Dark Playground วังวนของคนขี้เกียจ ที่หนีออกจากหน้าจอไม่ได้
เป็นเหมือนกันไหม เวลาตื่นนอนขึ้นมายามเช้าต้องเปิดโทรศัพท์ ไม่เข้าโซเชียลมีเดียก็เช็คราคาหุ้นก่อน หลังจากนั้นก็จะเลื่อนไปยังแอพรูปภาพ หรือวิดีโอ ไถขึ้นไถลงอยู่อย่างนั้น จนกว่าจะเอาตัวเองลุกไปอาบน้ำแต่งตัวได้ ไม่ต่างอะไรกับการสู้กับมารชัดๆ
รู้ไหมว่าเราหลายคนกำลังอยู่ในวังวนของ “Dark Playground” ซึ่งเป็นศูนย์รวมของคนขี้เกียจที่พยายามเอาตัวเองออกจากตรงนั้น แต่ทำไม่ได้สักที
แล้วไอ้ “Dark Playground” ที่ว่านี้คืออะไร เทคฮีโร่จะอธิบายง่ายๆ ให้ฟัง
Playground ถ้าแปลตรงตัวเลยก็คือ “สนามเด็กเล่น” แน่นอนว่าสนามเด็กเล่นเป็นสถานที่แห่งความสนุกของเด็กๆ
ในที่นี้ผู้เขียนสมมติ Playground สำหรับผู้ใหญ่ ให้เป็นอีกโลกหนึ่งในโซเชียลมีเดีย ไม่ว่าจะเป็นแอพน้ำเงิน แอพแดง แอพวิดีโอสั้น หรือแอพรูปภาพก็แล้วแต่
สาเหตุที่ให้เป็นสนามเด็กเล่นสำหรับผู้ใหญ่ก็เพราะว่ามันเป็นช่องทางให้ความสุข ให้ความบันเทิงกลับเรา
แต่ทว่าในบางครั้ง การเสพความบันเทิงมากเกินไป ก็ทำให้เรารู้สึกผิดกับตัวเองโดยมองว่าตนเองนั้นเป็น “คนขี้เกียจ”
และนี่แหละคือที่มาของ Dark Playground
Dark Playground ไม่ใช่แค่การที่เราเสพย์สมอยู่กับโซเชียลมีเดียเท่านั้น แต่ยังเกิดขึ้นในหลายรูปแบบในชีวิตประจำวัน เช่น
-ครูสั่งการบ้านนายเอ ให้เวลาทำ 1 สัปดาห์ แต่นายเอดันเลือกทำ 1 วันก่อนส่ง
-นายบีจะสอบปลายภาคในอีก 1 เดือน แต่ดันมาอ่านหนังสือ 3 วันสุดท้าย
-นายซีวางแผนจะทำยูทูปตั้งแต่ปี 2019 แต่ล่วงเลยมาปี 2022 ก็ยังไม่ได้ทำซักที
หรือในบางครั้งหลายคนอยากพัฒนาตัวเองด้วยการฟังพอดแคสต์ หรืออ่านหนังสือ แต่พอเอาเข้าจริงกลับไปเปิดเน็ตฟลิกซ์หรือยูทูปดู พร้อมกับพูดปลอบประโลมตัวเองในใจว่า “เอาหน่า.. แค่คืนนี้คืนเดียวเอง”
ตัวอย่างเหล่านี้ สามารถอธิบายความหมายของ Dark Playground ให้ชัดเจนมากยิ่งขึ้น เพราะสนามเด็กเล่นมืดคือคอมมูนิตี้ที่คนขี้เกียจตัวเป็นขนมารวมตัวกัน พวกเขาเหล่านั้นขี้เกียจทำงาน ขี้เกียจออกกำลังกาย ขี้เกียจอ่านหนังสือ ฯลฯ
แม้ว่าทุกคนจะสนุกกับคอนเทนท์ของยูทูปเบอร์ที่ตัวเองชื่นชอบ หรือสนุกอยู่กับซีรี่ส์เน็ตฟลิกซ์ที่น่าตื่นเต้น แต่สนามเด็กเล่นมืดแห่งนี้กลับไม่ได้ทำให้รู้สึกสนุกสนานขนาดนั้น กลับกัน เรากลับกำลังผ่อนคลายสิ่งต่างๆ ท่ามกลางความกลัว ความกดดัน และความรู้สึกผิด
แม้เราจะรู้ดีก็ตามว่าที่เราทำอยู่นั้นน่ะ มันไม่ได้มีประโยชน์อะไรต่อชีวิตขึ้นมาเลย แต่เราก็ไม่สามารถลุกออกมาออกจากวังวนของคนขี้เกียจได้สักที
เชื่อได้เลยว่า ร้อยละ 95 ของคนที่เข้ามาอ่านนี้ กำลังอยู่ใน Dark Playground เหมือนกัน แม้กระทั่งผู้เขียนเองก็ตาม
แต่.. เรากำลังได้รับโอกาสที่ดี ในการที่จะลุกหนีออกจาก Dark Playgound ไปพร้อมกัน
แล้วต้องทำอย่างไรล่ะ ?
