"ความสุขจากการทำสิ่งที่รัก"
เมื่อไม่นานมานี้ผมโอกาสได้พูดคุยกับรุ่นน้องสมัยมัธยมที่ไม่ได้เจอกันมานาน
เราได้แลกเปลี่ยนเรื่องงานอดิเรกกัน ผมเขียนบทความน้องเขาถ่ายภาพสตรีท
ในบทสนทนานั้นมีคำถามนึงที่น้องเขาถามขึ้นมาแล้วผมคิดว่าเป็นคำถามที่น่าสนใจมากคำถามหนึ่ง
"ความสุขของพี่อยู่ที่ตอนเขียนบทความหรืออยู่ตอนที่มีคนมาอ่านบทความของพี่"
คำถามนี้ทำให้ผมนึกย้อนกลับไปถึงโมเมนต์ต่าง ๆ ตลอดการเขียนบทความและการทำเพจนี้ขึ้นมา
แล้วผมก็ตอบกลับไปว่า "ทั้งคู่"
ส่วนตัวผมมองว่าความสุขของการเขียนบทความนั้นมีอยู่หลายระดับ
ระดับแรกคือความสุขจากการที่เราอยากเขียน
เป็นความสุขที่เริ่มตั้งแต่ก่อนจะลงมือเขียนด้วยซ้ำ มันเป็นความตื่นเต้นที่เราอยากทำ เป็นความรู้สึกที่ว่า "เฮ้ย!เรื่องนี้เจ๋งวะ อยากเอามาแชร์ต่อ" "ว้าว!เรื่องนี้ดีจังเลย อยากให้คนอื่นได้รู้ด้วย"
ความรู้สึกเหล่านี้เป็นความรู้สึกที่ผมคิดว่ามันเป็นเหมือนชนวนสำคัญของความสุขที่ช่วยจุดไฟให้เราลงมือทำสิ่งดี ๆ ต่อไป การกระทำใด ๆ ถ้าเราเริ่มได้จากความตื่นเต้น ความอยากทำ หรือความคิดว่ามัน "น่าสนุก" เราก็จะลงมือทำได้แบบไม่ฝืน
ความสุขระดับต่อมาคือความสุขระหว่างเขียน
ตลอด 91 บทความที่ผมเขียนลงในเพจนี้ มีอยู่หลายบทความเหมือนกันที่ผมรู้สึกว่าตอนเขียนมันไม่สนุกเลย มันติดขัด มันเขียนต่อไม่ได้ แต่มันก็มีไม่มากเท่ากับบทความที่ผมรู้สึกสนุกและมีความสุขในการเขียน บางบทความผมรู้สึกสนุกซะจนไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขียนไปกี่นาทีแล้ว เขียนไปยาวเท่าไหร่ เขียนวนไปแล้วหรือเปล่าก็ยังไม่รู้เพราะกำลังพิมพ์อย่างมันมืออยู่ 5555
เพื่อน ๆ เองก็น่าจะเคยมีโมเมนต์แบบนี้กันใช่มั้ยล่ะครับ โมเมนต์ที่เราทำอะไรบางอย่างโดยลืมเวลาไปเลย รู้ตัวอีกทีเวลาก็ผ่านไปนาน เป็นเวลาที่เรามีสมาธิมาก ๆ จดจ่อมาก ๆ ตั้งใจมาก ๆ และมีความสุขกับมันมาก ๆ โดยเฉพาะเวลาที่เราได้ทำในสิ่งที่เราชอบเวลาที่เราได้ใช้ในสิ่งที่เรารัก
ความสุขขั้นต่อมาคือความสุขตอนที่เราเขียนเสร็จ
ผมมองว่าความสุขในขั้นนี้เป็นความสุขที่เรียบง่ายและตรงไปตรงมามากเลยครับ
เพราะเมื่อเราทำอะไรเสร็จซักอย่างด้วยความตั้งใจเราก็ควรจะดีใจไปกับมัน
โดยเฉพาะถ้าเราได้ทำในสิ่งที่เราชอบสำเร็จ ความรู้สึกยินดีและดีใจนี้ก็จะยิ่งทวีคูณยิ่งขึ้นไปอีก
