วันขอยืมคำสัมภาษณ์ของ คุณ โอม ค็อกเทล มาให้ได้อ่านกันนะครับ
เรียบเรียงโดยเพจ Poetry of Bitch
"ความตายในจินตภาพส่วนใหญ่คือการได้นอนอยู่บนเตียง รายล้อมด้วยคนที่เราแคร์ ห่วงหาอาทร ชีพจรค่อย ๆ เต้นช้าลง หมดแรงไปทีละนิด ๆ แล้วหลับสบาย แต่ความจริงอาจไม่ใช่อย่างนั้น
ผมเคยคิดว่าเราฝึกใจตัวเองเยอะแล้ว ผมเป็นคนอยู่กับตัวเองเยอะ และคิดเรื่องความตายเป็นพื้นฐาน คิดไว้ทุกแบบ ตั้งแต่การสูญเสียคนรัก สูญเสียบิดามารดา เมื่อเราจำลองภาพมาถึงจุดหนึ่ง อารมณ์มันตามมาได้มากมายมหาศาล จนบางทีนั่งร้องไห้อยู่คนเดียว เพราะเพียงแค่คิดว่าวันนี้จะไม่มีพ่อไม่มีแม่อยู่กับเราแล้ว
ผมจำลองภาพซ้ำ ๆ จนรู้สึกว่าเราไม่ได้กลัวตายขนาดนั้น แต่อยู่มาวันหนึ่งผมฝันว่ามีคนมาหา เขาบอกว่า ‘ไปกันเถอะ’ เราก็บอกว่าไปสิ แล้วก็เดินไปกับเขา สักพักเราบอกเขาว่า ‘เดี๋ยวก่อน ขอไปบอกลาภรรยากับลูกก่อน’ เขาหันมาบอกเราว่า ‘ไม่ได้ คุณไม่ได้สิทธิ์นั้น คุณต้องไปเดี๋ยวนี้’
วินาทีที่เขาบอกว่าผมไม่มีสิทธิ์ที่จะลา ผมรู้สึกว่ามันไม่ใช่เลย ผมตื่นขึ้นมานั่งกอดเข่าร้องไห้อยู่พักหนึ่ง
ธรรมชาติของความตายมันคงเป็นอย่างในฝัน มันไม่เลือก ไม่เลือกเวลา ไม่เลือกวิธี ไม่ให้โอกาส มันโหดร้ายเหมือนกันนะ
เพราะฉะนั้น มันจึงทำให้ผมหันกลับมามองว่า ทุกวินาทีคุณใช้ชีวิตให้มีความสุขกับมันหรือยัง พึงใจกับมันหรือยัง และมันเป็น perfect day ของคุณหรือยัง”
มุมมองของคุณโอมเป็นอีกมุมมองหนึ่งของคนที่คิดถึงความตายเป็นที่ตั้งเพราะยังไงทุกคนต้องตาย แต่คุณพร้อมแล้วที่จะตายหรือไม่ บางทีคุณไม่พร้อมแต่ความตายมาหาคุณได้เสมอ และไม่มีการบอกล่วงหน้าเสมอ...
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
