กระทั่งชีวิตยุคใหม่ก็ยังสวยงาม เฉพาะชีวิตยุคใหม่นี่แหละที่สวยงาม เราต่างถูกห้อมล้อมด้วย เวทมนตร์ ชั่วพริบตา นับพันล้านชนิด
เราหยิบอุปกรณ์ขึ้นมาติดต่อผู้คนอีกฟากหนึ่งของโลกได้ ขณะวางแผนท่องเที่ยวในวันหยุด เราสามารถอ่านคำวิจารณ์ของแขกที่เข้าพักโรงแรมที่เราสนใจ เมื่อสัปดาห์ที่แล้วได้เราดูภาพถ่ายดาวเทียมของถนนทุกเส้นในเมือง โตเกียว ได้
เมื่อเราป่วยเราไปพบแพทย์เพื่อรับยาปฏิชีวนะ มารักษาโรคที่แต่ก่อนร้ายแรงถึงตายได้ เราไปซุปเปอร์มาร์เก็ตเพื่อซื้อแก้วมังกรจากเวียดนามและไวน์จากฝรั่งเศสได้
เเละหากนักการเมืองพูดหรือทำอะไรที่เราไม่เห็นด้วย การแสดงความคิดเห็นต่างนั้นง่ายแสนง่าย ในปัจจุบันเราเข้าถึงข้อมูลภาพยนตร์ หนังสือ และทุกอย่างได้มากกว่าแต่ก่อนมาก
เปิดปฏิทินย้อนกับไปใน ทศวรรษที่ 1990 สโลแกนของ Microsoft คือ คำถามที่ว่า
"วันนี้คุณอยากไปที่ไหน"
ซึ่งขนาดนั้นไม่ได้ต้องการคำตอบจริง ๆ แต่ในยุคดิจิทัลคำตอบคือทุกหนทุกแห่ง
หากจะยกคำพูดของนักปราชญา เซอเรน เคียร์เคอเกอร์ มาใช้ ความวิตกกังวลอาจเป็น
"ความมึนงงจากอิสรภาพ"
ถึงอย่างนั้น การเลือกอย่างเสรี ก็นับเป็นเรื่องที่อัศจรรย์เป็นอย่างยิ่ง
แม้ตัวเลือกจะเป็นอนันต์ แต่เวลาในชีวิตของเรา มีจำกัด เราไม่สามารถใช้ชีวิตทุกแบบที่ต้องการได้ ชมภาพยนตร์ทุกเรื่อง อ่านหนังสือทุกเล่ม หรือไปเที่ยวทุกมุมโลกอัน งดงามใบนี้ได้
เพราะว่าแทนที่จะจำกัดตัวเองด้วยเงื่อนไขนี้เราควรปรับแก้แก้ไข ตัวเลือก ตรงหน้าต่างหาก
เราควรหาคำตอบว่าอะไรดีต่อเรา และทิ้งตัวเลือกอื่นที่เหลืออยู่ไปเสีย เราไม่ต้องการโลกอีกใบ หากเราเลิกล้มความคิดว่าเราต้องการทุกอย่างได้
ทุกอย่างที่เราต้องการก็อยู่ที่นี่แล้ว
คิดถึงความเชื่องช้าของอดิตที่งดงาม กับ
Exhibition of Nostalgia นิทรรศการแห่งความคิดถึง
ก็เล่าไปตาม..อำเภอใจ ❤️