“เปิดห้องเรียนแห่งฝัน ตอนที่ 1” … เพราะการเรียนรู้ไม่ได้อยู่จำกัดเพียงแค่ในห้องเรียน คำกล่าวนี้ดูจะถูกหยิบยกมาพูดคุยกันในวงกว้างและหลากหลายกลุ่ม ที่เห็นความสำคัญของความรู้ที่มีอยู่ทั่วไป ไม่ใช่เพียงแค่จากตำราหรือวาจาของครูผู้สอนในห้องเรียน แต่ในโลกกว้างภายนอกนั้น ยังแวดล้อมด้วยภูมิรู้ทั้งจากผู้คน สรรพสัตว์ และสรรพสิ่งมากมาย หลายคนที่เปิดหน้าต่างของตนเองออกมาเพื่อสรรหาสิ่งที่ประเทืองปัญญากว่าการท่องจำ แต่หลายคน ยังลังเลที่จะเรียนรู้ เพราะคิดว่าการอยู่ในพื้นที่อันจำกัดอาจจะดูปลอดภัยกว่า นั่น นานาจิตตัง แต่วันนี้ วิสาขบูชา คืนแห่งจันทร์เต็มดวง….เปล่าข้าพเจ้ายังมิอาจเปลี่ยนร่าง ณ บ้านเนินตะวัน ของพี่ธัช ธาดา นักเขียนและนักวิจัยรุ่นใหญ่
ในโลกกว้างภายนอกนั้น ยังแวดล้อมด้วยภูมิรู้ทั้งจากผู้คน สรรพสัตว์ และสรรพสิ่งมากมาย หลายคนที่เปิดหน้าต่างของตนเองออกมาเพื่อสรรหาสิ่งที่ประเทืองปัญญากว่าการท่องจำ
จิตภินันท์
ในความงามที่โอบล้อมด้วยขุนเขา บรรยากาศร่มรื่น และวงเสวนานอกห้องเรียน โดยอาจารย์สุธาทิพย์ โมราลาย ผู้นำทีม ข้าพเจ้าติดตามมาด้วยใจระทึก เรียนเหมือนไม่เรียน คุยแล้วไม่เครียด เพราะห้องเรียนนี้ไม่มีถูกมีผิด มีแต่คำแนะนำ และให้กำลังใจ แถมยังได้พูดในสิ่งที่อยากพูด ตะวันโพล้เพล้ เปลี่ยนฉากเป็นเสียงดนตรี ที่มีเนื้อหาของบางบทเพลงมาเป็นหัวข้อสนทนาได้ต่อ ราตรีนี้แม้อาจจะยาวนาน แต่บทสนทนาก็คงต้องยุติเมื่อเวลาที่สมควร…แต่ความประทับใจมิรู้ลืม เปิดห้องเรียนวันนี้เริ่มต้นดีๆ เพราะจันทร์งาม.....….
ให้โลกของหนูเป็นโลกแห่งการเรียนรู้ ให้หนูได้จินตนาการได้ปล่อยฝัน
ให้สองมือเล็กๆของหนูคอยแบ่งปัน ให้ดวงใจของหนูนั้นเพื่อสังคม
ให้หนูรู้จักรักคนอื่น ให้หนูยืนบนดีงามที่สั่งสม
ให้หนูเป็นเด็กดีน่าชื่นชม ให้ผู้ใหญ่ร่วมเพาะบ่มเมล็ดพันธุ์
(ให้เด็กๆได้เติบกล้าเป็นเมล็ดพันธุ์ ของความดี) ณ 20 May 2016 // ขนนก อหังการ // ขอบคุณพี่หญิง ผู้หยิบยื่นโอกาสที่ดีเสมอมา ขอบคุณพี่ธัช ธาดา ที่ช่วยเปิดสมอง ขอบคุณน้องๆ ที่มาร่วมแลกเปลี่ยนเรียนรู้
อ้างต่อจาก FB ของนปุง สกลิงค์ สเน่หา ….
"นี่คือห้องเรียนในฝันนะ เป็นห้องเรียนน่าอิจฉา"
กวีและนักเขียนนาม ธัช ธาดา กล่าวท่ามกลางราตรีจันทร์เต็มดวงคืนวิสาขบูชาและเสียงเกากีตาร์ ขณะบางคนกำลังอ่านบทกวีของนักเขียนแห่งชาติมาเลเซีย ดร.ลิ่ม สวี ติน ตามด้วยบทกวีงามของ ธัช ธาดา
ก่อนหน้านี้นักศึกษาช่วยกันเล่าประสบการณ์การอ่านบนโต๊ะกลมริมลำธารที่มีเสียงนกร้องเพลงและหมู่กระรอกเริงร่า โดยมีเสียงวิจารณ์ประกอบคำถามของครูเกษม จันทร์ดำ
วันหยุดนี้เราย้ายห้องเรียนไป ณ 'บ้านเนินตะวัน' ของ ธัช ธาดา หรือ เกษม จันทร์ดำ จากบ่ายจนย่ำค่ำอาบแสงจันทร์คืนเพ็ญงาม ดื่มด่ำบทกวี เรื่องสั้น นวนิยาย หัวข้อวิทยานิพนธ์ งานวิจัย เรื่องแปล และเรื่องเล่ามิรู้จบ...ทั้งนักศึกษาปริญญาตรี-ปริญญาเอก และนักศึกษาแพทย์,บุตรีเจ้าของบ้านร่วมวงสนทนากับปาร์ตี้มื้อเย็นอบอุ่นฝีมือภริยาเจ้าของบ้าน กล่อมเสียงกีตาร์โดย Panmai Iron Flower
จนกว่าเราจะพบกันอีก
มาสนทนาปราศรัยในชีวิต
ในมิติลิขิต การอ่าน-เขียน
ทั้งเรื่องในห้องเรียน นอกห้องเรียน
ร่วมถกคิดแลกเปลี่ยน ที่บ้านเนินตะวัน
ธัช ธาดา
เนินตะวัน-พรหมคีรี: นครศรีธรรมราช
20 พฤษภาคม 2016
#ขอขอบพระคุณ
ภาพโดย Kwang Wongboon Ana'Urainah PK Sofia-yah Homyen
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
