ร่วงโรย
แรกเริ่ม เมื่อคุณพบเจอเพื่อนหลาย ๆ คน ตลอด 2 สัปดาห์มานี้
ความต่างของบทสนทนามีแค่ว่า “เราจะทำอย่างไรให้ประเทศนี้มีสวัสดิการ” กับ “เราจะทำอย่างไรให้เราสอบติดข้าราชการ” ไม่มีบทสนทนาไหนที่น่ารังเกียจหรือน่าเชิดชู เพราะล้วนแล้วมีเป้าประสงค์เดียวกัน นั่นคือ “การมีชีวิตที่ดี”
“ผมมีนักกิจกรรมรายล้อมเป็นเพื่อน”
ผู้ประสบต่อการคุกคามโดยประเทศของตัวเอง ชีวิตที่ถูกกัดกินโดยเศรษฐกิจ และความโดดเดี่ยวของยุคสมัย
“ผมมีเพื่อนรอบข้างเป็นพนักงานออฟฟิศ”
ผู้ประสบต่อผลกระทบทางเศรษฐกิจเมื่อรัฐอุ้มชูคน 1% ชีวิตเคว้งคว้างในภายภาคหน้า และความล้มเหลวของการประสบความสำเร็จ เหลือไว้แค่ความเสียหายโดยไม่เจตนาของตลาดการแข่งขันแห่งยุคสมัย
การเป็นข้าราชการ เป็นหนทางที่รับประกันถึงชีวิตภายภาคหน้าของตนเองและที่บ้าน ไม่มีสิ่งใดที่จะชัดเจนจากบทสนทนาของมิตรสหายไปมากกว่านี้อีกแล้ว
วิธีคิด วิธีการจัดการ การบริหารเวลา และแหล่งความรู้ ปรากฎขึ้นมาโดยผู้หวังดีหรือผู้ที่ประสบความสำเร็จในการสอบเป็นข้าราชการ
“การเปลี่ยนแปลงทางการเมืองและเศรษฐกิจเพื่อประชาชน มันมีข้อเท็จจริงอย่างแสนสาหัสที่ว่า คนทางบ้านอายุไม่ได้ยืนยาวเพียงพอจะพบเจอสังคมใหม่ขนาดนั้น”
คนรอบข้างล้วนพูดอย่างตรงไปตรงมา บ้างก็อ้อมค้อมอย่างเคอะเขิน
เป็นประโยคสุดท้ายของคนรอบข้างที่อาจจะหมายถึงผู้คนในเจนนี้ด้วยซ้ำ
…
ถ้าโลกนี้มีคำเรียกของแต่ละยุคที่ผ่านพ้นไป
ตอนนี้ผมคิดไม่ออกว่าเราควรเรียกยุคสมัยนี้ว่าอะไร
ในขณะที่กำลังพิมพ์ เห็นผู้คนวัยนี้ต่างร่วงสลายไปมากมายเหลือเกิน
หรืออาจจะเรียกได้ว่า "ยุคสมัยร่วงสลายของวัยหนุ่มสาว" ก็คงไม่ผิดอันใดจากสายตาของคนที่ไม่สามารถสร้างยุคสมัยของตนเองที่จะยังคงอยู่ต่อไป
"กลับกลายเป็นชีวิตที่ทารุณ โหดร้าย และยืนยาว"
มันคงให้ความรู้สึกที่แปลกและหดหู่แก่คนยุคสมัยนี้ และนี่คงเป็นความเด่นชัดที่สุด
- 2
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
