🇯🇵 เพื่อนของฉันชื่อโมโมะ 👭
โมโมะย้ายมาตอนป. 4 นั่นเป็นการพบกันครั้งแรกของเรา ฉันสะดุดตากับใบหน้าที่สวยคมของโมโมะมาก
* หน้าสวยคม ภาษาญี่ปุ่นคือ จูเซเทะขินะคะโอ 中性的な顔 / ちゅうせいてきなかお
เราสนิทกันอย่างรวดเร็ว ☺️
ในฤดูใบไม้ร่วง รร.ของเราจะพาไปทัศนศึกษาและกินข้าวกล่องด้วยกันบนภูเขา
ครั้งนั้นโมโมะไม่ได้ห่อข้าวไปด้วย พอถามก็บอกว่าไม่หิว
แต่ฉันก็แบ่งข้าวปั้นของฉันให้โมโมะด้วย เธอขอบคุณและรับไปกินอย่างเอร็ดอร่อย ☺️
แต่หลังจากกลับจากทัศนศึกษาเพียง 2 เดือน จู่ ๆ โมโมะก็ไม่มาเรียนอีกเลย ครูประจำชั้นบอกว่าเธอย้ายไปเรียนที่อื่นแล้ว 😭
เราขาดการติดต่อกันไปโดยปริยาย (แต่ฉันก็ไม่เคยลืมโมโมะเลย)
〰️🥺〰️
วันหนึ่ง ในขณะที่ฉันนั่งดูทีวี ก็พลันไปสะดุดกับข่าวของสาวนักกิจกรรมที่เคลื่อนไหวเกี่ยวกับปัญหาเรื่องอาหารที่ยังกินได้แต่ต้องถูกกำจัดทิ้งไป
สาวคนนั้นก็คือโมโมะนั่นเอง
ฉันดีใจมากรีบส่งข้อความไปหาเธอตามที่อยู่ทางโซเชียลที่ขึ้นบนหน้าจอ และหวังว่าเธอจะจำฉันได้
แล้วฉันก็ได้รับการตอบกลับจากเธอ เธอจำฉันได้ค่ะ 😁
เรานัดเจอกันที่คาเฟ่ เมื่อเจอกันก็โผเข้ากอดกันด้วยความคิดถึง นี่เป็นการกลับมาเจอกันในรอบ 7 ปีเลย
โมโมะบอกกับฉันว่าขอโทษที่หายไปแล้วเล่าเรื่องราวชีวิตตัวเองให้ฉันฟัง
พ่อของโมโมะเป็นคนญี่ปุ่นที่ทำงานอาสาสมัครไปช่วยเหลือคนในประเทศเมียนมา และไปตกหลุมรักแม่ของเธอที่นั่น
พ่อกับแม่มีเธอและน้องสาวอีกคน ทั้งสี่ใช้ชีวิตอยู่ในหมู่บ้านของแม่ที่เมียนมา
แต่ที่หมู่บ้านยากจน อาหารไม่เพียงพอ ทำให้ครอบครัวของเธอต้องเสียน้องไปเพราะโรคขาดสารอาหาร 😭
พ่อจึงตัดสินใจพาเธอและแม่กลับญี่ปุ่น
แต่เมื่อมาถึงญี่ปุ่นพ่อก็ได้รับอุบัติเหตุเสียชีวิต เหลือแค่โมโมะกับแม่ที่ไม่รู้ภาษาญี่ปุ่นมากนัก🥺
รายได้ของแม่ไม่ค่อยพอ ทำให้บางวันเธอไม่ได้กินข้าว บางวันก็ต้องไปเก็บเศษอาหารที่คนกินเหลือมากิน
วันที่ไปทัศนศึกษาก็ไม่มีเงินซื้ออาหาร แต่โชคดีที่ได้ข้าวปั้นที่ฉันแบ่งให้
โมโมะกลับไปเล่าให้แม่ฟัง แม่บอกว่าฉันเป็นเพื่อนที่ดีมาก อยากให้โมโมะมีโอกาสทำอะไรเพื่อคนอื่นแบบฉันบ้าง
แล้วแม่ก็พาเธอย้ายไปอยู่ที่บ้านเกิดของพ่อแบบกะทันหัน ทำให้โมโมะไม่ได้ล่ำลาฉันหรือใคร ๆ เลย (โมโมะเล่าไปพร้อมน้ำตา)
〰️🥹〰️
โมโมะได้ศึกษาภาษาต่าง ๆ จากเอกสารที่คุณพ่อทิ้งเอาไว้ และเธอก็เลือกเส้นทางชีวิตด้วยการเป็นนักกิจกรรมเพื่อจะได้ทำประโยชน์ให้แก่คนอื่น
เธอบอกว่าฉันเป็นแรงบันดาลใจให้เธอเลือกทางนี้ เธอขอบคุณที่เป็นเพื่อนที่ดีของเธอ
คราวนี้ฉันน้ำตาไหลบ้าง
โมโมะยิ้มพร้อมทั้งจับมือฉันแล้วพูดว่า "เราจะเป็นเพื่อนกันตลอดไปนะ"
ฉันยิ้มและพยักหน้าตอบรับ 😍
ที่มา
ขอนำคลิปประกอบเป็นบรรยากาศในร้านอาหารมาฝากนะคะ อ่านเรื่องนี้จบ สัญญากับตัวเองว่าจะไม่กินทิ้งกินขว้างแล้ว 😅
แล้วพบกันใหม่ค่ะ 🥰🙏