It's you dear เป็นเธอที่รัก ตอนที่ 1.1
บทที่ 1
บรรยากาศภายในห้องเรียนของเด็กคณะศิลปศาสตร์เป็นไปอย่างเงียบเชียบ เพราะนักศึกษาส่วนใหญ่กำลังตั้งใจจดเนื้อหาตามที่อาจารย์บอก
“เอาล่ะ อย่าลืมไปอ่านทวนด้วยนะ ข้อสอบไม่ง่ายบอกไว้ก่อน” หลังจากอาจารย์พูดจบก็มีเสียงโอดครวญดังตามมา
“ไม่ต้องโอดโอยกันเลย ค่อยเจอกันอาทิตย์หน้าค่ะ” พออาจารย์เริ่มเก็บของฉันก็รีบกวาดทุกอย่างบนโต๊ะเข้ากระเป๋า ก่อนจะหันไปลาเพื่อนสนิท
“ไปก่อนนะเมย์ จะไม่ทันแล้ว”
“โอเค ไว้เจอกัน” แล้วฉันก็รีบเดินออกจากห้อง โชคดีที่พอถึงหน้าตึกมีวินเข้ามาส่งคนพอดี
“ไปคอนโด XXX ค่ะ” ฉันบอกที่หมายเสร็จพี่วินก็พาฉันซิ่งอย่างเร็วมาถึงหน้าคอนโดในเวลาไม่เกินสิบห้านาที
“เท่าไหร่คะ”
“ห้าสิบบาทน้อง” ฉันยื่นเงินให้พี่วินก่อนจะรีบเดินเข้าไปในคอนโด ระหว่างรอลิฟต์ก็ยกข้อมือขึ้นมาดูนาฬิกา ก่อนจะถอนหายใจอย่างโล่งอกที่ตัวเองมาทันเวลา เดินไปห้องริมสุดแล้วกดกริ่ง ไม่นานคนที่อยู่ในห้องก็เปิดประตู
“หนูนีนมาแล้วเหรอ” คุณป้าเจ้าของห้องทักขึ้น ก่อนจะหลีกให้ฉันเดินเข้าไปในห้อง
“ค่ะป้า ขอโทษที่ให้รอนะคะ” ระหว่างถอดรองเท้าก็เอ่ยขอโทษคุณป้าไปด้วย
“ไม่เป็นไรเลยลูก รีบเข้าไปเถอะ” ฉันพยักหน้ารับก่อนจะเดินเข้าไปในห้องรับแขกที่มีร่างกลม ๆ นอนอยู่บนผ้านวมที่ปูเอาไว้อย่างดี
“ป้านวลกลับวันจันทร์ใช่มั้ยคะ”
“ใช่แล้ว แต่ถ้าอาการของนิ่มไม่เป็นอะไรมากป้าน่าจะกลับมาวันอาทิตย์”
“ไม่เป็นไรค่ะป้า ดูอาการของพี่นิ่มก่อนดีกว่า แล้วก็นี่ค่ะ” ฉันก้มลงหยิบเงินในกระเป๋าส่งให้ป้านวล
“ไม่เอา เอาให้ป้าทำไม ยังไม่ครบเดือนเลย” ป้านวลดันมือฉันออก
“อันนี้ไม่เกี่ยวกับเงินเดือนค่ะ พี่นิ่มต้องนอนโรงพยาบาลมีค่ารักษา รับไปเถอะค่ะป้า” ป้านวลมองฉันด้วยสายตาซาบซึ้ง ก่อนจะเอ่ยขอบคุณ
“ไม่เป็นไรค่ะ นีนสิต้องขอบคุณที่ป้าคอยดูลูกให้นีน”
“เจ้ามาลีก็เหมือนหลานของป้า” แล้วป้านวลก็ยอมรับเงินที่ฉันให้
“นั่นแหละค่ะ ป้าก็เป็นเหมือนญาติผู้ใหญ่ของนีนเหมือนกัน นี่ก็ใกล้เวลารถออกแล้ว ป้ารีบไปดีกว่าค่ะ เดี๋ยวจะตกรถเอาซะก่อน” ฉันบอกป้านวลก่อนจะค่อย ๆ ช้อนร่างเล็กที่หลับสนิทมาไว้ในอ้อมกอดแล้วลุกขึ้น
“ได้ ถ้ามีอะไรนีนโทรบอกป้าเลยนะ”
“ได้ค่ะ เดินทางปลอดภัยนะคะ” ป้านวลเดินมาส่งฉันหน้าห้อง ก่อนจะรีบเข้าไปเก็บของเดินทางไปต่างจังหวัดเพื่อหาลูกสาวที่นอนรักษาตัวอยู่ในโรงพยาบาลเพราะเกิดอุบัติเหตุรถชน ยังโชคดีที่พี่นิ่มลูกสาวป้านวลไม่เป็นอะไรมาก
ฉันอุ้มเจ้าตัวกลมในอ้อมแขนที่ยังนอนไม่รู้เรื่องรู้ราวไปที่ห้องที่อยู่สูงขึ้นไปอีกสองชั้น พอมาถึงห้องฉันก็อุ้มลูกไปนอนบนที่นอน จัดผ้าห่มกับหมอนข้างมากั้นให้เรียบร้อย อดลูบแก้มป่อง ๆ ไม่ได้ เวลาผ่านไปเร็วจริง ๆ
นั่งมองลูกแล้วยิ้มออกมา ตั้งแต่ ‘มาลีรินทร์’ เกิดมาเค้าก็เป็นรอยยิ้มให้ฉัน ถึงในอดีตมันจะเลวร้ายสักแค่ไหน แต่พอได้เห็นหน้าลูกก็รู้ว่ามันจะไม่เป็นอะไร ฉันต้องอยู่ให้ได้เพื่อดูแลเค้าให้ดีที่สุด แต่บางครั้งฝันร้ายก็สลัดไม่หลุดสักที
คุณต้องลองนึกดูว่าจากเด็กเรียนดี ประวัติขาวสะอาด ไม่เคยมีเรื่องชู้สาวให้เสียหาย อยู่ ๆ ก็ท้องขึ้นมา แถมยังเป็นการท้องไม่มีพ่อ ต้องโดนไล่ออกจากบ้าน ถูกคนประณามสารพัด แล้วสุดท้ายก็มารู้ความจริงว่าเพื่อนที่สนิทที่สุดในชีวิตเป็นตัวการของเรื่องทั้งหมด
อดนึกสมเพชในความโง่ของตัวเองไม่ได้ ถ้าวันนั้นฉันเลือกจะไม่ไป เรื่องเลว ๆ คงไม่เกิดขึ้น
***
สวัสดีค่ะ ดีใจมากๆ ที่ได้มีโอกาสมาพูดคุยกับทุกคน หากเจอคำผิดหรือประโยคแปลกๆ บอกได้เลยนะคะ จะรีบแก้ไขให้ค่าา ถ้าหากชอบสามารถคอมเม้นต์ติชมได้เลยยย
:องศาเดียว
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
