ย้อนอดีตวัยเรียน ปี 2515 กับอดีตโรงเรียนประถมปลายชื่อดัง..
ที่นักเรียนจบประถมต้นจากทั่วทุกสารทิศในช่วงเวลานั้น ต่างมุ่งหน้าฝ่าฟันสอบแข่งขันเพื่อเข้าเรียนต่อ ที่..โรงเรียนสามัญวัดพลับพลาชัย หรือ ส.พ.ช. ถนนหลวง อ.ป้อมปราบฯ จ.พระนคร โดยเฉพาะเด็กจากโรงเรียนจีนในย่านใกล้เคียง
1 ในนั้นมีผู้เขียนกับเพื่อนๆกลุ่มใหญ่จาก จ.ฟ.
โรงเรียนเสียนจินจิ้นเตอะเฟินเซี่ยว
暹京進德分校
Xiān jīng jìn dé fēnxiào
หรือ เซียม เกี๊ย จิ้ง เต็ก หัก เหา ถนนจารุเมือง ใกล้สี่แยกวัดดวงแข ต.รองเมือง อ.ปทุมวัน จ.พระนคร เป็นโรงเรียนจีนเล็กๆทำด้วยไม้เก่าๆทั้งหลัง ย่านดงร้านขายเหล็ก รวมอยู่ด้วย ซึ่ง ส.พ.ช.ตั้งอยู่ในย่านที่เรียกได้ว่าเป็นไชน่าทาวน์เช่นกัน
คือย่าน ห้าแยกพลับพลาไชย ที่คนแต้จิ๋วหรือ 潮州人 Cháozhōu rén เตี่ย จิว นั้ง เรียกว่า
โหง่ว กั๊ก เท้า
五角头 Wǔjiǎo tóu
มาสอบพร้อมกับเพื่อนๆที่มากันเกือบทั้งห้อง หลุดรอดฝ่าฟันเข้าเส้นชัยมาได้ 5 คน รวมผู้เขียน
◀️ซ้าย : นักเรียนโรงเรียนเสียนจินจิ้นเตอะเฟินเซี่ยว 暹京進德分校 Xiān jīng jìn dé fēnxiào ภาพถ่ายตอนจบชั้น ป.4 ด.ช. สุชาย แซ่ลิ้ม ชื่อจีน 林錫坤 Línxīkūn หลิน ซิ คุน หรือ หลิ่ม เซียะ คุง ในสำเนียงแต้จิ๋ว ▶️ ขวา : ภาพถ่ายที่แลกกันกับเพื่อนตอนจบ ป.7 ในปี 2519 ก่อนแยกย้ายไปตามหนทางของแต่ละคน
จากโรงเรียนจีนขนาดเล็ก ที่มีชั้นปีละ 2 ห้อง มาสู่โรงเรียนประถมปลายอันดับ ต้นๆของไทยในวันนั้น ที่มีถึง 14 ห้องในแต่ละชั้นปี เหมือนจากแม่น้ำออกสู่มหาสมุทรอันกว้างใหญ่ ซึ่งเต็มไปด้วยเรื่องราวเฮฮา ตื่นเต้น เร้าใจ ทั้งเรื่องการสื่อสารด้วยภาษาถิ่นคือจีนแต้จิ๋ว จนเป็นที่มาของ
(*1)📣ตำนานพูดจีนในโรงเรียนไทยกับค่าปรับ 8 บาทสลึง(8.25 บาท) หรือ 八铢一钱 Bā zhū yī qián โป๊ย พ้วก เจ็ก จี๊) เนื่องด้วยเด็กนักเรียนที่นี่ ร้อยละเกิน 90 ก็ว่าได้เป็น
ตึ่ง หนั่ง เกี้ย
唐人仔 Tángrén zaǐ
หรือลูกคนจีน
📣ตำนานพูดจีนในโรงเรียนไทยกับค่าปรับ 8.25 บาท(โป๊ยพ้วกเจ็กจี๊)
