"...เราไม่อาจเติบโตไปพร้อมกับความสุข
ถ้าหากไร้ซึ่งความเจ็บปวดและความผิดหวัง..."
เมื่อผู้เขียนยังคงไร้เดียงสา
เราต่างไล่ล่าหาความฝันอันมากมายจากโลกใบนี้
ใช้เวลาไปกับความรัก ความฝัน มิตรภาพอันสวยงามมากมาย...ในช่วงวัยตอนอายุ 18 ปี
Nothing New
ช่วงเวลาที่เราต่างก็คิดกันว่าเราเป็นผู้ใหญ่กันแล้ว เราได้เรียนรู้บางอย่างจากสังคมและพร้อมเติบโตบนโลกอันกว้างใหญ่
แต่เมื่อเรากลับมาพบกับความแปลกใหม่จริง ๆ ผู้เขียนวัย 18 ในตอนนั้นที่คิดว่าตัวเองรู้มันมากพอ แต่เมื่อเป็นผู้เขียนในวัย 25 เขาคนนั้นกลายเป็นคนที่ไม่เคยรู้อะไรเลย
บางที...ผู้เขียนอาจจะดื่มหนักไปหน่อย
จมอยู่กับอดีตอันชื่นหวานแล้วหัวเราะออกมาด้วยอารมณ์ดีและขุ่นมัวเล็กน้อย
ชีวิตที่เคยรุ่งโรจน์ อารมณ์แห่งความฝันที่มันอยากจะไขว่คว้า มันถูกแผดเผาด้วยอายุวัยที่มากขึ้นเรื่อย ๆ
มันไม่มีอะไรแย่ไปกว่าการได้รับรู้ถึงความเจ็บปวดและความผิดหวังที่ทำให้เรายังคงเติบโต...
ยิ่งเติบโตมากเท่าไหร่...ก็เหมือนยิ่งรู้น้อยลงเท่านั้น
มนุษย์อย่างเราจะสามารถรู้ทุกอย่างในวัย 18 ได้อย่างไร ?
เมื่อตอนยังเด็กพวกเขาต่างต้องการความแปลกใหม่จากพวกเราอยู่เสมอ พวกเขาต้องการไฟแห่งการไขว่คว้าให้ได้มันมา...แต่ถ้าหากเราไม่ได้มีมันอยู่อีก...พวกเขายังต้องการพวกเราอยู่ใช่ไหมนะ?
เพราะเมื่อผู้เขียนอายุ 30 ผู้เขียนก็ยังไม่รู้เลย
ยิ่งอายุมากขึ้นเท่าไหร่...เหมือนกับผู้เขียนยังคงกลัวกับการแก่ตัวและการเปลี่ยนแปลงในช่วงชีวิต...ของแต่ละช่วงวัย...จนตอนนี้ก็ยังคงมีความรู้สึกนั้น
การไม่ยึดติดและใช้ชีวิตไปตามสิ่งที่เป็นอยู่ตอนนี้
มันอาจจะไม่ได้แย่มากเท่าไหร่...อยู่บนชีวิตที่ลมร้อน ลมหนาวที่ยังพัดพานำความทุกข์และสุขให้พัดผ่านเข้ามาและพัดผ่านออกไป...ความเป็นจริงแล้ว มนุษย์ต่างเสียรู้ความไร้เดียงสาอยู่ในทุกช่วงวัยนั้น
มนุษย์ต่างก็ต้องเติบโตอยู่ตลอดเวลา
ทำให้มันดีที่สุดในทุกวันมันอาจจะเป็นพอแล้วจริง ๆ
รอยยิ้ม
มิตรภาพ
ความสุข
ความรัก
มันอาจไม่เคยจางหายจากหัวใจของเราไปไหนเลย
บางที...มันก็แค่ความรู้สึกนั้นจริง ๆ
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
