ความต้องการกับสิ่งจำเป็น⏳🤍🖤
บางครั้งตัวเราเองก็แยกไม่ออกระหว่างความต้องการกับความจำเป็น ในตอนนี้เราอาจจะกำลังใช้ชีวิตอยู่กับความต้องการที่ไม่รู้จบรึเปล่า? หรือแม้แต่การพยายามอยู่เพื่อความต้องการของคนอื่น
การอยากเป็นที่ยอมรับ เป็นคนที่ยิ่งใหญ่และได้รับการยกย่อง ความคิดเหล่านั้นมันกำลังทำให้เราอยู่ในวังวนของความทะยานอยากแบบไม่รู้จักจบสิ้นใช่มั้ย มันทำให้เรามีความสุขในช่วงเวลาเราได้รับ…แต่น่าแปลกที่อารมณ์ความสุขเหล่านั้นมันช่างสั้น หรือจริงๆแล้วนั่นอาจจะไม่ใช่สิ่งที่เราอยากได้จริงๆ?
เราต้องการมีไว้เพื่อให้ทัดเทียมคนอื่น ให้ได้มีมากกว่าคนอื่น เราจำเป็นที่จะต้องทำขนาดนั้นจริงๆหรอ เพื่อให้ได้มาในสิ่งที่เราต้องการ เราต้องแลกเวลาที่เรามีทั้งหมด ไม่มีเวลาแม้แต่เวลาที่จะได้อยู่กับตัวเอง ไม่มีเวลาให้กับคนที่เรารัก เพียงเพื่อที่จะสร้างวัตถุต่างๆให้คนที่ไม่ได้สนใจเราจริงๆได้เห็น ได้ร่วมแสดงความยินดีจอมปลอม
เราอาจจะพูดได้ว่าเราทำทุกอย่างเพื่อคนที่เรารักจะได้อยู่อย่างมีความสุขและสบายที่สุด แต่… แน่ใจนะ! หรือจริงๆแล้วเราแค่กำลังหาข้ออ้างเพื่อตัวเองดูดีและทนยอมทำสิ่งเรากำลังทำนั้นต่อไป ถ้าเราทำเพื่อคนที่เรารัก เราคงจะไม่ซื้อของสิ้นเปลือง ดื่มกาแฟแก้วละแพงๆทุกวัน ขับรถหรูๆ แต่งตัวดีๆ ซื้อเสื้อผ้าของใช้ราคาแพงหรอก จริงๆเราอยากที่จะให้เป็นที่ยอมรับในสังคมใช่มั้ย? มันเป็นแบบนั้นใช่มั้ย? (สำหรับคนที่ต้องดิ้นรนอยู่ในวัฏจักรของระบบเงินกู้อยู่ มันดูไม่สมเหตุสมผลเท่าไหร่ที่ใช้ชีวิตแบบนั้นนะ)
ถ้าเราอยากทำเพื่อคนที่เรารักจริงๆ เราจะมองว่าสิ่งของสิ้นเปลืองเหล่านั้นไม่จำเป็นสำหรับเราเลย และเราจะไม่สนใจสักนิดว่าคนอื่นจะมองว่าเราเป็นคนยังไง เพราะเราจะสนใจเพียงแค่ว่าเราจะทำยังไงให้ได้อยู่กับคนที่เรารัก ได้มีกินมีใช้ มีสิ่งของอำนวยความสะดวกในแบบพื้นฐานที่มนุษย์ควรมี ถ้าเราทุกคนคิดแบบนั้นเราก็ไม่จำเป็นที่ต้องทำงานหนักเพื่อผ่อนรถราคาแพงผ่อนบ้านหลังใหญ่ๆ ทำงานใช้หนี้อย่างไม่มีวันจบสิ้น วิ่งตามวัตถุแบบหนูที่อยู่ในวงล้อ
แล้วสิ่งจำเป็นหล่ะ?
จริงๆแล้วสิ่งจำเป็นของเราแต่ละคนไม่เหมือนกันหรอก จริงมั้ย? เลือกในแบบที่ทำให้เราไม่ทุกข์ก็พอ โลกเราทุกวันนี้หมุนเร็วเกินไป และเราเองก็ใช้ชีวิตแข่งกับเวลาโดยไม่เคยได้หยุดคิดเช่นกัน ตอนนี้เรากำลังใช้เวลาทั้งหมดไปกับสิ่งที่เราไม่ต้องการ อยู่คนที่เราไม่ได้รัก นั่นคือสิ่งจำเป็นต้องทำจริงๆใช่มั้ย?
ถ้าตอนนี้มีคนมาขอซื้อเวลาของเรา 10 ปี เราจะขายไหม…แน่นอนว่าเราไม่ขายหรอก ใครจะยอมตายเร็วขึ้นมา 10 ปีหละ จริงไหม แต่เรากลับยอมทนอยู่ออฟฟิศและนั่งรอแต่เวลาที่จะกลับบ้านได้เป็นเวลาสิบสิบปี วันละ8ชั่วโมงกับการอดทนอยู่กับหัวหน้าจอมยั้ว และเพื่อนร่วมงานช่างเม้ามอย เราจะเอาเวลาที่ไหนไปมีความสุขกับครอบครัวล่ะ นั่นแหละ รู้ตัวไหมว่าเขากำลังซื้อเวลาของเราอยู่ ก้าวออกมาใช้ชีวิตในแบบที่ตัวเองต้องการได้แล้ว เราจำเป็นที่จะต้องใช้ชีวิตอย่างมีความสุข ทำในสิ่งที่ตัวเองรักและใช้เวลาทุกวินาทีที่มีคุณค่ากับคนที่เรารักได้แล้ว แน่นอนแหละ มันพูดง่ายและทำยาก แต่มันคงไม่ยากไปกว่าตอนนี้กับสิ่งที่เรากำลังทนอยู่รึเปล่า
#เอาไว้เตือนตัวเราเอง แล้วรีบเดินออกมามีความสุขได้แล้ว… ตัวเรา❤️
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
