#MyLiberationNotes #บันทึกความรู้สึกส่งท้าย
#ในวันที่เราต่างเป็นบ้านในใจของกันและกัน
ซีรีส์เกาหลีเรื่อง My Liberation Notes เดินทางมาถึงสองตอนสุดท้ายจบสมบูรณ์ เป็นตอนจบที่ดีที่ทำให้เข้าใจทุกตัวละครและเรื่องราวชัดเจนในใจ
เมื่อพบว่าตัวละครหลักทุกตัวละครต่างค้นพบ "บ้าน" ที่อยู่ในใจ ที่เติมเต็มชีวิตได้ เป็นความสุข ณ ขณะที่ดำรงอยู่ในสถานการณ์นั้นๆ ในปัจจุบัน ไม่ว่าบริบทผู้คนแวดล้อมจะมากระทบมากมายเพียงใดก็ตาม ชีวิตที่ค้นพบ "บ้าน" ในใจตัวเองแล้ว ย่อมหาความสุขให้ตัวเองได้ทุกวัน แม้เพียงวันละห้านาทีอย่างที่มีจองแนะนำคุณกูให้ลองมองหาแบบเธอ
คุณกูและมีจองจึงกลับมาพบกัน ใช้ชีวิตร่วมกันแบบคู่รัก ทั้งคู่ไปเดินตลาดกลางคืน คุณกูดูแลเธอ ปฏิบัติตัวต่อเธอเหมือนคู่รัก ซื้อของให้เธอ ถือกระเป๋าให้เธอ แล้วทั้งคู่ก็ไปนั่งกินอาหารข้างทางด้วยกันอย่างมีความสุข ในช่วงเวลาที่มีความสุขนั้นคุณกูกลับลืมวันเวลา จำวันผิดว่าเป็นวันอาทิตย์ แต่เมื่อต้องกลับไปทำงาน มีจองก็บอกว่าจะรอเขา ให้เขาทำธุระให้เสร็จแล้วกลับมา เธอจะยังคงรอเขา
คู่หลักอย่างคุณกูและมีจองจึงเดินทางมาถึงจุดสมดุลย์ของความสัมพันธ์ เมื่อต่างฝ่ายต่างเป็น "บ้านที่พักใจ" ให้กันและกัน คุณกูบอกมีจองว่า ตราบใดที่ฉันยังมีเรื่องคุยกับเธอ ความสัมพันธ์แบบที่ปรึกษาที่มาคุยกันทุกสิบครั้งนี้จะต่อไปเรื่อยๆ จนถึงวันที่เราต่างไม่มีอะไรจะคุยกันแล้ว เราค่อยเลิกกัน
ในตอนจบเราจึงเห็นคุณกูที่ขนเงินใส่เต็มกระเป๋า ระหว่างเดินออกจากบ้าน ลงลิฟต์และได้ความสุขเจ็ดวินาทีที่เห็นความน่ารักใสบริสุทธิ์ของเด็กหญิงตัวน้อย แล้วคุณกูกับมีจองก็ต่างเป็นเพื่อนร่วมชีวิตที่ต่างฝ่ายต่างเป็นแรงผลักดันชีวิตให้มีความสุขร่วมกันไปข้างหน้า
แม้จะก้าวไปทีละนิด แต่เมื่อมี "ความรัก" ที่มีต่อกันเป็นจุดเชื่อมโยง กัาวทีละเล็กละน้อยนี้จะพาคู่รักคู่นี้ไปด้วยกันจนพบความสุขที่แท้จริงได้ในวันใดวันหนึ่งข้างหน้า
ส่วนตัวชอบตอนที่มีจองเล่าถึงวินาทีที่คุณกูโทรมาหา ในวันที่เธอตัดสินใจจะเป็นคนชั่วร้ายบุกไปงานแต่งงานของแฟนเก่าที่ไม่ยอมคืนเงินเธอ แต่กลับมีเงินจัดงานแต่งท่ามกลางความทุกข์ของเธอ
มีจองบอกคุณกูว่า คุณเป็นคนเดียวที่เป็นเขตศักดิ์สิทธิ์ในชีวิต ที่ไม่ว่าคุณจะเลวร้ายต่อฉันแค่ไหน ฉันตั้งใจว่าจะอวยพรให้คุณไม่ป่วยและมีความสุขเสมอ เพราะคุณกูคือคนที่เข้ามาในเวลาที่เธอตกหลุมดำของชีวิต กำลังจะกลายเป็นคนที่พังทลายไปจนที่สุดของความเป็นมนุษย์ แต่คุณกูเข้ามาทุกครั้งและดึงเธอขึ้นมาจากหลุมดำนั้น ให้เธอกลับมาสู่ชีวิตที่มีความหวังจากความรัก และเริ่มมองเห็นคุณค่าในตัวเอง
ในตอนจบจึงเห็นมีจองพูดว่า ฉันรู้สึกว่าตัวเองเป็นคนน่ารัก และฉันมีความรักเต็มหัวใจ
ในสมุดบันทึกอิสรภาพของมีจองจึงแตกต่างอย่างสิ้นเชิงในสองช่วงชีวิตคือก่อนพบคุณกู และหลังจากพบคุณกู