แถมแต่ละคนมาจากโรงเรียนจีนซึ่งเรียนมา 4-5 ปี เพราะฉนั้นช่วงปี ป.5 ที่เพิ่งจะมาเรียนโรงเรียนไทย ภาษาถิ่นจึงติดมามาก ด้วยเวลาอยู่บ้านที่บ้านก็พูกเอ้ยพูดแต่ภาษาแต้จิ๋ว จนบางคำไม่รู้ด้วยซ้ำว่าคำไทยเรียกว่าอะไร(ในยุคนั้น) เท่าที่นึกได้ เช่น หื่อก้วย 炸鱼饼 Zhà yú bǐng ทอดมัน หรือ
ซัว ตัง ไล้
山東梨 Shāndōng lí
เพิ่งรู้ว่าคือ สาลี่ เมื่อเลยวัยเด็กแล้ว ฯลฯ พ่อแม่ก็เป็นตึ่งนั้ง 唐人 Tángrén ทั้งคู่
ผู้เขียนจึงมีสัญชาติไทย เชื้อชาติจีน มาเปลี่ยนชื่อ เปลี่ยนแซ่เป็นนามสกุล ก็ตั้งแต่สอบเข้าพลับพลาชัยได้ จนครูซึ่งส่วนมากเป็นคนไทยถึงกับ ง งู4ตัว ครูจึงต้องตั้งกฎกติกาขึ้นมาว่า ใครพูดภาษาจีนจะโดนปรับคำละ 1 สลึง (25 ส.ต.)
เรื่องราวการ(*2)แก้ไขสถานะการณ์เฉพาะหน้าด้วยกระเป๋าจาคอป Jacob ใบเก่ง เรื่องราว(*3) เหตุการณ์เฉียดตายตอนอยู่ ป.5 (*4)เหตุการณ์โดนกระชากคอเสื้อขณะล้างช้อน และตำนานความรักของนักเรียนวัยกระเตาะจอมขี้อาย ที่ได้แต่แอบมองสาวสวยจอมแก่นประจำรุ่นอยู่ฝ่ายเดียว สมัยนั้นถ้าเราแอบชอบใคร ถ้าเพื่อนรู้จะโดนล้อโดยจะเรียกชื่อเรา เป็นชื่อของฝ่ายหญิงแทน เวลาโดนเรียก จะหันขวับแล้วแอบหน้าแดงซะงั้น ฮ่าๆ
สุขศรี สาวหมวยฟันกระต่ายแก้มสีชมพู บ้านอยู่
ซอยแปลงนาม
义福巷 Yì fú xiàng
หรือ
หงี่ ฮก หั่ง
เป็นสาวน้อยที่เข้ามาในหัวใจเป็นคนแรกด้วยเรียนห้องเดียวกันในชั้น ป5/2 กองเชียร์ผู้น่ารักคอยปรบมือเร่งให้หนีพ้นฝ่ามืออำมหิต ของเพื่อนสาวร่วมห้องที่แลดูโตกว่าผู้เขียนมาก
จงมีแต่ความ สุขศรี จากสายัณ ส.ค.ส.ใบแรกในชีวิตของผู้เขียน จาก สายัณเพื่อนรัก ส่ง เกียรติศักดิ์ ป.5/2 เลขที่ 21 สมัยนั้นถ้าเราชอบใครในห้อง จะโดนเพื่อนล้อ สังเกตมีรอยลบตรงคำว่า ศรี เพราะเพื่อนจงใจล้อด้วยการเขียนชื่อผู้หญิงที่เราชอบ คือ สุขศรี
เขียนเฟรนด์ชิฟให้เพื่อนร่วมห้อง 7/14 ตอนจบประถมปลายก่อนแยกย้ายไปตามเส้นทางของแต่ละคน ขอบคุณเพื่อนที่ยังเก็บความทรงจำไว้อย่างดี อ่านแล้วนึกขำข้อความของตัวเอง คิดถึงความหลังครั้งเรียนร่วมกัน รอยยิ้มพลันบันเจิด..
