“รีบอย่างช้า ๆ”
ความพอดีของชีวิต จะว่าง่ายก็ง่าย จะว่ายากก็ยาก
มันชอบอยู่ตรงกลาง ระหว่างเส้นบ้าง ๆ ของสองขั้วตรงข้าม หรือที่มันใกล้เคียงกันมาก ๆ
ทำให้คำพูดมันชวนให้สับสน ก็จะงง ๆ (มาก) หน่อย
แต่จะให้ทำยังไงได้ล่ะ ก็ต้องเรียนรู้กันไป
…
การเรียนรู้โลกภายนอกไม่มีที่สิ้นสุด
การเรียนรู้โลกภายใน มันจบที่ใจของแต่ละคนเอง
รีบเกินไป อาจพลาดรายละเอียดหลายอย่าง
ช้าเกินไป ก็ไม่ทันการณ์
จะว่ารีบร้อน ร้อนรน ก็ไม่ใช่ ( บางทียิ่งรีบ ก็ยิ่งช้า )
จะว่าเอ้อระเหยลอยชอย ก็คงไม่ใช่ ( เนิ่นช้าไปอีก )
ก็เลยต้อง รีบอย่างช้า ๆ
อ่อนโยน อย่างไม่อ่อนแอ
เข้มแข็ง อย่างไม่แข็งกระด้าง
เด็ดเดี่ยว อย่างไม่เดียวดาย
ตั้งมั่น อย่างไม่ดื้อรั้น
อบอุ่น อย่างไม่อบอ้าว (เอ๊ะ ได้มั้ยอ่ะ)
.
เพราะมันคือ ศิลปะ
ศิลปะของการใช้ชีวิต
ที่เมื่อใครจับจุดได้ จึงจะเรียกว่า ใช้ชีวิต
ไม่ใช่ถูกชีวิตใช้ … เยี่ยงทาส
ไม่เกี่ยวว่าอยู่ในวัยไหน …
- 2
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
