแย้ จับจิ้งจก ตกปลา เก็บไข่ ลุยโคลน วิ่งตากแดด ผมทั้งดื้อและซนในเวลาเดียวกัน ผมหลับตาและพยายามข่มตานอนหลับอีกครั้ง มีหลายเรื่องมากมายผ่านเข้ามาในหัวของผม ผมรู้สึกเคว้งคว้าง ผมรู้สึกว่าตัวเองจบลงแล้ว ณ โลกใบนี้ ผมไม่แม้แต่จะคิดถึงใครนอกจากย้อนมองดูอดีตตัวเอง ผมนอนไม่หลับ ณ ตีสอง แต่กระนั้นก็ยังพยายามข่มตานอน การคิดมากคงเป็นสิ่งเดียวที่ทำให้ผมรู้สึกไม่เคว้งคว้างจากโลกนี้ นอนไม่หลับผมเลยนั่งสมาธิซะเลย แต่ก็ยังคงคิดหวนถึงอดีต ตอนเด็กผมมีความกล้าที่บ้าบิ่น ปัจจุบันผมกลัวจนขี้ขลาด ผมรู้สึกภูมิใจเล็กๆกับผมในอดีตและสมเพชตัวเองในปัจจุบัน
ผิดพลาด
ผมเคยทำผิดพลาดมากมายในอดีต ผมจึงกลัวว่าผมจะทำพลาดอีกครั้งในปัจจุบัน เมื่อเป็นเช่นนั้นผมจึงปล่อยวางและให้อภัยกับตัวเองในอดีต ผมไม่โกรธแค้นตัวเอง ผมรับรู้ข้อผิดพลาดของตัวเองและไม่ปล่อยผ่านเรื่องนั้น ผมเคยกล้ามากกว่านี้ในตอนผมเป็นเด็ก ผมก็แค่ต้องการมันกลับคืนมา แค่เศษเสี้ยวของความกล้าในวัยเด็กของผม ส่วนความกลัวผมอยากจะทิ้งมันไปพร้อมกลับกลายเป็นคนซึ่งไม่หวาดเกรงความอับอายในชีวิต เพราะชีวิตมันน่าพิศวง ข้าพเจ้าครุ่นคิดอยู่ท่ามกลางห้องที่ร้อนอบอ้าวหรืออาจเป็นเพียงใจข้าพเจ้าที่แผดเผาจิตวิญญาณจนมอดไหม้
ด้วยความเป็นมิตรแก่ทุกคน
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