จบไปแล้ว 1 ปี มงคล เพื่อนสนิทร่วมห้อง 7/14 ยังมีใจส่ง ส.ค.ส. ปี 2520 มาให้ แม้จะข้ามปีไปแล้ว 2 วัน(จ.ม.แสตมป์วันที่ 2.1.20)
หน้าปกของประกาศนียบัตร ตอนจบประถมปลาย
ใบประกาศนียบัตร ตอนจบประถมปลาย
คือจาก ป.4 มา ป.5 เพิ่งเคยเจอเพื่อนผู้หญิงร่วมห้องที่ตัวโตกว่า และดูเหมือนจะเริ่มเป็นสาวแล้ว คือ..มีสิว ซึ่งเป็นเรื่องปกติที่นักเรียนหญิงจะโตเป็นสาวเร็วกว่าฝ่ายชาย แต่ไม่ปกติสำหรับเด็กน้อยอย่างเรา เลยเป็นประเด็นให้เอามาล้อตามประสาเด็กนิสัยไม่ดี (ผู้ปกครองโปรดชี้แนะ)
เวลาล้อคำว่า *eสิว คือต้องชิงจังหวะไปก่อน 2-3 ก้าว ฮ่าๆ แต่ก็ไม่ค่อยจะหนีพ้นฝ่ามืออำมหิตของหล่อน ที่ฟาดเข้ากลางหลัง หรือรอยหยิกที่ใช้เล็บจิกเพียงเล็กน้อย แต่พลังความเจ็บปวดกลับมีมากมายมหาศาล แต่ก็เป็นเพื่อนสาวที่สนิทมากที่สุดในห้อง กองเชียร์ยังสันนิษฐานว่าที่ผู้เขียนผอมมาถึงทุกวันนี้ น่าจะมาจากโดนฤทธิ์ฝ่ามือกลางหลังจนมีอาการช้ำในนี่แหละ (หยอกๆ)
แต่ไม่นาน..ก็มีสาวน้อยห้องติดกัน เป็นสาวสวยหน้าคมจอมแก่นประจำรุ่น เข้ามากระชากใจเรา จนเป็นที่มาของตำนาน
สุนัขมองเครื่องบิน
หรือ
狗看飛機 Gǒu kàn fēijī
เก้า🐕โถย ปวย กี✈️
เพราะแอบชอบแอบมองมาตั้งแต่ ป.5 จนจบ ป.7 สักคำยังมิเคยได้เอ่ยวาจา แต่รู้ชื่อ/นามสกุลพ่อเขาเฉย (ฮา) บังเอิญผู้เขียนมีเพื่อนสนิทแถวบ้านที่เรียนร่วมห้องกับเธอคนนั้น พอหลังเลิกเรียน เรา 2 คน จะมาเจอกันที่ศูนย์สาธารณสุขปทุมวัน
ซึ่งตั้งอยู่ตรงข้ามบ้าน ที่บันไดทางขึ้นศูนย์ฯเราจะนั่งพูดคุย ต้า อ่วย 呾 話 Dá huà เพื่อนก็จะเล่าเรื่องราวของเธอคนนั้น รายงานความเคลื่อนไหวต่างๆ วันนี้เธอทำอะไร เจอใคร มีใครมาจีบ นู่นนี่นั่น แบบนี้ทุกวัน ผู้เขียนจะนั่งฟังไปอมยิ้มไป เพราะเพียงเท่านี้ก็มีความสุขเหลือหลายสำหรับเด็กชายสุดแสนจะขี้อายในวันนั้น เป็นปั้ปปี้เลิฟในวัยซนอันสดใส
จำได้ไม่ลืมอยู่ครั้งหนึ่ง ตอน ป.7 ผู้เขียนอยู่ห้อง 14 ห้องริมสุดชั้น 3 หน้าบันไดทางขึ้นลง เธอคนนั้นเรียนห้อง 13 ถัดเราไป ผู้เขียนเล่นล้อต๊อกอยู่หน้าห้องกับเพื่อน โดยเอายางลบหมึกทอยแทนเหรียญ(ยางลบหมึกก้อนหกเหลี่ยมสีฟ้า) ถึงตอนเราทอยมันดันกลิ้งหล่นไปตรงบันได ร่วงลงไปถึงชั้นล่าง พอดีกับเธอคนนั้นกลับจากเรียนการเรือนที่ตึกเล็ก
