หยกเยี่ยงมังกร 18+
2. องค์ชายลำดับ 10
ซึก!! ซึกก!!
ซึกกกกกก!!!!
เสียงจอบขุดดินถางที่นาของสองพ่อลูก
ดังขึ้นอย่างหนักแน่น ในที่นากลางป่าเขา
ข้านั้นใช้จอบขนาดใหญ่เท่าชายทั่วไปใช้
เพราะแม้อายุเพียง 11 แต่ก็สูงใหญ่เกือบ 160 แล้ว
มีกำลังและแรงแขนจากการช่วยเหลือ
งานไถหว่านฟันต้นไม้มาตลอด
.
ส่วนท่านพ่อนั้นใช้จอบที่ใหญ่กว่าปกติ
เรียกว่าแรงช้างสารของท่านัั้น
สุดยอดยิ่งนัก เรียกว่าถ้าจะงัดดินกระเด็น
ขึ้นฟ้าทั้งผืนนาในทีเดียว
ข้าว่าท่านอาจจะทำได้ก็ได้มั้ง?
.
ที่ดินของพวกเรานั้น
อยู่ไกลจากหมู่บ้านมาก
เรียกว่าล้อมไปด้วยป่าก็ว่าได้
.
เนื่องจากท่านพ่อและท่านแม่
ค่อนข้างจะเก็บตัวไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับโลกภายนอก
และท่านพ่อจะเข้าไปในหมู่บ้านก็ต่อเมื่อ
ต้องการนำพวกพืชผลและเครื่องสานของท่านแม่
ไปขายแลกซื้อของใช้ที่จำเป็นในบางครั้งเท่านั้น
.
ข้าไม่เคยเข้าไปในหมู่บ้านสักครั้ง
ท่านพ่อและท่านแม่จึงเป็นดั่งโลกทั้งใบของข้า
และข้าก็พอใจกับสิ่งนั้น
.
จนกระทั่งท่านแม่พูดถึง
เรื่องที่ว่าถ้าข้าโตขึ้นกว่านี้
ค่อยไปมีรักกับสาวในหมู่บ้าน
จิตใจของข้าจึงได้ฟุ้งซ่านขึ้นมา!
.
"ท่านพ่อครับ
ครั้งหน้าให้ข้าเข้าไปหมู่บ้าน
กับท่านพ่อได้หรือเปล่าครับ"
"หาาา?!!"
.
ท่านพ่อหันมาถามอย่างแค่นเสียง
ทำเอาข้าสั่นกลัวจนไม่กล้าพูดตอบ
ตัวของท่านพ่อนั้นสูงใหญ่เกือบสองเมตร
ใบหน้าหล่อไม่น้อย แต่ออกไปทางซื่อๆบ้าพลัง
หนวดเครารุงรัง แววตาดุดันคิ้วเข้ม
ใครเห็นคงต้องหวั่นเกรงไม่น้อย!
.
"ทำไมจู่ๆเจ้าถึงอยากเข้าเมืองหรือลูกข้า?"
"..."
.
ข้ายังคงนิ่งด้วยใบหน้าไร้สีเลือด
ร่างกายสั่นหวั่นกลัวว่าจะถูกทำโทษ
จนมารดาข้าต้องเดินมาช่วยพูดให้
แม้นางนั่งสานตะกร้าอยู่ตั้งไกล
แต่ก็ยังได้ยินเสียงตะโกนดุของท่านพ่อได้ไม่ยากนัก!
.
"เจ้าก็ไปสอนอะไรไม่เข้าเรื่องให้ลูก!
ถ้ามีใครรู้ว่าเจ้าอยู่นี่เจ้าจะลำบาก เจ้าก็รู้!"
"ค่าๆท่านพี่ ข้ารู้แล้ว!
แต่อย่าดุลูกนักเลยนะ
สงสารลูกออกนะคะ จุ๊บ!"
.
อุ๊...
ท่านพ่อถูกท่านแม่ใช้ไม้ตาย
จุมพิตรเบาที่แก้มซ้าย
จนชายผู้โกรธเกรี้ยวถมึงทึงหน้าแดงเป็นลูกตำลึง
ส่วนข้าก็ได้แต่แอบอิจฉาท่านพ่ออยู่ในใจ
.
"เออข้าไม่ดุเอ็งแล้ว!
โน่นไปเลย ไปเรียนหนังสือกับแม่เอ็งทางโน้นไป๊!"
.
พูดแล้วท่านก็ไล่ข้ากับท่านแม่
ให้ไปเรียนหนังสือ
โดยคลาสนี้มีครูคนเดียวคือท่านแม่
และลูกศิษก็คือข้านั่นเอง
.
ผืนนานี้จรดกับขอบผา
และตรงนั้นมีต้นเว่ยเหมี่ยงสูงใหญ่ใบหนา
(เว่ยเหมี่ยงเป็นต้นไม้ในจินตนาการของคนเขียนไม่ต้องไปหาเด้อ!)
