10 มิ.ย. 2022 เวลา 14:01
ชีวิตช่วงนี้ เริ่มชินกับคำว่าผิดหวังได้มากขึ้น
ใช้คำว่าช่างแม่งได้อย่างไม่เคอะเขินเท่าไร
ทำใจยอมรับกับความเป็นจริงได้เพิ่มขึ้น
ความจริงในที่นี้ ที่หมายถึงหลักการใช้ชีวิต
ตอนเด็กได้รับการปลูกฝังให้เชื่อในศีลธรรมความดีงาม อุดมคติ
ทั้งหลายแหล่ ความดีงามจะชนะทุกสิ่ง อุดมการณ์จะอยู่เหนือสิ่งทั้งปวง
ก็ยังคงเชื่ออย่างนั้นมาตลอด..
เริ่มเติบโต ได้เห็นโลกในมุมที่กว้างขึ้น พื้นที่ในสมองที่เก็บความเชื่อเหล่านั้นเอาไว้ เริ่มลดลง.. (ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าด้วยเหตุผลอะไร)
ยิ่งอายุเพิ่มขึ้นเท่าไร ความเชื่อเหล่านั้น ดูเหมือนจะกลายเป็นแค่ความเชื่อ แค่ยังเชื่อว่ามีอยู่ มีอยู่จริงๆไหม…(อันนี้เป็นคำถามที่อยากรู้เหมือนกัน)
ช่วงนี้ดูสับสน ดูไร้ทิศทาง ขับเคลื่อนไปแบบสะเปะสะปะ เพราะหลักการใช้ชีวิตได้ถูกทำให้สั่นคลอน เหมือนเริ่มค่อยๆถูกทำลายลงไป
ยังคงข้องใจอยู่ สิ่งที่เคยเชื่อ ที่เคยได้รับการปลูกฝัง มันมีอยู่จริงไหม
หรือเป็นแค่นิทานหลอกเด็ก เป็นแค่วิธีการเติมเต็มสิ่งที่ขาดหายของคนในวัยผู้ใหญ่
โฆษณา