จากซ้าย วิโรจน์ สมศักดิ์ เกียรติศักดิ์ มงคล ศิลป์ชัย เหล่านักเรียน ป.7/14 ห้องครูคนธา พฤกษมาศน์ หมายเหตุ: ในภาพทุกคนสวมแต่ถุงเท้าเพราะขึ้นตึกต้องถอดรองเท้า เครดิตผู้ถ่าย เจ้าของกล้องและภาพ ด.ช.*เหลียญทอง เพื่อนร่วมห้อง 7/14 *ใช้ ล สะกดเนื่องด้วยคำพ้องเสียงจากชื่อจีน
ผู้เขียนถ่ายกับเพื่อนสนิท มงคล ริมรั้วตึกใหญ่ สวมแต่ถุงเท้าเพราะขึ้นตึกต้องถอดรองเท้า เครดิตผู้ถ่าย เจ้าของกล้องและภาพ ด.ช.*เหลียญทอง เพื่อนร่วมห้อง 7/14 *ชื่อสะกดด้วย ล เพราะเป็นคำพ้องเสียงจากภาษาจีน
ภาพเพื่อนๆ จากซ้าย ด.ช.ประเสริฐ ด.ช.สมพงษ์ ด.ช.สมศักดิ์ ด.ช.ธีรบูรณ์ ขอบคุณภาพถ่ายจาก *เหลียญทอง เพื่อน 7/14 *ใช้ ล สะกดเนื่องด้วยคำพ้องจากชื่อจีน
แล้วช่างชะตาฟ้าลิขิต ที จู้ เตี่ย 天注定 Tiān zhùdìng นักเรียนหญิงเดินแถวกลับมาทั้งห้อง แต่ดันเป็นเธอที่ก้มหยิบยางลบก้อนนั้น และเป็นจังหวะที่ผู้เขียนมองลงไปจากชั้น 3 เลยเห็นพอดี ตึ้ก..ตึ้ก..ตึ้ก!!เสียงหัวใจเต้นรัวราวเสียงกลอง🥁
พอเธอเดินขึ้นมาถึงชั้น 3 หัวใจของหนุ่มน้อยขี้อายก็ยิ่งเต้นแรง เลือดสูบฉีดขึ้นมาบนใบหน้าจนเป็นสีแดงอมชมพู ก่อนรวบรวมความกล้าไปยืนขวางหน้า แล้วยื่นมือแบออกไปขอยางลบคืน ก้มหน้าก้มตาไม่พูดอะไรเลยสักคำ เธอคนนั้นทำหน้างงๆ เพราะตอนนั้นเธอคงยังไม่รู้ว่าใครเป็นเจ้าของยางลบ เลยยื่นคืนแบบยัดใส่มือ พร้อมกับส่ายหน้าและถอนหายใจด้วยความระอา กับความซื่อบื้อของผู้เขียน ฮ่าๆ
จากซ้าย ด.ช.บุญเจือ ด.ช.มงคล ด.ช.เกียรติศักดิ์ เครดิตผู้ถ่าย เจ้าของกล้องและภาพ ด.ช.*เหลียญทอง 7/14 เช่นกัน *ใช้ ล สะกดเนื่องด้วยพ้องเสียงมาจากชื่อจีน
สุดท้ายก็ไม่เคยได้คุยกันสักคำ สมกับตำนาน สุนัขมองเครื่องบิน ของแท้ ได้แต่เห็นเธอถูกพวกขาใหญ่ประจำโรงเรียนแกล้งวิ่งไล่จับเป็นประจำ จนต้องวิ่งหนีไปทั่วโรงเรียน ด้วยความเจ็บแปลบแอบช้ำอยู่ลึกๆภายในใจ ที่ไม่สามารถปกป้องสาวที่เราหมายปองได้😥
ตรงข้ามโรงเรียนฝั่งหน้าวัด ถนน ไมตรีจิตต์ มีตลาดเล็กๆที่พวกเราเรียกติดปากว่า
ตลาดย่อย
