เข้าใจเลยค่ะ แล้วรู้สึกว่าเราไม่ได้ทำอะไรผิดแต่คนก็เกลียดเราอยู่ดีใส่ร้ายต่างๆ ส่วนตัวมองว่า ชีวิตวัยเรียนเป็นเรื่องใหญ่มากที่ต้องมีสังคม พอมีคน1-2 ไม่ชอบเรา คนอื่นๆไม่ชอบตามเพราะกลัวการแตกแยกการถูกแบน ถูกโดนกระทำแบบเรา บางส่วนก็รู้สึกรักกันมากขึ้นเมื่อมีเป้าหมายให้เกลียด เป้าหมายให้นินทาว่าร้าย นี่แหละค่ะเราเคยเจอ บางคนก็บอกว่าเพราะเรานิสัยไม่ดีถึงโดนแบบนั้น บางคนก็บอกว่าให้เรามามองตัวเองก่อน
สำหรับเราแล้วไม่มีใครควรโดนใส่ร้าย รุมเกลียด ถึงแม้ว่าคนนั้นจะนิสัยไม่ดีหรือแตกต่างก็ตามค่ะ
บางครั้งเดินอยู่ในโรงเรียนช่วงพักเที่ยงก็มีกลุ่มผญ
เดินมาท้าตบท้าตีแบบงงๆ 555 กินข้าวเที่ยงก็โดนมองแรง วันหยุดไปเที่ยวห้างกับครอบครัวแต่บังเอิญเจอกลุ่มเพื่อนพวกนั้นก็โดนซุบซิบนินทา
สังคมโรงเรียนเป็นเรื่องที่บั่นทอนสุขภาพจิตสุดๆละค่ะตอนที่เราเจอมันทำร้ายจิตใจถึงขั้นต้องลาออกเหตุผลบอกครอบครัวว่าอยากสอบเทียบมากกว่าเสียเวลาเรียน ไม่บอกความจริงกับครอบครัวเพราะว่ากลัวคนในครอบครัวจะเป็นห่วง จะไม่เข้าใจ
ปัจจุบันมีชีวิตเป็นของตัวเอง เลือกสังคมตามสบาย
มีเพื่อนมากมายที่พบเจอกันจากความชอบสิ่งที่เราสนใจ สบายใจขึ้นเยอะค่ะ แต่ก็อดปฎิเสธไม่ได้ว่าเรื่องราวการถูกบูลลี่ยังคงอยู่ในจิตใจเสมอ เจ็บปวดที่นึกถึง
เจ็บปวดที่ต้องเจอเพื่อนพวกนั้นตามสถานที่สาธารณะ
คงไม่ต้องบรรยายเลยว่ากว่าจะผ่านมาได้ต้องร้องไห้เข้มแข็งแค่ไหน 🥲
สิ่งที่อยากจะบอกก็คือ คุณเก่งมากๆนะคะไม่ง่ายเลยที่จะทนอยู่กับเรื่องราวแบบนี้มาหลายปี ไม่ว่าจะเป็นยังไงเรามั่นใจว่าสักวันคุณจะเจอสังคมใหม่เพื่อนใหม่ที่เปิดรับเราโดยไม่อคติและสามารถทำให้เราได้กลับมาไว้ใจ สบายใจที่จะมีเพื่อนอีกครั้งค่ะ 💓
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
