"ใกล้เต็มทีแล้ว..."
ตอนนี้ทุกสิ่งทุกอย่างมันกำลัง "พีคสุดๆ" ถึงแม้จะดูเหมือนไม่มีอะไรก็ตาม แต่ในความเงียบงันมันซ่อนเชื้อเพลิงที่พร้อมจะปะทุระเบิดตูมตามขึ้นมาได้ทุกเมื่อ ทั้งสองฝ่ายมีแต่ความเก็บกด อยากจะระบายความคับแค้นใจออกมา เพียงแต่รอเวลาที่ฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งพลาดมาเท่านั้น
"จุดแตกหักของชีวิตคู่" ส่วนใหญ่มักจะมาจากริ้วรอยในใจที่ผ่านมา จากเล็กเป็นใหญ่ จากน้อยเป็นมาก สะสมมาเรื่อยๆ สิ่งเหล่านี้ล่ะทำให้ความรักมันจืดจางลงไป กลายเป็นมองลบ จากคนที่เคยรักเคยให้สิ่งดีๆกันมาตลอด กลับมองเห็นเขาเป็นทาสไปซะงั้น รอเป็นผู้รับอย่างเดียว
จนในที่สุดต่างคนต่างก็เอาแต่เหตุผลของตัวเองเป็นใหญ่ คิดเองเออเองตัดสินเองทั้งนั้น เธอไม่ดีอย่างนั้น เธอมันเลวอย่างนี้ สารพัดขุด สารพัดคิด คิดไปได้แม้แต่เรื่องเก่าล้านปีก็เอาออกมาพูด ขอแค่ได้ระบายความรู้สึกที่อดกลั้นอยู่ในใจออกมาอย่างนั้น
เรื่องในใจที่ต่างก็ไม่เคยรู้ มันจะพรั่งพรูออกมาจากปากเรื่อยๆ ไม่ถนอมน้ำใจกันอีกต่อไป ออกมาจนหมดเปลือก แต่ถึงยังไงมันก็แก้ไขอะไรไม่ได้แล้ว เมื่อมาถึงขั้นนี้ ต่อให้เอาเหตุผลดีๆลึกซึ้งกินใจแค่ไหนออกพูดไปก็ไม่มีค่า ไม่มีประโยชน์ ยิ่งอธิบายมันก็ยิ่งไปกันใหญ่ ในเมื่อไม่มีใครฟังใคร จะพูดจะทำอะไรมันก็ขัดหูขวางตาไปซะหมด
คนเรายามรักน้ำต้มผักก็ว่าหวาน จะทำอะไรก็ดีไปหมด ผิดน้อยผิดมากก็มองข้ามไป ยอมได้ทุกอย่าง นี่คือสิ่งที่ทำให้มีความสุขและเดินไปด้วยกันได้ หากลดทิฐิลงมาบ้างอาจจะยังพอมองเห็นเหตุผลนะ
อยากให้นึกถึงวันเก่าๆที่เคยผ่านมาด้วยกัน ว่ามันดีและวิเศษแค่ไหน กว่าจะผ่านมาได้จนถึงวันนี้เราผ่านอะไรกันมาบ้าง ไม่เสียดายสิงเหล่านั้นบ้างเลยเหรอ
ประชดประชันกันไปใจมันก็กลัว กลัวจะต้องมีอันเลิกรากันไปจริงๆ เครียดอยู่ตลอดเวลา จนกินไม่ได้นอนไม่หลับ แค่อยากให้อีกฝ่ายยอมแพ้ ยอมรับผิด ที่ไม่รู้ว่าผิดจริงหรือเปล่า เขาหรือเราผิดยังไม่รู้ด้วยซ้ำไป
*เรื่องของเราในตอนนี้คงไม่เป็นอย่างนั้นใช่ไหมที่รัก
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