สำหรับชางฮี ชีวิตหลังแม่ตาย ชางฮีตัดสินใจผลักดันให้พ่อแต่งงานใหม่ แล้วชางฮีก็ออกตามหาชีวิตในฝันของตัวเอง เมื่อจังหวะชีวิตให้โอกาสได้เริ่มต้นธุรกิจ เป็นเจ้าของร้านสะดวกซื้อ ชางฮีทำงานอย่างหนักจนปลดหนี้เงินกู้ได้หมด แต่ชีวิตรักกับฮยอนอากลับไปไม่รอด เป็นได้เพียงเพื่อนต่อกัน แต่หลังแฟนเก่าฮยอนอาเสียชีวิต ทั้งคู่ก็กลับมาคุยกันเหมือนเดิมก่อนหน้านี้
ในช่วงที่ไม่มีฮยอนอา ชางฮีจึงโดดเดี่ยว และหาอะไรทำที่เติมเต็มใจตัวเอง ชางฮีศึกษาเรื่องประวัติศาสตร์กรุงโซล และเริ่มสนใจลงเรียนวาดภาพ แต่สิ่งมหัศจรรย์ที่เกิดขึ้นกับชางฮีเสมอคือการได้อยู่ในช่วงเวลาที่คนที่รักจากไปทั้งย่าและแม่ จนล่าสุดคือแฟนเก่าฮยอนอา ทำให้สิ่งที่ชางฮีคิดว่าจะรู้ตัวเองล่วงหน้าทุกครั้ง ก็พาให้ชางฮีเดินเข้าห้องเรียนผิด แทนที่จะเรียนวาดภาพ กลับไปเข้าห้องเรียนอาชีพผู้จัดการงานศพ
ตอนแรกชางฮีเกือบจะลุกขึ้นออกมา แต่สุดท้ายชางฮีก็ตัดสินใจเรียนต่อ ส่วนตัวคิดว่าชางฮีน่าจะได้พบกับอาชีพที่ชางฮีได้รู้สึกเติมเต็มและมีความสุขมากขึ้นอีกครั้ง
ส่วนกีจอง หลังตกลงกับแทฮุนว่าจะแต่งงานกันเมื่อลูกสาวของเขาอายุครบยี่สิบปี แต่ชีวิตและความสัมพันธ์กลับไม่ง่ายนัก เพราะถูกต่อต้านจากพี่สาวเพื่อนเก่าปากร้ายและลูกสาวที่เข้าสู่วัยรุ่น เธอถูกจิกกัดตลอดเวลาและถูกกันออกจากครอบครัว ทำให้กีจองโกรธและเป็นทุกข์
ในวันที่แทฮุนโล่งอกเมื่อรู้ว่าเธอไม่ได้ท้อง ลึกๆ แล้วกีจองเสียใจและคิดไปเองว่าตนเองไม่ได้มีความสำคัญต่อแทฮุน แต่เมื่อแทฮุนอธิบายเหตุผล เธอก็เข้าใจและบอกเขาว่าเธอถามตัวเองหลายครั้งว่าถ้าเลิกกับเขา เธอจะเจ็บปวดมาก แต่เมื่อตกผลึกได้ว่าเธอไม่อยากกลายมาเป็นผู้หญิงที่สร้างภาระให้ชีวิตเขาเพิ่มจากเดิม เธอจะเป็นผู้ชายของเขา เมื่อกีจองอธิบายถึงเหตุผลที่เธอตัดผมสั้น แทฮุนก็เข้าใจและยิ้มให้เธอ
ในตอนท้ายของคู่นี้น่าประทับใจตรงฉากที่แทฮุนหลังดื่มเหล้าก็ซื้อขนมปังไข่มาให้กีจอง พร้อมดอกกุหลาบก้านหักที่เขาบอกว่ามันเป็นหัวใจของเขาที่มอบให้เธอ
คืนนั้นระหว่างที่นั่งมองกุหลาบไร้ก้านในถ้วยซอสถั่วเหลือง กีจองยอมรับว่าตัวเองไม่อาจไม่มีเขาในชีวิต ผู้ชายที่จำสิ่งที่เธอชอบได้ ในทุกฤดูหนาว ผู้ชายที่ซื้อขนมปังไข่มาให้ทุกสามวัน และมีหัวใจมามอบให้ในแบบของตัวเอง กีจองจึงค้นพบชีวิตที่เติมเต็มหัวใจที่ค้นหามานานเสียที
แล้วบันทึกอิสรภาพของกลุ่มคนรักสันโดษ ผู้ค้นหาอิสรภาพที่เริ่มเขียนบันทึกจากชมรมอิสรภาพในบริษัท ก็กลับมาพบกันเมื่อพบว่ามีคนสนใจนำเรื่องราวที่พวกเขาเขียนไปตีพิมพ์เป็นหนังสือ ตอนที่มีจองบอกว่าเมื่อได้เขียนออกมา ทำให้ตัวเองเข้าใจปัญหา แต่เมื่อย้อนมาอ่านทุกบันทึกในอดีตที่ผ่านมา เธอค้นพบว่าตัวเองได้เรียนรู้ เติบโต และเปลี่ยนแปลงไปเสมอ
เหมือนเช่นเธอ ชีวิตในวันที่ไม่มีคุณกู และชีวิตในวันที่มีเขาอยู่เคียงข้างนั้นช่างต่างกัน และมองเห็นคุณค่าตัวเองอย่างที่ไม่เคยมองเห็นมาก่อน
ขอจบบันทึกยาวเหยียดหลังดูซีรีส์จบลงด้วยความสุข และอวยพรให้ทุกคนได้ค้นพบคนที่จะมาเป็น "บ้านในใจ" ของตัวเองทุกคนค่ะ
30 พฤษภาคม 2565
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
