ซึ่งการทำงานของ Artificial skin จะถูกดัดแปลงไปใช้ในวัตถุประสงค์ใดก็ได้ขึ้นอยู่กับชุกคำสั่งที่ถูกป้อนเข้าสู่แผงวงจร เช่น กรณีของ Artificial skin จากทีมวิศวกรของ University of Glasgow นำโดยศาสตราจารย์ Ravinder Dahiya ที่ได้พัฒนาผิวหนังเทียมเพื่อเป็นตัวช่วยให้หุ่นยนต์สามารถรับรู้และตอบสนองต่อกิจกรรมในด้านวิทยาการหุ่นยนต์ได้
ขณะที่ Artificial skin จาก California Institute of Technology นั้นมีเป้าหมายจะทำให้หุ่นยนต์สามารถรับรู้อุณหภูมิ ความดัน หรือแม้แต่สารเคมีที่เป็นพิษผ่านการสัมผัสด้วยระบบ Machine Learning ที่เชื่อมต่อระหว่างมนุษย์ผู้ใช้งานและหุ่นยนต์ และส่งสัญญาณเตือนกลับมาเป็นคลื่นสั่น