ลำต้นใหญ่กว่าสามคนโอบขึ้นอยู่
มันมีโขดหินน้อยใหญ่โผล่อยู่บริเวณนี้เป็นจำนวนมาก
และมีอักษรมากมายสลักอยู่บนแผ่นหินเหล่านั้น
ราวกับเป็นสุสานอักษร
.
ทั้งหมดล้วนเป็นฝีมือของท่านแม่
ท่านหาได้ใช้วรยุทธอันใด
เพียงแต่ใช้ยาตลับอันหนึ่ง
เมื่อจุ่มป้ายที่ปลายนิ้วแล้ว
ก็สามารถเขียนอักษรบนหินได้
ราวกับว่าผิวหินอ่อนนุ่ม!
.
และค่อนด้านเหนือก็เป็นขอบผาเช่นกัน
แต่มันเป็นขอบผาของชั้นเนินด้านบน
สภาพของต้าเซียวนั้น
จะแบ่งพื้นที่แต่ละชั้นด้วยขอบเหวสูงชัน
ยากนักที่มันผู้ใดจะปีนขึ้นไปได้ หากไร้วรยุทธ
และบนแผ่นหินตรงเชิงหน้าผานั้น
ท่านแม่ก็สลักอักษรไว้มากมายเช่นกัน
.
มันมีทั้งบทกลอนบ้างก็บทกวี
บ้างก็เป็นวิชาเรียนแขนงต่างๆ
ท่านสอนข้าจนอ่านเขียนเรียนหนังสือได้แคล่วคล่องนัก
ข้าไม่เคยรู้มาก่อนว่า แม้แต่เด็กในหมู่บ้าน
ก็ยังหายากที่จะได้เรียนตำราขั้นสูงเหล่านี้
รวมถึงการคำนวนต่างๆด้วย
รู้เพียงแต่ว่าท่านแม่ช่างเก่งเหลือเกิน
ข้าปลาบปลื้มในตัวท่านยิ่งนัก!
.
วู้วว วิ๊ดดด วิ๊วว วู้ หวู่...
.
เสียงทำนองของขลุ่ยหยก
แว่วดังผ่านสายลมราวกับเสียงสวรรค์
ภาพของท่านแม่ที่นั่งเป่ามันอยู่ใต้ต้นเว่ยเหมี่ยง
ซึ่งมีรากฝอยห้อยระย้าลงมาอย่างงดงาม
.
เมื่อรวมกับหญิงสาวผมดำยาวสวยสล้าง
มันดูราวกับเทพธิดามาประทับ
ขับกล่อมให้โลกนี้มีสุนทรียกาล
.
ไม่นานนักท่านพ่อก็จะมานั่งกินข้าว
ร่วมกันสามคนอย่างเป็นสุข
ข้านั้นอยากจะหยุดเวลาไว้
ให้มันเป็นแบบนี้ตลอดไปนัก!
.
"โอ๊ะ! ท่านพ่อ!
มีต้นกล้าของเว่ยเหมี่ยงขึ้นด้วยครับ!
แถมมีตั้งสองต้นแน่ะ!"
.
ข้าชี้ไปยังต้นกล้าเล็กๆทั้งสอง
ซึ่งต้นหนึ่งนั้นเหี่ยวแห้งทำท่าจะตาย
ส่วนอีกต้นกลับแผ่ใบเขียวอย่างแข็งแรงนัก
ทั้งสองต้นอยู่ห่างจากกันเกือบวา
และต้นที่แห้งอยู่ตรงดินสีเหมือนหน้าผา
ทำให้อาการของมันไม่สู้จะดีนัก!
.
"น่าสงสารจังครับท่านพ่อ
ข้าย้ายมันมาปลูกในที่ดินดีๆ
ดีไหมครับ?"
.
"ไม่ต้องหรอกอาฟง
เจ้าคิดว่าต้นเว่ยเหมี่ยงใหญ่ต้นนี้
ทำไมมันถึงมาขึ้นที่ขอบผาได้เล่า?"
.
"เพราะดินดีเหรอครับท่านพ่อ?"
"เปล่าเลย เพราะมันอดทนพยาม
เจาะชั้นดินแข็งจนไปถึงชั้นแร่ธาตุอุดมด้านล่างได้
และในที่สุดก็เติบใหญ่ พาให้ดินตรงนี้อุดมไปด้วย!
หากเจ้าต้นนั้นพยามได้สำเร็จ
มันก็จะเติบใหญ่ได้งดงามเหมือนต้นนี้
และเพิ่มพื้นที่อุดมสมบูรณ์ให้กับแถวนี้มากขึ้นอีก!"
.
"ตะ... แต่ว่าถ้ามันทำไม่ได้
มันก็จะแห้งตายนะครับ!"
"ถ้าเช่นนั้น ก็สุดแล้วแต่สวรรค์เถอะ!"
.
ข้าได้แต่มองท่านพ่ออย่างงงๆ
จนในที่สุดท่านแม่คนสวยก็หัวเราะคิกคัก
จนเราทั้งสองพ่อลูกได้แต่เขินหน้าแดง
ทั้งจากที่ท่านหัวเราะ และความน่ารักของท่าน!
.
