- ถ้าเราถูกสร้างขึ้นมาเพื่อศึกษา หรือทดลองอะไรซักอย่าง ทําไมผู้สร้างไม่ปรากฏตัว เหมือนกับที่เราทดลองกับ จุลินทรีย์ ไวรัส หรือสัตว์ต่างๆ เราจะซ่อนตัวไปเพื่ออะไร?
- ถ้าเราถูกสร้างขึ้นมาจริง ด้วยวัตถุประสงค์บางอย่างของผู้สร้าง ดังนั้นจะต้องมีผู้สร้างของผู้สร้างของผู้สร้าง ที่สร้างผู้สร้างของผู้สร้างแล้วก็มาสร้างผู้สร้างของผู้สร้าง เพื่อศึกษากันเป็นทอดๆ อย่างนี้นะหรือ? ผมว่ามันไม่สมเหตุสมผลเลย
หรือว่ามีผู้สร้างคนแรกสุดในจักรวาล แล้วจักรวาลใครสร้าง ผู้สร้างคนแรกสุดเกิดมาได้ไง? ยิ่งไม่มีเหตุผลใหญ่
- เหตุผลที่เข้าท่าที่สุดและนึกอะไรไม่ออก ก็ต้องเขื่อว่าไม่มีผู้สร้าง หรืออ้างว่าธรรมชาติเป็นผู้สร้าง เพราะคําตอบมีที่สิ้นสุดแล้ว คงไม่มีใครมาถามว่าใครสร้างธรรมชาติอีก
- เหตุผลที่จักรวาลดํารงค์อยู่ หรือเรามีตัวตนขึ้นมา ก็เพราะเราอยากมีตัวตนอยู่ หรือสัตว์ต่างๆ ที่เกิดมาในจักรวาลล้วนต้องการตัวตน หรือคิดอยากจะดํารงตัวตนไว้ จักรวาลจึงกําเนิดขึ้นเพื่อตอบสนองความต้องการนั้น โดยไม่มีตัวตนอันแรกเกิดขึ้น มีแต่สภาวะมีตัวตนกับไร้ตัวตน สลับไปสลับมา หมุนวนเป็นวงกลม มีตัวตนบางส่วนแยกออกมาจากสภาวะนั้นและออกมาสร้างตัวตนใหม่ที่เด่นขัดเจนขึ้น มีรูป +นาม คือมีร่างกายและจิตใจ
เป็นสังขารที่มีใจครองถือกําเนิดขึ้น มีรูปหรือร่างกายแต่เป็นลักษณะกายละเอียด ดํารงค์ขีวิตในรูปแบบพลังงาน พอจักรวาลถือกําเนิดขึ้นมา เกิดเป็นดาวเคราะห์ เป็นโลกที่มีสภาพแวดล้อมทางกายภาพ ที่จะทำให้สมช. อยู่ได้ สัตว์พวกนั้นที่มีกายละเอียด อยู่ๆ ไป ยิ่งอยากมีตัวตนเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ เพราะกายละเอียด ไม่มีมือ มีแขน ไม่มีสัมผัส จึงลงมาเกิดในโลกมนุษย์ เกิดเป็นมนุษย์
ที่มีร่างกาย มีประสาทสัมผัสครบสมบูรณ์ มีหู ตา จมูก ลิ้น กาย ความคิด ตัวตนสมบูรณ์แบบเต็มที่ และเมื่ออยู่ๆไป ตัวตนซึ่งมีปัจจัยให้เกิดคือ อวิชชา อันแรกสุดหรือปิดบังอนัตตาหรือความไม่มีตัวตนเอาไว้ และสร้างสิ่งยึดเหนี่ยวตัวตนให้มันหนาแน่นยิ่งขึ้นไปคือความอยาก กิเลส ตัณหา เพื่อให้ยึดติดกับความสุข ผจญทุกข์ และไขว่คว้าหาความสุข ตลอดการเป็นมนุษย์ ความอยากตัวเดียวทําให้เกิดอะไรต่ออะไรที่คุณอธิบายมาทั้งสิ้น
พอตายลงไป จิตวิญญาณก็ยังอยู่ ยังสะสมแต้มแห่งความอยากและตัวตน เป็นหัวเชื้อหรือพลังงานขับเคลื่อนให้ไปมีตัวตนขึ้นมาใหม่อีก หรือที่เรียกว่าการเกิดใหม่ ( ในส่วนนี้มีพลังงานที่เรียกว่า กรรม ร่วมทํางานอยู่ด้วย แต่จะไม่ขออธิบาย) ส่วนจะไปเกิดตรงไหน อย่างไร จักรวาลก็เตรียมพร้อมสร้างสถานที่ไว้รองรับแล้ว เรียกว่า ภพภูมิ หรือ วัฏสงสาร
ถ้าตัวตนเราหยุด หรือไม่อยากมีตัวตน หรือเราเข้าถึงสภาวะไร้ซึ่งตัวตน ตัวตนเราจะค่อยๆหลุดไปเรื่อยๆ จากการเปลี่ยนภพ จากตํ่าสู่ เบื้องสูง แต่จะหลุดพ้นจริงๆต้องมาหลุดพ้นในโลกมนุษย์ตอนดับขันธ์ เพราะโลกหรือภพสูงๆที่ยังอยู่ใน วัฏสงสาร นั้นมีแต่ความว่าง ความสงบ ที่พาเราหลงเข้าไปยึดติด ความมีตัวตนยังดํารงค์อยู่แบบบางๆ ในโลกของอรูปพรหม ที่เสวยความว่างอยู่นานแสนนาน
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
