Hyacinth ดอกไฮยาซินธ์ กับตำนานโศกนาฏกรรมรักของอพอลโล ;
อพอลโล, ผู้เป็นเทพแห่งดวงอาทิตย์ เฉิดฉายเจิดจรัสราวกับแสงยามเช้า ได้ถูกพระบิดา, ซุส เทพแห่งสายฟ้าลงโทษด้วยการส่งลงมาที่โลกมนุษย์ เมื่อนั้นเองที่อะพอลโลได้พบสิ่งที่เป็นประกายยิ่งกว่าแสงตะวันของเขา “ไฮยาซินทัส” เจ้าชายแห่งเมืองสปาต้า ผู้มีสิริโฉมงดงามราวประติมากรรมของเทพเจ้า
ทันใดนั้นความรักระหว่างทั้งคู่ก็ก่อตัวขึ้น นับวันอะพอลโลยิ่งถลำลึก เทพเเห่งแสงอาทิตย์ได้ค้นพบว่าตัวเขาเองไม่สามารถอยู่ห่างจากไฮยาซินทัสได้เลย แต่ไม่น่าแปลกใจ หากดอกไม้ใดมีความสวยงาม ย่อมมีเหล่าผึ้งหมายปอง, เซฟฟิรัส เทพแห่งสายลมตะวันตก ก็มีใจให้กับไฮยาซินทัสผู้งดงามด้วย
แต่ตัวไฮยาซินทัสเองก็พบว่าตนมีความรักมากมายให้กับอพอลโล จึงมิอาจรับรักเทพแห่งสายลมได้ ทันใดนั้นเองที่น้ำผึ้งหวานหยดย้อยแปรเป็นยาพิษ เซฟฟิรัสเปลี่ยนความรักให้เป็นความแค้น หากตนเองมิอาจได้ไฮยาซินทัสไว้ในครอบครอง อพอลโลก็จงอย่าหวังจะได้เห็นเจ้าชายรูปงามของเขาอีก
วันหนึ่ง เมื่ออพอลโลและไฮยาซินทัสออกมาเล่นขว้างจักรกัน เซฟฟิรัสผู้ริษยาจึงคิดแผนชั่วร้ายออก เขาส่งกระแสลมไปในขณะที่อพอลโลขว้างจักรไปทางไฮยาซินทัส ส่งผลให้จักรนั้นกระแทกเข้าที่หัวของเจ้าชายหนุ่มอย่างแรง ไฮยาซินทัสได้สิ้นลมลงโดยฝีมือของชายที่เขารัก, อพอลโล ในอ้อมอกของเทพแห่งดวงตะวันนั่นเอง
อพอลโลผู้ทรงฤทธิ์ เทพเจ้าแห่งแสงอาทิตย์ มิหนำซ้ำยังเป็นเทพแห่งการรักษา แต่ดูเหมือนแม้แต่มนต์ตราใดๆ ถึงแม้อพอลโลจะมีพลังวิเศษเพียงไหน ก็ไม่สามารถนำวิญญาณของไฮยาซินทัสกลับมาได้ เขาทำได้เพียงแต่ร้องไห้ โทษตัวเองในสิ่งที่เขาไม่ได้ทำ หากแต่เป็นแผนการของเซฟฟิรัสผู้ร้ายกาจ
หากแต่น้ำตาขอฃอพอลโลยังสริางปาฏิหารย์ได้บ้าง เมื่อมันหยดลงบนร่างคนรักของเขา ทันใดนั้นดอกไม้กองามก็ปรากฏขึ้น “ดอกไฮยาซินธ์” ซึ่งมีความหมายโดยนัยว่า “โปรดยกโทษให้ฉันเถอะนะ” โดยว่ากันว่า กลีบของไฮยาซินนั้นเป็นรูปหยดน้ำตาของอพอลโลด้วย
ดอกไฮยาซินธ์เอง ยังมีความหมายว่าเป็นการเริ่มต้นใหม่หรือการเกิดใหม่ เพราะฉะนั้นถึงแม้จะมีจุดกำเนิดที่เศร้าเพียงใด แต่อย่างน้อยที่สุดอพอลโลก็จะยังจดจำไฮยาซินทัสได้ ตราบใดที่ยังมีดอกไฮยาซินธ์, ตัวแทนแห่งรักของพวกเขาอยู่
- 2
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
