จงเป็น “หัวหน้าที่อยู่รอบนอก” ไม่ใช่ “หัวหน้าที่อยู่ศูนย์กลาง”
•หัวหน้าที่อยู่ศูนย์กลาง ซึ่งมีความเป็นผู้นำอย่างมาก และมักจะอยู่ที่ศูนย์กลางขององค์กรคอยออกคำสั่งให้ลูกน้อง
ในธุรกิจบางประเภท หรือเวลาที่องค์กรตกอยู่ในสภาพหน้าสิ่วหน้าขวาน หัวหน้าที่อยู่ศูนย์กลางจะแสดงศักยภาพออกมาอย่างเต็มที่ ทำให้บริษัทเติบโตหรือก้าวข้ามวิกฤติไปได้ แต่เมื่อแสดงศักยภาพอย่างต่อเนื่องไปสักระยะหนึ่งก็จะพบขีดจำกัด เพราะลูกน้องจะรอรับคำสั่งจากหัวหน้าเพียงอย่างเดียว จะไม่ค่อยคัดค้านหรือปฏิเสธ และจะกลายเป็นคนที่ทำงานโดยไม่คิดด้วยตัวเอง
เมื่อหัวหน้าประเภทนี้ลาออกจากบริษัท หัวหน้าที่เข้ามาแทนที่ก็จะไม่สามารถทำงานได้อย่างราบรื่น พอลูกน้องต้องทำงานโดยคิดด้วยตัวเอง มีแนวโน้มจะเกิดความวุ่นวายตามมา
•หัวหน้าที่อยู่รอบนอก ซึ่งจะมองดูลูกน้องทั้งหมดจากรอบนอก และถ่ายทอดความเป็นผู้นำให้กับหัวหน้าในพื้นที่ปฎิบัติงาน จากนั้นก็ให้หัวหน้าคนนั้นถ่ายทอดความเป็นผู้นำให้กับพนักงานทั่วไปทั้งหมด
หัวหน้าที่อยู่รอบนอกจะบริหารจัดการโดยให้ลูกน้องแต่ละคนค้นหาปัญหาและวิธีแก้ไขปัญหาด้วยตัวเอง
ดังนั้น…
หัวหน้าที่จะพัฒนาลูกน้องได้คือ หัวหน้าที่อยู่รอบนอก หัวที่อยู่ศูนย์กลางจะมองไม่เห็นความรู้สึกของลูกน้อง หัวหน้าจึงจำเป็นต้องออกมาอยู่รอบนอกเพื่อสั่งเกตความรู้สึกของลูกน้อง เช่น รับฟังข้อมูลหรือสังเกตจากสภาพการทำงานของลูกน้อง เมื่อทำแบบนี้แล้ว หัวหน้าจะสามารถแสดงความเป็นผู้นำพร้อมๆ กับเข้าใจความรู้สึกของลูกน้องได้
ที่มา: จากหนังสือ “วิธีปั้นคนแบบโต้โยต้า”
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
