10 มิ.ย. 2022 เวลา 15:13 • ปรัชญา
สุขสันต์วันเกิดตัวฉันเอง
ยิ่งโตขึ้นวันเกิดยิ่งไม่ตื่นเต้นหรือสำคัญอะไรนัก แน่นอนประโยคข้างต้นที่นึกคิดและบอกเล่ากับผู้คนรอบข้างไม่ได้เกิดจากความรู้สึกที่น้อยเนื้อต่ำใจแต่อย่างใด หากแต่เป็นความรู้สึกจริงที่ถ่ายทอดออกมาเพื่อเล่าสู่กันฟังกับคนรอบข้าง พูดในแง่ของความรู้สึกแล้ว ตัวฉันเองในวัยที่โตขึ้นและกำลังจะก้าวเข้าสู่ความเป็นผู้ใหญ่ไปอีกขั้น วันเกิดอาจเป็นแค่ความรู้สึกของวันธรรมดาๆวันหนึ่ง
กลับกันหากมองย้อนกลับไปที่ตัวฉันในวัยที่ยังไม่รู้จักรสชาติของการเติบโตเป็นผู้ใหญ่เช่นนี้ วันเกิดคงเป็นวันที่นึกถึงการเฝ้ารอ ของขวัญ ก้อนเค้ก และการได้เฉลิมฉลอง นึกย้อนกลับไปในอดีตแล้วน่าตลก หากแต่วันเกิดปีก่อน ๆที่ผ่านมา ปีไหนที่ป๊ากับแม่ลืมวันเกิดฉัน ไม่มีก้อนเค้ก หรือการเฉลิมฉลองอะไรเกิดขึ้น ในปีนั้นฉันกลับรู้สึกเศร้าและน้อยใจ หลบหนีไปอยู่ในห้องไม่พูดไม่จากับใครทั้งสิ้น นึกกลับไปแล้วน่าตลกสิ้นดี
วันเกิดนอกจากจะเป็นวันธรรมดาวันวันนึงแล้ว วันเกิดยังเป็นเหมือนวันวนกลับมาเพื่อได้พูดคุยกันอีกครั้ง เพื่อนที่แยกย้ายกันไปคนละทิศคนละทาง หรือคนรู้จักที่แม้ไม่ได้คุยกันแต่ยังคงหวังดีต่อกันเสมอ คนเหล่านี้ยังคงหมุนเวียนเข้ามาอวยพรวันเกิด ถึงแม้วันเกิดจะเป็นแค่วันธรรมดาสำหรับฉัน แต่ก็ปฎิเสธไม่ได้เลยว่ารู้สึกดีทุกครั้งเมื่อได้อ่านข้อความอวยพรที่มีแต่ความปรารถณาดีที่มอบให้
มาถึงตอนนี้เด็กน้อยขี้แยในวันนั้นเติบโตขึ้นมาอีกก้าว ในวันนี้กลับมีความรู้สึกไม่เหมือนเดิมและความคิดเปลี่ยนไปที่ว่า แท้จริงแล้วก้อนเค้กที่ปักเทียนพร้อมแสงไฟที่สว่างปลายเทียนมากมายนั้นไม่จำเป็นเลย สิ่งที่ต้องการในวัยที่โตขึ้นไม่ใช่ก้อนเค้ก ของขวัญ หรือคำอวยพรอะไรมากมาย
ความปรารถณาเดียวที่จะขอพรให้วันเกิดทุกปีต่อจากนี้ คือขอแค่ป๊ากับแม่รวมถึงคนรอบๆตัวฉันยังคงอยู่กับฉันได้ในทุกวันเกิดต่อจากนี้ก็เพียงพอแล้ว หากย้อนกลับไปแล้วคำอวยพรทั้งหมดที่เคยได้รับ และคำอวยพรต่อไปหลังจากนี้ ฉันอยากจะขอยกคำอวยพรพวกนั้นให้พวกเขาเหล่านั้นทั้งหมด
4
“มีความสุขมาก สุขภาพแข็งแรง คำอวยพรพวกนั้นขอให้เกิดขึ้นทุกคนนะ”
Lim Space :)
โฆษณา