จัดระเบียบชีวิตจัดระเบียบใจ
เขียนบันทึกประจำวัน
เมื่อคืนฉันนอนดึก มัวแต่นั่งจัดระเบียบงานเขียน ด้วยว่าตนเองติดนิสัยชอบจัดระเบียบข้อมูลทุกอย่างทั้งเรื่องงานและเรื่องส่วนตัว
เช้าวันนี้ฉันจึงนอนตื่นสาย พระอาทิตย์แผดแสงจ้าผ่านผ้าม่านเข้ามาในห้องหนังสือ แสงจัดจ้าสะท้อนเป็นลำแสงชมพูอมส้ม
หลังทำธุระจำเป็นเสร็จก็นั่งลงนึกว่าเมื่อคืนจัดการอะไรค้างไว้บ้างหรือเปล่า
ความจริงฉันเริ่มจัดระเบียบข้อมูลงานเขียนมาตั้งแต่เมื่อคืนวานแล้ว ฉันเรียนเขียนมาตั้งแต่สองสามปีที่แล้ว มีโอกาสเขียนบทความ บทบันทึกมากมาย รวมๆ แล้วเป็นร้อยๆ ชิ้น ดีบ้างไม่ดีบ้าง แต่ตนเองก็ภูมิใจว่าจากคนไม่เคยเขียน กลายมาเป็นเขียนได้ยืดยาว จนถึงเขียนเรื่องสั้นส่งเว็บนิยายออนไลน์ และเขียนเพจมายาวนานถึงห้าปี
เมื่อมีเวลาว่างฉันจะรวบรวมงานเขียนทั้งหมดมาจัดหมวดหมู่เป็นกลุ่มๆ ประเภทงานเขียน
ฉันเก็บบันทึกด้วยการสร้างกลุ่มไลน์ขึ้นมาสามกลุ่ม
กลุ่มแรก รวบรวมงานเขียนเรื่องราวของตนเอง
ฉันตั้งชื่อกลุ่มว่า “บันทึกเรื่องราวชีวิต” ใครจะไปนึกว่า ตลอดหลายเดือนที่ผ่านมาฉันเขียนเล่าเรื่องชีวิตตนเองมากมายถึงขนาดได้ผลงานเป็นเรื่องราวถึง 114 ชิ้น หากนับรวมชิ้นที่กำลังเขียนอยู่นี้ก็เป็น 115 ชิ้น
กลุ่มที่สอง รวบรวมงานเขียนเรื่องแต่งจากจินตนาการ
ฉันตั้งชื่อกลุ่มว่า “เรื่องรักและชีวิตจากจินตนาการ” เป็นการบ้านในคอร์สเรียนเขียนเรื่องสั้นและนวนิยาย ที่เรียนเทคนิคการเขียนเพิ่มเติมหลายแบบ ฉันใช้จินตนาการสร้างเรื่องรักเขียนตามโจทย์ที่ครูให้ จนมีเรื่องราวงานเขียนเรื่องสั้นแนวรักแบบที่ชอบออกมาแล้วราว 30 ชิ้น
กลุ่มที่สาม รวบรวมงานเขียนแสดงความคิดเห็น งานเขียนรีวิวทั้งซีรีส์และรีวิวหนังสือ ฉันตั้งชื่อกลุ่มว่า “งานเขียนแสดงความเห็นเรื่องทั่วไป รีวิวซีรีส์และหนังสือ” งานเขียนประเภทนี้ปกติเมื่อก่อนเขียนมากมายในเพจซีรีส์ที่เป็นแอดมินเพจอยู่ ไม่เคยเก็บบันทึกไว้เลย เพิ่งจะมาเริ่มเก็บบันทึกหลังมาเรียนเขียน
ฉันเขียนเล่าเรื่องซีรีส์ในเพจมาเป็นร้อยๆ เรื่องนับไม่ถ้วน เขียนเล่ายาว จนเกรงใจแฟนเพจว่าจะไม่อ่าน เลยทำแบบสอบถามแฟนเพจว่า ชอบไหมที่ฉันเขียนเล่ายาว แฟนเพจเกือบพันคนมาตอบว่าชอบและตามอ่าน ฉันก็ดีใจ และเขียนต่อไปทุกๆวัน
เพจซีรีส์ที่รักของฉันปัจจุบันมีคนมาติดตาม สองแสนสี่หมื่นแปดพันคน เขียนทุกวันจนกลายเป็นงานหลักในชีวิตแล้วตอนนี้
ฉันชอบดูซีรีส์ ดูภาพยนตร์รัก ฟังเพลงรัก อ่านบทความมากมาย เมื่อชอบก็เขียนถึง ในหมวดหมู่นี้ฉันเพิ่งรวบรวมได้ น่าจะเป็นร้อยสองร้อยชิ้นงาน ยังไม่ได้นำที่เขียนในบล็อกอีกมากมายมารวม ส่วนงานเขียนเล่าเรื่องหนังสือ ก็เขียนมาแล้วประมาณเจ็ดสิบเรื่อง คงจะทยอยมาลงในบล็อกดิดด้วย