"มีร้านขายข้าวหมูแดง 叉烧饭 Chāshāo fàn หรือ 红饭 hóng fàn อั่งปึ่ง ผู้เขียนจะแวะซื้อข้าวหมูแดงแยกน้ำ 1 ห่อทุกเช้า อาซิ่มเจ้าของร้านมีลูกสาวเรียนน่าจะมัธยมต้นแล้ว น่ารักขาวหมวย จะมาช่วยอาซิ่มขายของก่อนไปโรงเรียน
ตรงข้ามโรงเรียนฝั่งหน้าวัด ถนน ไมตรีจิตต์ มีตลาดเล็กๆที่พวกเราเรียกติดปากว่า "ตลาดย่อย"
มีอยู่วันหนึ่ง อาหมวยลูกสาวคนสวยของอาซิ่ม ดันลืมใส่ถุงน้ำหมูแดงที่แยกต่างหาก มากับห่อข้าวหมูแดง อาซิ่มแกหันมาเห็นเข้าพอดี เลยดุลูกสาวเป็นเสียงในฟิล์มแบบคนแต้จิ๋ว แปลได้ว่า
ลืมใส่ถุงน้ำหมูแดงแยกไปให้
แล้วอาตี๋เขาจะกินยังไงละอาหมวยเอ๊ย
อาซิ่มเจ้าของร้าน
ลูกสาวเลยสะดุ้งพร้อมกับหัวเราะแก้เขิน สงสัยจะใจลอยคิดถึงแฟนหรือตะลึงกับความหล่อของผู้เขียนอยู่ก็ไม่รู้ อิอิ หยอกๆ
ตึกเล็ก ที่ผู้เขียนเรียนตอน ป.5/2 ห้องอยู่ชั้น 3 ซ้ายมือก่อนห้องสุดท้าย ครูนงเยาว์ ช่วยสงคราม เป็นครูประจำชั้น
ห้อง ป.5/2 ชั้น 3 ตึกเล็ก ต่อจากห้อง ป.5/1 ริมซ้ายสุด
ทางเดินเข้าตึกเล็ก จำได้ว่าทุกวันศุกร์ นักเรียน ป.5 ทั้งหมดต้องมาเข้าแถวรวมกันที่สนามตึกใหญ่ ส่วนวัน จ-พฤ เข้าแถวร้องเพลงชาติที่หน้าห้องเรียน และที่เรียนงานไม้และเครื่องหนัง ของนักเรียนชาย ป.7 และการเรือน ของนักเรียนหญิง
หน้าโรงเรียนฝั่งถนนหลวง
ตึกแถวตรงข้ามโรงเรียนฝั่งถนนหลวง ผู้เขียนเคยแอบโดดเรียนข้ามมาตีโกล์กับ มงคล เพื่อนซี้ ตอน ป.7 ขวามือประตูทางเข้าวัดเทพฯ จุดหมายต่อไปของเด็กพลับพลาชัย
ประตูเล็กทางเข้าฝั่งถนนหลวง
ประตูใหญ่ เห็นเวทีที่ครูยืนพูดอบรมนักเรียนทุกเช้า ขวามือชั้นล่างข้างเวทีเป็นห้องสมุด (*4)ซ้ายมือชั้นล่างคือห้องประชุม (*2)
ตึกใหญ่ ที่เรียนของเด็กชั้น ป.6 อยู่ชั้น 2 และ 7 ชั้น 3 ในยุคนั้น ห้อง 7/14 คือห้องมุมชั้นบนสุดของภาพ
ตึกขวามือชั้นล่าง คือห้องพยาบาล
สาย 21,35 ยังคงวิ่งผ่านหน้าโรงเรียน ฝั่งถนนไมตรีจิตต์ แต่เหลือเพียงฝั่งเดียว เนื่องจากการปรับเปลี่ยนระบบเดินรถในถนนหลวง จากวิ่งสวนกันเป็นวิ่งทางเดียว
หัวมุมตึกกลางภาพ เคยเป็นที่ตั้งของรถเร่ขายของสารพัด ทั้งตังเมหยอดเหรียญ ที่กดทีไรได้แต่เบอร์ 1 คือได้แค่ 1 อัน กับคนขายไอติมแท่ง หรือ ซึงกี 霜支 Shuāng zhī ที่เรากินหมดแล้วได้ลุ้นปลายไม้ว่าตรงสีที่กำหนด จะได้ฟรีอีกแท่ง
