#คนที่ดีกว่าเดิม
ช่วงเวลา 4 โมงของทุกยามเย็น...ฉันยังคงนั่งอยู่ที่เดิมของเรา
นั่งจมอยู่กับอดีตว่าทำไม อะไร ที่ไหน อย่างไร กับความรักของเรา ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมต้องนึกถึงกับคนที่ไม่เคยเห็นคุณค่าของเราด้วย
นั่งมองไปด้านนอกบนถนนและท้องฟ้าสีครามฟ้าสวยสดช่างงดงาม...มันก็ทำให้ฉันเผลอยิ้มออกมา
จากวินาทีกลายเป็นนาทีแล้วเปลี่ยนผันมาชั่วโมง
เราสองคนทะเลาะกัน ทำร้ายกัน เหมือนกับว่าคนที่เงียบก่อนคือผู้ที่แพ้
ฉันเคยยกย่องเธอเหมือนกับสุภาพบุรุษที่เคยฝ่าดงหนามเพื่อเข้ามาแล้วพาฉันไปพบกับทุ่งหญ้ากว้างสะพรั่ง
เธอเคยบอกกับฉันเป็นความรักที่ดีที่สุดของเธอ
แต่ทำไมตอนนี้เธอกลับไม่รู้สึกยินดีกับรางวัลที่เธอได้เลยล่ะที่รัก?
เธอทำเหมือนกับว่าฉันไม่เคยเป็นสิ่งที่คู่ควรกับเธออีกต่อไป
ยามที่เราสามารถโผบินไปกับความฝันได้ ฉันเคยฝันว่าในทุกความฝันของอนาคตของฉันจะยังคงมีเธออยู่ร่วมด้วยกับฉัน
บางที ฉันก็คิดนะ ว่าความหมายของคำว่าชีวิตของเธอ มันอาจจะไม่เคยมีฉันอยู่ตรงนั้น
ฉันเคยอยู่กับคำพูดที่ฉันคิดว่ามันช่างแสนพิเศษแต่ในความเป็นจริงมันก็แค่เป็นคำพูดไม่ได้ใส่ใจของเธอ
ทุกยามวิกาล...ฉันยังคงรู้สึกถึงเธอ
รู้สึกได้ถึงกับความเจ็บปวดที่ยังคงไหลเวียนในตัวของฉัน แม้จะข่มตานอน...แต่ฉันก็ไม่เคยทำมันได้เลย
บอกฉันมาสิ
ว่าบางครั้ง ฉันอาจจะทำได้เพียงมองเธออยู่ห่าง ๆ เมื่อเราก็ต่างต้องทิ้งระยะเพื่อค้นหาบางสิ่งที่คิดว่ามันดีที่สุด เมื่อความรักไม่ใช่ทางออก...เราก็ไม่จำเป็นต้องอยู่กับมันก็ได้นะที่รัก
เมื่อตอนที่เราต่างก็ก้าวเดินออกมาแสนไกลเหลือเกิน ต่างก็พบกับมุมมองที่เราไม่เคยรู้เห็นมาก่อน
ถึงแม้ว่าตอนที่ฉันยังคงไร้เดียงสาอยู่
มีเพียงคำสาปแช่งที่ฉันอาจจะมอบให้กับเธอแสนล้านคำ
แต่เมื่อฉันรู้เดียงสามากพอ
ฉันก็แค่อยากให้เธอเป็นผู้ชายที่ดีขึ้นเพื่อใครคนหนึ่ง ยอมเปลี่ยนแปลงตัวเองเพื่อก้าวสู่ชีวิตของผู้หญิงคนนั้น
ฉันอยากมองเห็นเธอไกล ๆ...เห็นงานแต่งความสุขที่เธอมีรอยยิ้ม น้ำตา ความสุขกับผู้ชายที่ดีขึ้นของเขาคนนั้นนะ
ทุกค่ำคืน
ทุกราตรี
ทุกความทรงจำในคราอดีตของเรา
แต่ตอนนี้ฉันทำเพียงแค่อธิษฐานว่าเธอจะยอมเป็นคนที่ดีขึ้นกว่าให้กับเขา
ถ้าหากวันนั้นมาถึง...มันคงจะดีไม่ใช่น้อย ใช่ไหม?
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
