เมื่อเรายังมีความยินดี ไม่ยินดี ในรูปรสกลิ่นเสียง ที่เกิดมามีวิญญาณหก ให้เราใช้เคลื่อนไหวไปสัมผัส ในสิ่งที่มีชีวิตไม่มีชีวิต สัมผัสแล้ว ก็เกิดเป็นคลื่นในสมอง มีอารมณ์นึกคิด ชอบหรือไม่ชอบ ปฏิเสธ ยึดถือ ไม่ยึดถือ ล้วนสื่อให้จิตเรารับรู้ มีการบันทึกจดจำ สะสมลงไปอยู่กับตัวตนที่ประกอบขึ้นมาด้วยธาตุทั้งสี่ สิ่งเหล่านี้ เป็นสิ่งสะสม สะสมนิสัย ที่เรามีกรรม ให้ต้องมาเกิด เนื่องด้วยเรายังเป็นผู้ที่ยินดีใน รูปรสกลิ่นเสียงสัมผัส อยู่ในกามาวจร ที่จร..เป็นอารมณ์เกิดขึ้นในกายนี้ จิตจึงถูกดึงให้มาเกิด เกิดแล้วตาย ไม่รู้ว่าเกิดตรงไหนบ้าง ไม่มีที่สิ้นสุด ของการเกิดแก่เจ็บตาย เป็นอสงไขยๆ วนเวียนอยู่อย่างนี้ ไม่รู้จักเบื่อหน่ายกัยการเกิดแต่ละครั้ง เกิดมาก็มีทุกข์สุขที่สัมผัส หลงใหลกับมายาโลก ไม่มีเบื่อหน่ายเลย