19 มิ.ย. 2022 เวลา 02:54 • นิยาย เรื่องสั้น
[ EP 11 : อยู่ให้ได้...ถึงรุ่งสาง ]
ยาที่ได้กินลงไปสำแดงฤทธิ์ ทำให้รู้สึกง่วงไม่น้อย พอชำระร่างกายเสร็จก็ถอดเข็มขัดที่รัดอวดประคองหลังออกพาดไว้ที่พนักพิงเก้าอี้ตัวเดิม ๆ หยิบถุงผ้าประคบร้อนมาเสียบปลั๊กอีกหน ให้ไฟเข้าทำงานไม่นานเกินรอโดยไม่ถึงห้านาทีเท่าที่สังเกตด้วยความรู้สึก ไฟก็ตัดจึงหยิบมันเข้ามุ้งมาด้วย วางทาบไว้รองสะโพก แต่รู้สึกว่ามีเสียวแว็บบ้างเป็นบางขณะเหมือนกันแต่ไม่เหมือนวันก่อนที่เกินจะอธิบายความชาและเจ็บปวด
โสร่งที่สวมใส่ขณะนอนคงบางในรูปแบบโสร่งพื้นบ้าน พอนอนทับลงบนถุงผ้าประคบร้อนเข้าให้รู้สึกจะร้อนอุ่นเร็วและแรงกว่าเรานั่งทาบบนเก้าอี้อีกเท่าตัว หรือเพราะอาการนอนพยายามสลับวิธีนอนให้เข้ากับสรีระและเครื่องประคบอุ่นให้มากที่สุด คงช่วยให้ค่ำคืนนี้รอดพ้นไปถึงรุ่งสางได้แบบไม่มีไฟช็อตเฉกเช่นวันก่อน
ความเหนื่อยเพลีย ความอ่อนล้า และความสำออยแห่งความรู้สึกพาร่างกายเข้าสู่นิทราตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ได้ มารู้สึกอีกทีเหมือนชา ๆ แปลบปลาบในบางขณะจวนรุ่งสาง ในขณะที่เสียงตามสายอันชวนให้หงุดหงิดอีกหนก็ดังมาอีกหน
  • แต่เดิมทีคิดว่าเป็นสิ่งดีได้รับรู้ข่าวสารแต่ในบางขณะเหมือนเราจะฟังไม่ทันจากเสียงผู้หญิงผู้ประกาศอ่านข่าวสารนั้น เสมือนหนึ่งเร่งรีบจะไปตามควายที่หายก็ไม่ปาน แต่ดีหน่อยเช้าวันนี้เป็นเสียงจากคุณน้าที่อ่านเล่าข่าวเป็นเสียงผู้ชายมีอายุ ทำให้ฟังแล้วราบรื่นชวนน่าฟังไม่น้อย
[บันทึกเมื่อ 19 มิถุนายน 2565]
โฆษณา