"ฮุฮุ! พ่อเจ้าพยามจะสอนเจ้าเรื่องความพยายามน่ะจ้ะ!"
"อ๋อออ!! อย่างนี้นี่เอง!"
"เฮอะ! ก็เจ้ามันหัวทึบเหมือนข้า!
สอนตั้งนานก็ไม่เข้าหัว!"
.
ฮุฮุฮุ!!
ฮะฮะฮะ!!!
"หยุดหัวเราะข้าได้แล้วเฟร้ยยยย!!"
ท่านพ่อโวยวาย ส่วนข้ากับท่านแม่ก็ยิ่งหัวเราะดังขึ้น
ช่างเป็นครอบครัวอันแสนสุขที่ข้ารักมากยิ่งนัก!
---
--
-
"องค์ชายลำดับ 10 เซียวซานจื่อ เสด็จมาถึงแล้ว!!"
เสียงประกาศของทหารองค์รักษ์ก้องดัง
เกี้ยวขององค์ชายมี 8 คนหาม
พร้อมด้วยข้าราชบริพานมากมายและองค์รักษ์อีกนับสิบ
เป็นองค์ชายที่เดินทางโดยชอบความเอิกเริกยิ่ง!
.
หมู่บ้านไห่ทงนั้นเป็นหมู่บ้านห่างไกล
อยู่ระดับต่ำสุด เมื่อไล่มาจากราชวังหลวง
แต่ก็มีความเจริญกว่ากระท่อมลับกลางป่า
ของข้ากับพ่อแม่นัก
.
บ้านเรือนปลูกขึ้นอย่างมีฝีมือของนายช่างจัดการ
มีทั้งโรงเหล้า บ่อนพนัน หรือแม้แต่หอนางโลม
เรียกว่าครบครันพอจะเป็นเมืองย่อมๆได้ด้วยซ้ำ!
.
ยามนี้คณะขององค์ชายลำดับสิบมาเยือน
ทำให้ผู้คนต้องแตกตื่น รีบออกมาต้อนรับกันทั้งหมู่บ้าน
เพราะองค์ชายลำดับสิบนั้น ขึ้นชื่อเรื่องโหดร้าย
กระทำการใช้อำนาจบาทใหญ่
หากไม่ปฏิบัติตัวให้ดี จะตายฟรีไม่รู้ตัวได้ง่ายๆ!
.
ตุบ...
เสียงฝีเท้าก้าวยาวลงจากเกี้ยวพยัฆค์
ผู้ลงมานั้นมีรูปโฉมงดงาม สมเกียรติของจักรพรรดิ์
อายุยังเพียง 24 มีความเป็นหนุ่มแน่นนัก
ใบหน้าคมขำ รูร่างสันทัด ฝีเท้าเบาแต่ทุ้มหนัก
บ่งบอกถึงวรยุทธที่ไม่ด้อย
.
เขาเดินลงมาแล้วหรี่ตามองราษฎรของเขา
กำลังคุกเข่าให้ใต้บารมีราชวงศ์อย่างสุขใจไม่น้อย
ก่อนจะค่อยเดินสำรวจไปเรื่อยๆ
.
บนเกี้ยวนั้นยังมีอีกหนึ่งคน
เป็นหญิงสาวหน้าตาสะสวยในชุดสีแดงชาด
ถักทอด้วยผ้าไหมราคาแพง
รัดรึงหุ่นทรงอวบอั๋นน่าฟัดยิ่งนัก
จนชาวบ้านนายหนึ่งอดใจไม่ไหว
เหลือบมองนางไม่วางตา
ทว่าเมียคนสวยของเขา
ก็กำลังถูกองค์ชายเฝ้ามองอย่างหลงไหลเช่นกัน!
.
"หือออ? เจ้าชอบพระสนม เมียข้างั้นหรือ?"
เฮือออกกก!!!
.
ชายหนุ่มตาเบิกโพลง
เมื่่อองค์ชายเดินมาใกล้แล้วพูดขึ้น
จนต้องรีบก้มศรีษะกระแทกพื้นเสียงดังก้อง
ขออภัยโทษแก่องค์ชายนั่น
.
"ข้าน้อยของประทานอภัยพะย่ะค่ะ
ข้าน้อยสมควรตาย ได้โปรดละเว้น
ข้าน้อยด้วยเถิดพะย่ะค่ะ!"
.
"โถวๆๆ...
ดูซิเจ้ากลัวอาญาขนาดนี้เชียวหรือ
เอางี้ไม่เป็นไร! เจ้ามองเมียข้า
งั้นเมียเจ้าก็ดูดควยให้ข้าก็แล้วกัน!"
.
"เอ๊ะ?"x2
สองสามีภรรยามองตากันเลิ่กลั่ก
ฟากภรรยานั้น นับว่าหน้าตาดีนัก
ผิวพรรณก็เนียนละเอียด อายุสัก 25
ผมยาวม้วนเก็บอย่างเรียบร้อย
นางคล้อยตามองสามีอย่างมีอาการวิตกให้เห็นได้ชัด
นี่มันคำสั่งที่องค์ชายพึงกระทำงั้นหรือ?
- 1
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