เมื่อรวมงานเขียนในสามกลุ่มเข้าด้วยกัน ทำให้ฉันมีงานเขียนภายในไม่กี่เดือนที่ผ่านมาถึงสองสามร้อยชิ้น ใครจะนึกว่าเป็นไปได้ จากที่เมื่อก่อนหัวตีบตันเสมอเวลาหยิบปากกากระดาษจะเขียนหนังสือ แต่เดี๋ยวนี้เมื่อทำตามคำแนะนำของครู ใช้วิธีจิ้มในโน้ตในมือถือ นึกอะไรออกมาก็พิมพ์ระรัวถี่ยิบตามความคิดออกมา
ฉันคิดว่าฉันเข้าใจหลักการที่ครูสอนแล้ว นึกอะไรออก อยากเขียนอะไรก็พิมพ์ลงมาเลยอย่างใจคิด พิมพ์ไปเรื่อยๆ เหมือนเปิดก้อกน้ำให้ไหลริน บางทีนึกออกแค่หัวข้อสั้นๆ ฉันก็เขียนด้วยการจิ้มโทรศัพท์ออกมา บางเรื่องไม่จบยังค้างเติ่งก็มี ฉันพักไว้ก่อน วันไหนว่างๆ จะกลับไปขัดเกลาเขียนต่ออีกที
การจัดระเบียบงานเขียน การจัดระเบียบข้อมูลชีวิต การจัดระเบียบบ้านให้เข้าที่เข้าทาง ไม่ต่างจากการจัดระเบียบใจ
ฉันเป็นคนที่ชอบอยู่บ้าน เติบโตมาในครอบครัวใหญ่ที่อบอุ่น เมื่อแต่งงานมาก็โชคดีที่ได้มาอยู่ในครอบครัวใหญ่ที่น่ารักอีกเช่นกัน ฉันมีเพื่อนสนิทไม่มาก แต่ไม่เคยเหงา เพราะเรียนรู้การจัดระเบียบเรื่องราวในชีวิตและเข้าใจถึงการมีชีวิตอยู่ด้วยการพึ่งตนเองให้มากที่สุด พึ่งผู้อื่นให้น้อยที่สุด ชีวิตเราจึงเป็นชีวิตที่อิสระ
การปฏิสัมพันธ์กับผู้อื่นรอบตัวล้วนเป็นการปฎิบัติต่อกันด้วยความเกื้อกูลช่วยเหลือและไม่เอาเปรียบกัน
สิ่งที่ได้มาคือความสัมพันธ์อันราบรื่นตลอดชีวิตอันยาวนาน แม้จะมีพายุจากอุปสรรคชีวิตที่เราไม่คาดคิดผ่านมาทดสอบชีวิตเราหลายๆครั้ง ฉันก็สามารถจัดระเบียบจิตใจด้วยการยอมรับความจริง และไม่ทดท้อในการเดินหน้าแก้ปัญหาและอยู่กับมันจนผ่านพ้นไปได้ทุกครั้ง
ทุกเรื่องราวปัญหา เมื่อผ่านมาแล้ว สักวันหนึ่งมันก็จะผ่านไป เป็นสัจธรรมจริงแท้แน่นอน
ส่วนการจัดลำดับความสำคัญเพื่อสร้างสุขในชีวิต ฉันแค่คิดง่ายๆว่า มนุษย์เราเกิดมาจะมีชีวิตที่สมบูรณ์ได้ต้องทำงานเพื่อให้มีรายได้เลี้ยงชีพให้อยู่รอด
ขอบเขตปริมาณการหารายได้เท่าไหร่จึงจะทำให้มีความสุข ขึ้นอยู่กับรูปแบบการใช้ชีวิต เมื่อถึงจุดที่พอเพียงสำหรับตนเองและคนในครอบครัว ชีวิตที่เหลือคือการทำอะไรก็ได้ตามใจตนเอง โดยที่ไม่เดือดร้อนผู้อื่น
ฉันจึงเป็นหญิงสาววัยห้าสิบกว่าๆ ที่ลุกขึ้นมาใช้เวลาว่างทำเพจเฟสบุ๊ค ทำเว็บบล็อกในเรื่องที่ชอบ ตอนนี้มีเพจที่ดูแลหลายเพจหลายเว็บบล็อก ช่วงหลังเริ่มขี้เกียจบ้างเพราะปัญหาสุขภาพ จึงกำลังพยายามจะลดลงด้วยการควบรวมและปิดบางเพจไป และถ้าเหนื่อยมากก็อาจจะเลิกทำโดยไม่ได้นึกเสียใจอะไรเลย
เมื่อมานึกย้อนดูตัวเองก็เหมือนพวกไฮเปอร์บ้าพลัง มีความคิดและโครงการมากมายในหัวที่อยากทำ แต่แรงกายสาววัยเลขห้ากว่าแบบฉัน บางทีก็สู้แรงใจมากมายที่มีไม่ได้