รู้ไหมว่ามีสิ่งที่ Dark Playground กลัวอยู่ ซึ่งสิ่งแรกก็คือ “การให้อภัยกับตัวเอง”
อย่างเช่นเมื่อวานไปดูหนังมา หรือนอนดูซีรี่ส์เน็ตฟลิกซ์ทั้งวันเพราะข้ออ้างสำคัญคือวันหยุด แม้เราจะรู้สึกผิดและกดดันที่ไม่ได้ทำอะไรที่มีประโยชน์ต่อตัวเองเลย
สิ่งที่เราสามารถทำได้ในตอนนี้คือการ “ทำสัญญากับมัน” เช่น “จะเล่นโทรศัพท์ไปจนถึงทุ่มนึง หลังจากนั้น จะอาบน้ำแล้วอ่านหนังสือเพื่อพัฒนาตนเอง หลังจากนั้นจะนอนตอนสี่ทุ่ม” แล้วก็ต้องทำตามสัญญาที่ให้ไว้กับตัวเองให้ได้
เพียงแค่นี้ ก็สามารถลุกออกจาก Dark Playground ได้ง่ายแล้ว แต่เดี๋ยวก่อน.. การทำสัญญากับตัวเองเป็นยาดี แต่ยังมียาที่แรงกว่า นั่นก็คือ..
“การให้อภัยกับตัวเอง” Dark Playground กลัวที่สุดคือการให้อภัยกับตัวเอง เช่น “ไม่เป็นไรนะ เมื่อวานดูซีรี่ส์มาทั้งวันแล้ว วันนี้ก็นั่งอ่านหนังสือพัฒนาตนเองซะ หรือไม่ก็ซักผ้า ทำงานบ้าน เตรียมตัวสำหรับกิจกรรมในสัปดาห์หน้าซะ”
เป็นการพูดปลอบประโลมตัวเอง เพื่อให้อภัยกับสิ่งที่เราคิดว่ามันไม่ได้สร้างประโยชน์อะไรให้กับตัวเอง
Dark Playground นั้นออกได้ เพียงแค่ใช้ 2 ยาดีที่กล่าวมา เอาล่ะ ท้ายที่สุดผู้เขียนขอทิ้งท้ายด้วยวลีสั้นๆ ว่า..
“ถ้าเรารู้ว่าจะทำอะไร แต่เราไม่ทำ ก็เท่ากับว่าเราไม่รู้”
“ชีวิตจริง อย่าเป็นสิงห์สนามซ้อม” ขี้เกียจได้ แต่อย่านาน และอย่าลืมให้อภัยมัน.. เพื่อไปต่อ
ฝากติดตาม YuuTube ของเราด้วยนะครับ..
ติดตามเทคฮีโร เพิ่มเติมได้ที่..
- 8
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
