เ ป็ น กำ ลัง ใ จ ใ ห้ เส ม อ ……
© Giulia Pintus
ภายในห้องอันเงียบงัน ยังมีบางคนนั่งเหงา
เศร้า และคิดถึงความหลัง
จงอย่าลืมว่าความหลังได้ผ่านเธอไปแล้ว
และไม่อาจย้อนกลับคืน
ฉันเป็นเพียงเพื่อนที่ห่วงใย
ไม่ใช่พระเจ้าที่จะเสกสั่งให้เธอหายเหงาได้
แต่ฉันอยากบอกเธอว่า... ท้องฟ้าวันนี้ยังมีนกบิน
สายน้ำวันนี้ยังมีฝูงปลาแหวกว่าย
บนภูเขายังมีต้นไม้ค่อยให้ร่มเงา
สายลมยังคงพัดพริ้วมาสู่เธอ
สิ่งดีๆทั้งหมดยังรอเธออยู่
พวกเขายังรอเธออยู่...
แต่เธอต้องหยุดร้องไห้ก่อน
และเธอต้องรู้จักใส่ใจสิ่งรอบตัวของเธอเสียก่อน
เธอลองเปิดประตูความคิด
เปิดหัวใจของเธอ รับสิ่งใหม่ในห้วงเวลาปัจจุบัน
เธอเห็นมั๊ย ความสุขอยู่ตรงนี้…
เหมือนอากาศอบอุ่บรอบตัว
มันอยู่กับเธอเสมอ
จงรักภัคดีต่อเธอเสมอ
ในห้องที่เธออยู่...มิได้มีแต่ความเหงาและเจ็บช้ำ
หลับตา สูดลมหายใจให้ลึก แล้วยิ้มออกมา
เธอไม่ต้องยิ้มให้ใครหรือสิ่งใด
เพียงแต่ยิ้มให้ตัวเองก็พอ
ลองยิ้มให้ตัวเองดูบ้าง
แล้วเธอจะเห็นสิ่งที่สามารถเยียวยาหัวใจของเธอได้
ฉันไม่รู้คนอื่นเรียกสิ่งนั้นว่าอะไร
แต่ฉันเรียกมันว่า "ความหวังของชีวิต"
ฉันก็มีสิ่งนี้ และเธอก็มีสิ่งนี้เหมือนกับฉัน
เราทุกคนต่างมีสิ่งนี้...
เราทุกคนต่างมีความหวังของชีวิต
ฉันเป็นเพียงเพื่อนผู้ห่วงใย
ไม่ใช่พระเจ้าที่จะเสกสั่งเธอได้
ไม่ได้มีอำนาจใด หรืออะไรเหนือเธอ
เราต่างอยู่บนโลกใบเดียวกัน
มีสุขทุกข์เหมือนๆ กัน มีวันดีๆ มีวันร้ายๆ
ฉันเคยมีความทุกข์ และฉันก็รู้ว่าความทุกข์นั้น
พ่ายแพ้ต่อรอยยิ้มและความหวัง
อย่าเศร้าต่อไปอีกเลย
อย่าทำอย่างนั้นกับตัวเองอีกเลย
ออกมาจากห้องอันเงียบงันได้แล้ว
ฉันคิดว่าถึงเวลาแล้ว...ที่เธอจะกลับมาเป็นคนเดิม...
คนที่มีความสุขอีกครั้ง...
CR. ขอบคุณบทความดีๆที่ให้กำลังใจอันอบอุ่นหัวใจจาก คุณพศิน อินทรวงศ์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
