ห้อง 313
พีท เป็นคนกรุงเทพฯโดยกำเนิด แต่งานที่เขาทำ ทำให้ต้องเดินทางไปต่างจังหวัดอยู่เป็นประจำ เนื่องจากบริษัทที่เขาทำงานอยู่มีสำนักงานเครือข่ายอยู่หลายจังหวัดทั่วทุกภาคของประเทศ เขามีหน้าที่ติดต่อประสานงานกับบริษัทเครือข่ายเหล่านั้น ถึงแม้ว่าพีทจะเดินทางอยู่เป็นประจำ แต่ก็โชคดีอยู่อย่างหนึ่งคือเขาเป็นคนชอบเดินทาง และยังไม่มีครอบครัว แต่ถ้ามีภรรยาก็คงหนีเขาไปเป็นแน่
และนี่ก็เป็นอีกหนึ่งครั้งที่ พีท ต้องออกเดินทางคราวนี้เป็นจังหวัดทางภาคเหนือ เขาต้องอาศัยรถทัวร์เป็นพาหนะในการเดินทาง ซึ่งเป็นการเดินทางที่ยาวนานมากอีกครั้งหนึ่ง ถึงแม้ว่าเขาจะหลับแล้วตื่นอยู่หลายรอบก็ไม่ถึงสักที เวลาประมาณตี 5 กว่าๆเขาก็ได้ถึงที่หมายเรื่องที่พักนั้นเขาไม่ต้องเป็นกังวลเลยทางบริษัทได้ติดต่อโรงแรมไว้ให้เรียบร้อยแล้ว
พอถึงที่พักก็เดินตรงไปติดต่อที่เคาน์เตอร์เพื่อเช็คอิน สภาพในโรงแรมดูเก่าและโทรมมาก มันเป็นตึกสูงประมาณ 5 ชั้นดูจากอายุแล้วมันน่าจะเก่าแก่กว่า พีท ซะอีก เมื่อเขาเช็คอินเสร็จก็ได้รับกุญแจหมายเลขห้อง 313 ไม่นานนักได้มีเด็กคนหนึ่ง อายุประมาณ 20 ต้นๆมาช่วยยกกระเป๋าสัมภาระ มาถึงห้องเขาจัดการอาบน้ำอาบท่าเพื่อจะหลับพักเอาแรงสักนิดนึงก่อนที่ตอนบ่ายๆจะออกไปทำธุระ เขายังไม่ทันได้นอนก็ได้ยินเสียงคนโวยวายทะเลาะกันเสียงดังมากจากห้องข้างๆเป็นเสียงผู้ชายผู้หญิงและมีเสียงเด็กร้องไห้รวมอยู่ด้วย นี่คงเป็นครอบครัวที่เข้ามาพักแล้วมีปากเสียงกัน เป็นเรื่องธรรมดาคงไม่มีปัญหาอะไร แต่คนที่มีปัญหากับเป็น พิท ที่ยากจะหลับตาลงนอน เขานอนฟังเสียงนั่นอยู่พักหนึ่ง ก็พลอยหลับไปเพราะความเหนื่อยล้าจากการเดินทาง
ไม่นานก็ต้องสะดุ้งตื่นขึ้นมาอีกครั้ง เพราะได้ยินเสียงอีกแต่คราวนี้ดังกว่าเก่า มันดังเกินทน เขายกหูโทรศัพท์กดไปที่ห้องข้างๆ มีผู้รับสายแต่ไม่มีใครพูด เขาเลยบอกไป ให้คนในห้องนั้นหยุดใช้เสียงดังนั้น พีท ก็ได้วางสายพร้อมกับเสียงที่เงียบลงจากห้องข้างๆ ไม่นานนัก พีท ก็ได้หลับลงอีกครั้งหนึ่ง ความรู้สึกของ พีท ตอนนั้นบอกไม่ได้ว่าหลับหรือตื่นมันกึ่งหลับกึ่งตื่น เขาคิดว่าเขาไม่ได้อยู่คนเดียวในห้องนี้ ความรู้สึกนั้นเหมือนมีเด็กมาวิ่งเล่นบนเตียงเขา เขาลืมตาแต่เขาไม่สามารถขยับร่างกายได้เลยแม้แต่นิดเดียว
นั่นผู้หญิงหรือผู้ชาย 2 คนนั้นนั่งอยู่ที่ปลายเตียง มันพยายามบีบคอแล้วกระชากลากของเขาลงจากเตียงให้ได้ กระแสลมพัดเข้ามากระทบม่านทำให้ม่านเปิด แสงในตอนกลางวันก็ส่องเข้ามา ทำให้เขาได้เห็นใบหน้าอันน่าสยดสยองของสองคนนั่นที่กำลังกระชากร่างเขาอยู่ ผิวหนังแห้งติดกระดูกดวงตาเบิกโพลงยิ้มให้เขาพร้อมกับเสียงหัวเราะของเด็กๆ ที่วิ่งเล่นอยู่รอบเตียงเขา แต่เขาก็ไม่สามารถทำอะไรได้แม้แต่ส่งเสียงร้อง ไม่นานนักเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น
พีท จึงรู้สึกตัวและได้หลุดจากภวังค์นั่น แต่ที่แปลกเขาไม่ได้อยู่บนเตียงแต่กลับนอนอยู่หน้าห้องน้ำ เขาเพลียมากๆ เหมือนคนอดนอนมาหลายวัน เขารีบเก็บของทันทีแล้วลงมาที่เคาน์เตอร์ เขาจึงได้ถามพนักงานว่า มีคนพักในห้อง 312 หรือไม่ คำตอบของพนักงานนั่นทำให้เขาใจหาย ไม่มีคนพักที่ห้องนั้นครับ เสียงคนทะเลาะกันนั่นคือเสียงเกิดจากอะไร ในเหตุการณ์ครั้งนั้นไม่เกิดอะไรขึ้นกันแน่ ข้อสงสัยต่างๆนานายังวนเวียนอยู่ในหัวของ พีท จนถึงทุกวันนี้
เรื่องเล่าหลอนๆ ที่นำมาฝากให้ผู้อ่านได้อ่านกัน และเรายังมีเรื่องราวดีๆมาให้อ่านกันได้เรื่อยๆน่ะครับ ฝากติดตามด้วยน่ะครับ ขอบคุณครับ ติดตามได้ที่ https://www.youtube.com/channel/UCXn6czwPn2JfTG96jupXAzQ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