การลุกขึ้นมาทำในสิ่งที่อยากทำเลย ไม่ทิ้งมันไว้เฉยๆให้เป็นเพียงความคิดล่องลอยในหัว ทำให้ฉันรู้ตัวว่าความฝันที่เลื่อนลอยอาจเป็นจริงได้ในสักวันหนึ่งจนทำให้ฉันอยากลดอายุตัวเองลงอีกสักสิบยี่สิบปี จะได้มีแรงทำอีกหลายสิ่งหลายอย่างที่อยากทำ
แต่ในเมื่อเป็นไปไม่ได้ ฉันก็ทำเท่าที่ทำได้ในทุกวัน โดยไม่เสียใจว่าปล่อยเวลาไปอย่างเปล่าประโยชน์
ในเช้าวันที่แดดจัดจ้า ฟ้าสีฟ้าสดสว่างกระจ่างเหมือนใจเรา ฉันระลึกอยู่เสมอถึงค่าของวันเวลาที่ผันผ่าน
วันนี้ฟ้าใส พรุ่งนี้อาจมีพายุฝน เป็นเรื่องราวความเป็นไปของธรรมชาติที่เราคุ้นชิน
ฉันจิ้มมือถือถ่ายทอดความคิดในใจยาวเหยียดจนมาถึงตรงนี้ กำลังจะเขียนตอนจบของความคิดคำนึงวันนี้ พลันนึกไปถึงข้อความที่คุณภิญโญ ไตรสุริยธรรมา เขียนไว้ในหนังสือ “ปัญญาอนาคต” ขึ้นมาว่า
“เราไม่สามารถทำได้ทุกอย่าง เชี่ยวชาญทุกด้าน เราจึงควรใช้พลังงานไปกับด้านที่เราถนัด ซึ่งนอกจากจะช่วยสร้างผลงานที่เด่นชัดให้เราแล้ว ยังจะช่วยให้เรามีความสุขขณะทำงานด้วย เมื่อมีความสุข เราย่อมอดทนทำงานนั้นได้ยาวนานขึ้น แม้ยากลำบาก เราก็จะไม่ย่อท้อ”
ฉันนั้นเห็นด้วย แต่ในส่วนลึกก็มีข้อคัดค้านในใจว่า ชีวิตจริงๆของคนเรานั้นมีรายละเอียดต่างกันมาก ปัญหาในชีวิตก็ไม่เท่ากัน ต้นทุนชีวิตที่เกิดมาก็ไม่เท่ากัน ทุกคนอาจจะทำไม่ได้อย่างที่คุณภิญโญเขียนไว้ แต่อย่างน้อยถ้าสุดท้ายแล้วเราไม่อาจทำงานที่รักเป็นงานหลักในชีวิต จงทำมันเป็นงานรองหรืองานยามว่างที่ช่วยชุบชูใจให้มีแรงก้าวเดิน
จงอย่าเสียใจที่โอกาสและความพร้อมในชีวิตเรามีไม่มากเท่าคนอื่น เราแค่หันมาจัดระเบียบงาน จัดระเบียบชีวิต จัดระเบียบใจ ทำงานเพื่อเลี้ยงชีพด้วยความรับผิดชอบและทำงานรองที่รักเพื่อเป็นแรงผลักดันให้จิตใจเข้มแข็ง และสร้างสุขในมุมเล็กๆของชีวิตให้ร่มรื่นงดงาม
ไม่ต่างจากบ้านที่ประกอบขึ้นด้วยอิฐปูนยืนทะนงแข็งแกร่ง ดั่งงานหลักในชีวิตที่เป็นที่พักพิง รอบๆบ้านเปรียบดั่งงานรองชุบชูใจให้สุข ด้วยยังมีสวนสวย ต้นไม้เขียวสดใส ดอกไม้บานหอมที่เต็มไปด้วยผึ้งน้อยและผีเสื้อปีกสวยบินมาดอมดม
เสียงใสๆของลูกชายที่ชอบสนทนาภาษาอังกฤษกับช่องยูทูปที่ดูอยู่ลอยเข้ามาชวนขัน ฉันเปิดประตูเข้าไปเมียงมอง ลูกชายยิ้มเขินเมื่อเห็นแม่มาแอบมองตัวตนเขายามทำอะไรที่มีความสุขอยู่คนเดียวในห้อง
ฉันเดินลงมาชั้นล่าง อาหารเที่ยงมื้ออร่อยที่จัดเตรียมโดยชายหนุ่มที่รักสัปดาห์ละครั้งกำลังส่งกลิ่นหอมฉุย
ในทุกการกระทำของบุคคลอันเป็นที่รักรอบตัว ฉันรับรู้ได้ถึงความรักที่เป็นแรงผลักดันเสมอ
แก้วเจ้าจอม
บันทึกไว้เมื่อ 28 กรกฎาคม 2562
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