ซอยมังกร ทางเดินประจำของผู้เขียน ทั้งขาไป-กลับโรงเรียน ด้วยรถเมล์โกโก้ สาย 55 วงกลมอำนวยสงคราม-สามแยก
ตรงตึกสีชมพูสมัยนั้นมีป้ายรถเมล์โกโก้(ศิริมิตร) สาย 49 บางซ่อน-สามแยก กับสาย 55 วงกลมอำนวยสงคราม ปัจจุบันไม่มีรถเมล์ผ่านแล้ว เนื่องจากการปรับเปลี่ยนระบบเดินรถในถนนหลวง
ป้ายที่ผู้เขียนลงรถ เลยไต่ฮงกง 大峰公 Dà fēng gōng ก่อนข้ามถนน หรือ ก๊วย ซิง โหล่ว 过新路 Guò xīn lù แล้วเดินเลี้ยวขวาเข้าซอยมังกร ปัจจุบันไม่มีรถเมล์ผ่านแล้ว *ที่มาภาพ Google Map
กลางวันโรงเรียนเราจะมีอาหารเดือนแบบถาดหลุม สามหลุมแรก หลุมกลางใส่แกงจืด ซึ่งบางครั้งก็สุดแสนออแกนิกไร้ยาฆ่าแมลง เพราะมีหนอนตัวจิ๋วลอยอยู่ในน้ำแกงจืดผักกาดขาวด้วย เพิ่มชีวิตชีวา เฮฮา วี้ดว้ายกระตู้วู้ในหมู่พวกเรา หลุมขวาผัดต่างๆ และซ้ายเป็นขนมหวานหรือผลไม้ หลุมใหญ่สุดใส่ข้าว อร่อยแต่บางทีก็เบื่อตามประสาเด็ก และมีอาหารเสริมคือน้ำนมถั่วเหลืองในช่วงบ่าย แจกฟรีให้นักเรียนทุกคน เข้าแถวถือแก้วรอคิวกันอย่างมีระเบียบ รอบที่ 1 2 3 เอ๊ะ!!.ครูคนตักชักคุ้นหน้า แหมเวียนเทียนซะ ก็ของชอบนี่ครับครู😅
ภาพระหว่างปี 2518-2519 เด็กนักเรียนชั้น ป.6 และ ป.7 ช่วงพักเที่ยง พวกเรากำลังเล่นกันอย่างสนุกสนานที่สนามตึกใหญ่ ชั้นล่างขวามือห้องสมุด ผู้เขียนทำบัตรแต่ไม่เคยยืมหนังสือเลย กลาง เวทีที่ครูจะกล่าวอบรมนักเรียนทุกเช้า ซ้ายมือห้องประชุม ชั้น 2 เป็นที่เรียนของเด็ก ป.6 ชั้น 3 นักเรียน ป.7 ส่วนนักเรียนชั้น ป.5 จะอยู่ตึกเล็กแยกต่างหาก
หมายเหตุ : มี ภาษาจีน ตัวสะกด พินอิน 拼音 Pīnyīn และคำอ่านแต้จิ๋ว ประกอบเนื้อเรื่อง
พลับพลาชัย : ชื่อวัด โรงเรียน
พลับพลาไชย : ชื่อสถานีตำรวจ ถนน แยก
เรื่องราวต่างๆมาจากเศษเสี้ยวความทรงจำที่แสนประทับใจในวัยเด็ก หากพาดพิงถึงใครหรือข้อมูลผิดพลาดคลาดเคลื่อน ขออภัย🙏ไว้ ณ ที่นี้ ผู้เขียนมิได้มีเจตนาอื่นใดนอกจากเล่าย้อนอดีตที่สวยงามในวัยเรียนวัยซนอันสดใส
จาก
ด.ช.หลิ่ม เซียะ คุง 林錫坤 Línxīkūn
เรากลับไปแก้ไขอดีต..ไม่ได้
แต่
เราทำวันนี้ให้ดีที่สุด..ได้
Linxikun
#อาลั้นเด็กหลังตลาด
#เตี่ยงหม่อโผ่วเกี้ย
- 8
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
