ชายหรือหญิง ใครคือผู้กำหนดวิถีทางเพศ
เมื่อเราเกิดมาพร้อมจู๋ชะตาของเราก็ถูกกำหนดให้เป็นฝ่ายรุกแล้วในทางตรงกันข้ามหากมีจิ๋มก็เป็นฝ่ายรับ เหตุการณ์การกำหนดภาพจำเหล่านี้ไม่ได้จำกัดเพียงแค่สิ่งเหล่านี้เท่านั้นหากแต่อะไรที่ไม่สามารถนำสอดใส่ผู้อื่นได้ก็ถูกมองให้เป็นฝ่ายรับไปด้วยเช่นกัน
ชีวิตถูกกรอบแบบนี้ได้อย่างไร? ใครกันคือคนที่สามารถกำหนดชีวิตได้แบบนี้? คำถามเหล่านี้ช่างหาคำตอบยากเหลือเกินเพราะไม่ว่าเราจะนึกถึงใครก็จะนึกถึงได้แค่คำว่าคนอื่นเสมอเท่านั้น
การใช้ชีวิตของเราทั้งหลายคล้ายพิธีกรรมบางอย่าง ได้รับพรเมื่อทำตามธรรมเนียม ได้รับโทษเมื่อการกระทำอยู่นอกเหนือจากขนบโดยมีคนอื่นในงานเป็นผู้ลงทัณฑ์
ความแปลกของเหตุการณ์เหล่านี้คือเราทรมาณจากกันเองตลอดเวลา มันไม่มีทัณฑ์ที่ส่งลงมาจาก “เขา” ที่สร้างธรรมเนียมในการใช้ชีวิตของเราด้วยซ้ำ หรือในความเป็นจริง “เขา” อาจจะไม่ได้สนใจเราด้วยซ้ำไปเหลือเพียงแค่ “เรา” ที่ตัดสินกันเองว่าสิ่งใดคือความต้องการของสรรพสิ่ง
ดังนั้นนิยามชาย และหญิงในสังคมจึงเป็นไปได้ที่จะเป็นการกำหนดขึ้นมาจากคนกันเองโดยมีนัยยะบางอย่างในลักษณะที่คล้ายกับพิธีกรรมโดยสิ่งที่ถูกบูชามิได้เรียกร้องสิ่งใด หรือกล่าวอีกนัยว่า อวัยวะเพศแต่กำเนิดกลายมาเป็นเครื่องมือในการเข้ามาควบคุมชีวิตเราของผู้อื่นผ่านการกล่าวอ้างจากจุดกำเนิดแต่แรกเริ่มของชีวิตไม่ว่าจะเป็นค่านิยมผู้หญิงที่ผูกติดกับงานบ้าน หรือผู้ชายต้องดูแลผู้หญิงก็ตาม
ข้อสังเกตจากนิยามชายและหญิงเหล่านี้คือไม่ว่าเราจะสลับคำว่าชายและหญิงในค่านิยมเหล่านี้มันก็มีผลไปสู่การจำกัดความเป็นไปได้ของ “เรา” ทั้งสิ้น
ยกตัวอย่างเช่น การที่ฮอร์โมนเทสโทสเตอร์โรนถูกกรอบไว้ว่าเป็นของผู้ชายทำให้ฮอร์โมนตัวนี้กลายเป็นภาพแทนของผู้ชายแทนที่จะได้เปิดเผยศักยภาพของตนเองออกมาได้อย่างอิสระ
ตัวอย่างเหล่านี้เป็นสิ่งที่สะท้อนว่า คำหรือภาษาที่เราใช้เรียกเพศนั้นสุดท้ายแล้วจะกลับมาเป็นกรอบกักขังเรากันเองเพราะภาษามันไม่สามารถสะท้อนสิ่งต่างๆออกมาได้อย่างครอบคลุมอย่างแท้จริง มันทำได้เพียงแค่ทำให้สิ่งเหล่านั้นถูกแช่แข็งตามที่ต้องการเท่านั้น
“ก็ถ้าไม่ให้นิยามแบบนี้จะให้ทำอย่างไร?” “ผู้ชายมีจู๋ ผู้หญิงมีจิ๋มวิทยาศาสตร์ก็บอกไว้”
ก็ตามที่กล่าวไว้ก่อนหน้าว่าความหมายของภาษาถูกทำให้ตอบสนองต่อความต้องการของผู้ใช้งานมันเสมอ ดังนั้นแล้วนิยามที่เกิดขึ้นมามันย่อมไม่ใช่ความจริงทุกอย่างของสิ่งที่เรียก
ข้อเสนอของผู้เขียนจึงอยากจะสื่อสารให้เรามอง “คำเรียก” หรือ ”ภาษา” ด้วยความว่างเปล่าไว้พยายามอย่าไปยึดเอาคำเหล่านั้นมาเป็นสารัตถะของชีวิตให้มากนักเพื่อที่เราจะได้เป็นอิสระจาก “เรา”กันเองได้ในที่สุด
มาร่วมกันทำให้ชีวิตเราเป็นเราได้อย่างไม่รู้สึกผิดบาป
ปลดเปลื้องสิ่งที่กดอวัยวะเพศของเราออกซะ
- 9
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
