#บือเดอูบะกาบะ
ย้อนกลับสมัยเด็กน้อย จะตื่นเต้นทุกครั้งเมื่อได้ยินเสียง "บือเดอูบะกาบะ" กระหน่ำยิงเข้าโสตประสาท
เป็นเสียงที่บ่งบอกว่า พรุ่งนี้รายอแล้ว!
จะได้ใส่ชุดเสื้อผ้าใหม่ จะได้ตังค์แจกจากพวกผู้ใหญ่
จะได้ขิงกันว่าใครได้มากกว่ากัน
โต๊ะแชเล่าว่า สมัยก่อนเค้าใช้ปืนใหญ่จริงๆ ใช้ยิงส่งสัญญานให้กัน จำนวนในการยิงกับความถี่ในการยิง เป็นตัวบ่งบอกเรื่องราวว่าเกิดอะไรขึ้น
ตอนเจ้าเมืองระแงะกูตือเงาะห์เสียชีวิต ก็ยังเคยใช้ปืนใหญ่ยิงส่งสัญญาน ดังไกลถึงยี่งอ
พอสมัยคุณพ่อก็เริ่มปรับเปลี่ยนเป็นกระบอกไม้ไผ่ ใช้ส่งสัญญานเข้าสู่เดือนรอมาดอนและวันรายอ
สมัยเรายังเด็ก มันสนุกสนาน มันตื่นเต้นกันมาก ยิ่งได้ประทัดลูกเล็กๆสีแดงๆ ใช้จุดวัดใจกันใครถือได้นานกว่ากันคนนั้นแน่จริง แนน๊อง
มีบ้างที่จุดไฟวิ่งไปเขวี้ยงพวกเด็กผู้หญิงให้กรี๊ด ให้โดนด่าเล่น แต่ถ้าใครมีดอกไม้ไฟเยอะๆอันนั้นเอาไว้เต๊าะจีบสาวได้เลย โดนรุมขอ โดนรุมมาจุดไฟแน่นอน
ในความเสียงดังอึกถึกของ "บือเดอูบะกาบะ" มีความตื้นตันใจ มีความยินดีที่จะได้เฉลิมฉลองวันรายอแค่ปีละครั้งสองครั้ง รายอฮัจย์ไม่ค่อยนิยมเล่นกัน กลัวว่าวัวที่เตรียมทำกุรบานจะตื่นและมักมัวแต่สาละวนกับการเตรียมมีด เตรียมข้าวของ เตรียมเชือดวัวมากกว่า
แต่ในปัจจุบัน "บือเดอูบะกาบะ" แทบจะหายสาปสูญจากวัฒนธรรมท้องถิ่นบ้านเรา 3 จชต. ด้วยว่าสถาการณ์ของบ้านเมือง ด้วยว่ารบกวนผู้อื่นหรือด้วยอะไรก็ตามแต่
สิ่งหนึ่งเลือนหาย ก็มีสิ่งใหม่มาทดแทน มีประทัดลูกบอล มีบือเดตูปะ มีดอกไม้ไฟหลากหลายชนิดมาให้เล่นและที่สำคัญมีพลุหลากสีสันมาให้เล่น ซึ่งสวยงามกว่ากันมาก
มีบ้างในบางชุมชนตามกัมปงบ้านป่า ที่ยังคงรักษาประเพณีวัฒนธรรม "บือเดอูบะกาบะ" แต่ก็มีไม่มามากนัก
ยิ่งบางพื้นที่มีเหล่าบาบอโต๊ะครูมองเป็นสิ่งฉาบฉวย ฟุ่มเฟื่อย ไร้สาระ ไร้ประโยชน์ ก็ว่ากันไป
แต่สิ่งหนึ่งที่น่าเก็บรักษาไว้ คือ การเรียนรู้ในการสื่อสารในอดีต การละเล่นของคนรุ่นทวดหรือแม้แต่ขนบของการเฉลิมฉลองในห้วงเทศกาลฮารีรายอ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
