“อยากออกไปมองท้องฟ้าในยามค่ำคืน”
งานนี้เป็นงานที่ครูมอบหมายให้ทำตั้งแต่อาทิตย์ที่แล้ว แต่ผมก็ปล่อยผ่านมาจนจะครบกำหนดส่งแล้วรึเปล่าก็ยังไม่รู้เลย บางเรื่องบางอย่างในชีวิตของผมตอนนี้คงมีอยู่หลายเรื่องที่ทำให้ท้อ เหนื่อยบ้าง แต่ก็ยังไหวเพราะก็มีหลายเรื่องในชีวิตที่ทำให้มีความสุขมากๆเช่นกัน เช่นเพื่อน ครอบครัว การทำสิ่งที่ชอบ เล่นเกม กีฬา ดนตรี อีกหลายเรื่องที่ทำแล้วมีความสุขทำให้ใช้ชีวิตต่อไปได้ แต่ก็มีบ้างบางครั้งที่ทำให้เหนื่อย
เหนื่อยแบบทำให้ไม่รู้สึกอยากจะทำอะไร
อนาคตที่เดาไม่ได้ว่าจะเป็นยังไงต่อ จะก้าวไปทางไหน จบม.6แล้วจะไปต่อคณะอะไร ไม่มีเป้าหมายที่ชัดเจนเหมือนคนอื่น ไม่เหมือนเพื่อนหลายๆคนที่รู้ว่าตัวเองชอบอะไรโตไปอยากเป็นอะไร อยากจบไปทำงานมีเงินเยอะๆมีเพื่อนอยู่ใกล้ๆมีครอบครัวที่อบอุ่น อยากทำอะไรก็ได้ที่อยากทำ แต่ตอนนี้แทบไม่เจอเลยที่อยากจะเป็น ผมเป็นคนที่ทำได้หลายอย่างมากแต่ไม่ได้สุดสักทาง แล้วก็ไม่รู้
ไม่รู้ว่าควรพาตัวเองก้าวไปทางไหน ฟังหลายๆคนพูด ในยูทูปอินเตอร์เน็ตบลาๆๆผมก็ยังไม่รู้อยู่ดีว่าผมชอบอะไรกันเเน่ ถ้าไปผิดทางผมจะมีความสุขรึเปล่า จะยังสดใสเหมือนตอนนี้รึเปล่า ชีวิตจะเป็นยังไงต่อ กลัว กลัวว่าจะไม่ได้รักในเส้นทางที่จะได้เลือกในอนาคต ผมคงจะนึกถึงแต่วันนี้ว่าทำไมเราไม่ไปทางนั้นนะ ทำไมไม่มาเป็นอันนี้นะ
ปีสุดท้ายของการที่จะได้เรียนในชั้นมัธยม ผมอยากทำอะไรหลายๆอย่างไว้เป็นความทรงจำ
พยายามตั้งใจเรียนให้มากขึ้น หลายๆวิชาที่มันยากผมไม่ค่อยชอบ เพราะมันอาจจะน่าเบื่อหรือเครียด ผมก็พยายามตั้งใจให้ตัวเองเข้าใจ ก็มีบ้างความจริงก็บ่อยเลยที่ไม่ได้ตั้งใจเท่าที่ควร ไม่ได้พยายามเท่าที่ต้องพยายาม แต่ก็ไม่เป็นไร ยังไงก็คงต้องตั้งใจต่อไป แล้วยังมีอีกหลายเรื่องในชีวิตมากมายที่ต้องเจอ เรื่องความรัก เรื่องเงิน ครอบครัว เพื่อน และเรื่องตัวผมเอง อีกมากมายที่มีปัญหาต้องเจอทั้งปัจจุบันและอนาคต