ความสุขขั้นเกือบสุดท้ายคือความสุขจากการที่มีคนอ่าน มีคนแสดงความคิดเห็น มีคนมากดไลค์ กดแชร์หรือแท็กต่อไปให้คนอื่นได้อ่าน
ความสุขเหล่านี้เป็นความสุขที่ผมเชื่อว่าคนทำงานสายคอนเทนต์ทุกคนอยากได้ครับ เพราะมันเป็นเหมือนเป็นรางวัล เป็นน้ำมันหล่อเลี้ยง และเป็นกำลังใจให้กับความตั้งใจของเรา ให้สร้างสรรค์ผลงานต่อไป เพราะเรารับรู้ได้ว่ามีคนสนใจงานเรา มีคนรับรู้ถึงการมีอยู่ของสิ่งที่เราทำเราตั้งใจ
ยิ่งเราอยากบอกเล่าเรื่องราวดี ๆ ข้อคิดดี ๆ สาระที่มีประโยชน์ รวมถึงส่งต่อกำลังใจหรือประกายไฟเล็ก ๆ ต่อไปให้กับใครก็ตามที่ได้อ่านบทความของเรา เราก็จะยิ่งมีความสุขจากการที่เราได้แบ่งปันสิ่งดี ๆ สู่สังคม
และความสุขขั้นสุดท้าย คือความสุขที่เราได้ท้าทายตัวเอง ได้เห็นว่าตัวเองมาไกลแค่ไหน พัฒนามากขึ้นเท่าไร เป็นความสุขที่ยิ่งใหญ่ที่สุดสำหรับผมเลยก็ว่าได้
ความสุขในขั้นนี้และขั้นเกือบสุดท้ายเป็นเหมือนความหมายหรือคำนิยามเพจนี้ที่ผมได้เขียนไว้ในไบโอของเพจความว่า "เราเชื่อว่าความสุขและสนุกที่สุดของมนุษย์ คือตอนที่ได้เห็นถึงการพัฒนาทั้งกับตัวเอง คนที่เรารัก คนรอบข้าง สังคม และกับโลกใบนี้" ผมคิดและเชื่อแบบนี้จริง ๆ และความเชื่อนี้ก็ทำให้ผมมีความสุขมากมายจริง ๆ ถ้าผมไม่คิดและเชื่อแบบนี้ก็คงไม่มีเพจมนุดปอแบบในทุกวันนี้
ตลอดการเดินทางเกือบร่วมปี มีคนที่ติดตามเพจนี้มากกว่า 200 คนแล้ว ผมอยากจะขอบคุณทั้งคนที่ผมรู้จักและคนที่ผมไม่รู้จักสำหรับการสนับสนุนนี้
ขอบคุณ 203 คนที่กดไลค์และผู้ติดตามอีก 222 คนใน Facebook
ขอบคุณ 37 ผู้ติดตามใน Blockdit และใน IG อีก 60 คน
ซึ่งจริง ๆ ก็อาจจะเป็นคนเดียวกันทั้งสามแพลตฟอร์มนั่นแหละ 55555
แต่ก็ขอบคุณทุกคนมาก ๆ นะครับ
ถึงวันนี้เพจเราจะยังไม่เป็นที่รู้จักมากนัก ยังเดินไปได้ไม่ไกลมากเท่าไหร่
แต่เราก็จะใช้ก้าวเล็ก ๆ ของเราในการก้าวต่อไปทีละก้าวทีละก้าว
และเราจะไม่หยุดก้าวเดินต่อไปอย่างแน่นอน เว้นแต่ว่าผมจะนอนอยู่ 5555
ขอบคุณที่เปิดใจอ่านบทความนี้จนจบนะครับ
"Just take a baby step." 👶🏻 By #มนุดปอ #manudpor
#psychology #จิตวิทยา #พัฒนาตนเอง #selfdevelopment #selfgrowth
#flowstate #happy #writing #contentcreator | 052/2022 (มนุดปอ Ep.92)
👨🏻🏫อ้างอิงและศึกษาเพิ่มเติม
📙หนังสือ
- The Power of OUTPUT ศิลปะของการปล่อยของ | Shion Kabasawa
- 4
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
