4 พ.ค. 2022 เวลา 06:53 • ปรัชญา
เพื่อนคนนึงที่ผมรู้จัก เค้าชอบขโมยของหลายครั้งจนเป็นนิสัย
พอเข้าเซเว่น แล้วพนักงานไม่เห็นก็เอานู่นเอานี่ใส่กระเป๋าตลอด
แล้วมักพูดว่า "ของไม่กี่ชิ้นที่กูเอามาไม่ทำให้ร้านเค้าเจ๊งหรอก"
เราเอามาถือว่าเค้าได้ทำบุญ ถ้าเราไม่ขโมยคนอื่นก็ขโมยอยู่ดี
ไม่ว่ากี่ครั้งก็มีเหตุผลซัพพอร์ทความเลวร้ายของตัวเองอยู่เสมอ
บางทีเหตุผลที่เรายังออกมาจากวังวนของการกระทำที่ผิดไม่ได้
อาจเพราะยังไม่ได้ยอมรับความจริงที่ว่า เรากำลังทำสิ่งที่ผิดอยู่
ถ้าวันนึงยอมรับได้ว่า การกระทำที่ทำอยู่มันเป็นสิ่งที่ไม่ถูกต้อง
ก็จะมีโอกาสมองหาวิธีการที่ถูกต้อง ให้เข้ามาแก้ไขในสิ่งผิดได้
ไม่ใช่ทำผิดซ้ำซาก แล้วหาคำปลอบใจให้ตัวเองรู้สึกผิดน้อยลง
ถ้าพยายามหาแต่คำพูดสวยหรู เพื่อมาสนับสนุนการกระทำแย่ๆ
แม้เวลาผ่านไปแค่ไหน ก็ไม่มีทางที่การกระทำจะเปลี่ยนได้เลย
เพราะต่อให้รู้ว่าสิ่งที่ทำมันแย่แค่ไหน เราก็จะหาเหตุผลแปลกๆ
มาเพื่อช่วยแต่งเติม และอธิบายให้มันดูดีขึ้นกว่าเดิมได้อยู่เสมอ
ทั้งที่ความจริง สิ่งที่ควรตามหาคือคำด่าเพื่อให้ฉุกคิดได้มากขึ้น
สิ่งที่ตามนิสัยชอบขโมยของเพื่อนผมมา คือนิสัยหาข้ออ้างเก่ง
ถ้าเพื่อนผมต่อว่าตัวเองในใจทุกครั้ง จนรู้สึกไม่ภูมิใจในตัวเองอาจมีซักวันที่การกระทำจะเปลี่ยนไป โดยไม่ต้องมีใครมาบอก
เพราะเมื่อแทนสิ่งสวยหรูที่คิด ด้วยคำด่าว่าทำผิดมากเพียงใด
ความภูมิใจในตนเองจะหายไป เหลือทิ้งไว้เพียงพิษภัยที่แท้จริง
โฆษณา