คนที่แอบชอบแต่ก็ไม่อยากจะบอกออกไปเพราะกลัว กลัวว่าจะทำให้เขาเสียใจ กลัวจะทำร้ายใครอีก คงเป็นเพราะที่ผ่านมาทำให้ใครเสียใจเพราะการกระทำตัวเองที่แย่ในหลายๆเรื่องมา แล้วจบด้วยการที่ต้องอยู่ตัวคนเดียว ตอนนี้ก็ปรับปรุงตัวเรื่อยๆ แต่มันคงดีที่สุดในตอนนี้แล้วมั้งครับ ที่จะอยู่ตัวคนเดียว เป็นคนชอบหลงตัวเองครับ เหมือนมีผมที่ชอบคิดไปเองอยู่ในหัวอีกคน มันชอบพาคิดไปนู่นนี่ แต่เดี๋ยวนี้ก็ปล่อยไปเยอะมากละครับ
คงเหนื่อยแล้วกับการที่ชอบคิดไปเองแล้ว เหนื่อยที่ต้องมาเถียงกับตัวเอง อะไรจะเกิดก็คงต้องเกิด อนาคตจะเป็นยังไงก็ต้องพยายามทำให้ดีที่สุด หลายครั้งที่เหนื่อยจนท้อ ผมอยากที่จะออกไป มองดูท้องฟ้าในตอนกลางคืน มันเป็นอะไรที่หยุดทุกอย่างเหมือนโดนดูดขึ้นไปในอวกาศหันมองดูแสงดวงดาวระยิบระยับมองดูพระจันทร์ที่สะท้อนแสงกลับมาที่โลก รายละเอียดต่างๆนาๆด้านบนนั้นมันทำให้ผมหลงไหลมากๆ เหมือนทุกๆอย่างโดนหยุดเอาไว้
ไม่รู้เหมือนกันนะครับว่าทำไมถึงรู้สึกแบบนั้น ผมก็อธิบายความรู้สึกนี้ไม่ได้ละเอียดเท่าไหร่ แต่สำหรับใครที่ชอบมองดูด้านบนนั้นเหมือนกันก็คงจะเข้าใจ หลายคนอาจจะเจอปัญหาต่างๆนาๆทั้งสำคัญมากๆและอาจจะแทบไม่ควรจะเป็นปัญหาได้เลย แต่ยังไงมันมีทางออกเสมอ ผมยังจำได้ดีในวันที่ผมทำอะไรผิดหรือจะต้องโดนทำโทษ หรือต้องเผชิญกับปัญหาที่ผมกลัว ผมคิดตลอดว่าจะต้องผ่านไป
แล้วผมจะต้องย้อนกลับมาคิดเรื่องนี้ในอนาคตแน่ๆ ซึ่งก็ผ่านมาได้ตลอดจนถึงทุกวันนี้ อยากให้พยาพยามต่อไป แต่เอาจริงถ้าเหนื่อยก็พักบ้างนะครับเพราะชีวิตเกิดมาเพื่ออะไรผมก็สรุปไม่ได้ รู้แค่มีความคิดเป็นของตัวเองอยากทำอะไรก็ทำเลยครับ ทำทุกๆอย่างที่ชอบ แค่อย่าเดือดร้อนใครหรือทำให้ใครมีปัญหา หาความสุขให้ตัวเองเยอะๆนะครับ เจอปัญหาอะไรก็ขอให้ผ่านไปให้ได้ พูดเหมือนง่ายนะแต่ก็นั่นแหละยังไงก็ต้องผ่านไปได้อยู่แล้ว
ยังไงก็ขอบคุณสำหรับใครที่อ่านตั้งแต่แรกจนมาจนถึงตรงนี้ ขอบคุณมากๆนะครับที่สนใจเรื่องราวที่ผมได้กล่าวมาทั้งหมด ผมจะได้มีงานไปส่งอาจารย์สักที คิดแล้วเหนื่อย ไหนจะมีงานอีกเยอะแยะมากมาย เห้อ....
“พูดแล้วก็อยากออกไปดูท้องฟ้าในยามค่ำคืนจังเลยนะครับ”🌌🌙
- 15
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
