ยังไงไหนเล่า!
(ก) ยังลืมไม่ได้ แล้วก็บังเอิญมาเจอเขา และเขาก็มีคนใหม่แล้วด้วย!
(ข) ยังลืมไม่ได้ แล้วก็จำเป็นต้องเจอเขา แต่เขายังไม่มีคนใหม่อ่ะ
(ค) ยังลืมไม่ได้ แล้วก็พาตัวเองมาเจอเขา และเขาก็มีคนใหม่แล้วด้วย!
(ง) ยังลืมไม่ได้ แล้วก็พาตัวเองมาเจอเขา แต่เขายังไม่มีคนใหม่อ่ะ
ไม่ว่าคุณจะระบุว่าเป็นข้อใด คุณก็ "ยังคงลืมเขาไม่ได้" สิ่งนี้เป็นธรรมะ ลืมไม่ได้ จะไปบังคับตัวเองให้ลืมได้อย่างไรคะ เพียงแต่..คุณเลือกได้ว่าจะจำเขาแบบไหน ท่องไว้ค่ะ.."ฉันจะจำเธอไปในแบบนี้ จำความรู้สึกนี้ เก็บอยู่ในหัวใจเมื่อยามที่ไกลกัน"
ทุกครั้งที่เจอ มันจะยิ่งตอกย้ำให้จดให้จำไปตลอดชีวิต สิ่งนี้เป็นธรรมะ หากมันจะเจอกันโดยบังเอิญ หรือจำเป็นต้องมาเจอ มันก็ต้องเจออยู่ดี หลบหน้าอย่างไรก็เจอ
ถ้าเขายิ้มมา เราก็แค่ยิ้มตอบ (แบบละมุนละไมให้น่าค้นหาเพิ่มเติม) เขาเดินมาคุย เราก็คุย (แบบอ่อยๆนิสนุง) ไม่เดินมาคุย เราก็ไม่คุย (มองบนดีฝ่า!) แต่...อย่าพาตัวเองไปเจอเขา ไปส่องเขา เลี่ยงได้เลี่ยง แต่หากเลี่ยงไม่ได้ นานๆส่องที เรื่องธรรมดาไม่ว่ากันค่ะ เดี๋ยวจิตคุณจะเบื่อหน่ายไปเอง เรื่องแบบนี้ต้องใช้เวลา ท่องไว้ค่ะ..." ห่างกันสักพัก ห่างกันสักพัก มันคงจะดีเสียกว่า"
หากเขามีคนใหม่แล้ว ไม่ต้องไปตัดอกตัดใจหรือตัดผมใหม่อะไรเลย ก็ทำตัวปกติ เป็นคนปกติที่รักษาศีลปกติข้อ 3 (กาเมสุมิจฉาจาร) ท่องไว้ค่ะ..." เขาเป็นของคนอื่น เขียนเอาไว้ข้างเตียง "
ส่วนตัวเรากลับชอบให้นิยามว่ามันคือ move around มากกว่าจะ move on นะ เพราะโดยธรรมชาติคนเราจะ keep changing กันเป็นเรื่องปกติธรรมดา เหตุจากความเบื่อหน่าย รัก โลภ โกรธ หลง นั่นแหละค่ะ ไม่ใช่เพราะความผิดพลาดของใครหรืออะไรเลย
เป็นกำลังใจให้นะคะ จากพี่โสดแซ่บยุค 90s ค่ะ ;)
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
