บทที่ 13 สาวน้อยนักเขียน กับ ตอนจบบทสุดท้าย(2)
[2]
หลังจากที่ฉันเข้ามาโผล่ที่ที่ฉันคิดว่าน่าจะเป็นในนิยายของตัวเอง ฉันก็ตั้งสมมติฐานได้ 2 ข้อ คือ
ฉันตายแล้ว? แล้วมาเกิดที่นี่
หรือ อยู่ๆก็เข้ามาในนี้โดยมีสาเหตุบางอย่าง
ปริศนาที่ฉันต้องแก้ไข แล้วจะได้กลับไปโลกเดิมหรืออะไรอย่างนั้น
ฉันลองสำรวจห้องนี้ดีๆ แต่ก็ไม่มีอะไรแปลก จึงเดินไปที่ประตูแล้วก็
กึก... เปิดไม่ออก
สงสัยว่าสิ่งที่ฉันทำได้ตอนนี้คือการรอเจ้าชายมารับซะแล้วล่ะค่ะ
รอเจ้าชายมารับ แล้วก็ครองรักกันอย่างมีความสุข..
อ๊ะ! พูดถึงก็มาเลย เจ้าชายจากอาณาจักรอันแสนไกลมาถึงที่นี่เพื่อมารับ
เจ้าหญิง..
เอาเป็นว่า ที่เข้ามาในนี้ได้ยังไงก็..
ชั่งมันก่อนละกัน
มาถึงนี่แล้วเจ้าหญิงคนนี้ก็ขอสนุกให้เต็มที่เลยก็แล้วกันค่ะ!!
ไปอาณาจักรจักรเจ้าชาย ---น่าสนุกจังเลยนะ
ตอนนั้นฉันไม่รู้เลยว่านั่นเป็นสิ่งที่ไม่ควรคิดจะเข้าใกล้เลย
เข้าใกล้โลกแห่งนี้ ที่อยู่ตรงข้ามกับโลกที่จากมา
ไม่ควรเลยจริงๆ
.
[3]
เจ้าชายฝ่าฟันอุปสรรคมากมายเพื่อมาช่วยเจ้าหญิง
ในที่สุดเจ้าชายก็มารับฉันแล้วค่ะ แต่ว่า..
แทนที่จะเป็นบรรยากาศสุดโรแมนติก กลายเป็นดูน่ากลัวยังไงไม่รู้สิ
แต่สุดท้ายฉันก็บอกตัวเองว่า
ไม่ต้องกลัว ไม่มีอะไรให้กลัว เขาเป็นเจ้าชายที่มาช่วยเรานะ
แล้วตัดสินใจ เดินทางมากับเขาเพื่อไปที่อาณาจักรของเขาค่ะ!
แต่มีบางอย่างแปลกไปค่ะ ..แล้วครองรักกันอย่างมีความสุข
ฉันมาถึงอาณาจักรของเจ้าชายแล้วค่ะ ฉันได้เจอกับพระราชา และก็พระราชินีแล้วด้วยค่ะ แต่ดูเหมือนพวกเขาจะไม่ค่อยยินดีกับการเห็นฉันเท่าไร แล้วก็อีกเรื่อง..
"ก็ได้ ตามข้อตกลง ถ้าเจ้ากลับมาได้พร้อมหลักฐานเจ้าจะได้ครองตำแหน่งราชาองค์ต่อไป" พระราชาพูดแบบนั้นค่ะ
ว่าแต่หลักฐานเนี่ย คงไม่ได้พูดถึงฉันละมั้งคะ? ถ้าพูดถึงฉันจริงๆ เขาก็เป็นคนที่แย่มากเลยค่ะ เห็นฉันเป็นอะไรกันคะ! ฉันเป็นคนนะคะ ไม่ใช่สิ่งของ
"นั่นคือคู่ครองของเจ้าสินะ"
"คงงั้นพะย่ะค่ะ"
คงงั้น งั้นเหรอ!! ไม่ใช่แค่แปลกนิดหน่อยแล้วค่ะ มันแปลกมากเลย!!
ตามเนื้อเรื่องแล้วมันควรเป็น ---ได้ครองรักกันสิ!!
ทำไมมันเป็นอย่างนี้ล่ะ!!
ในระหว่างที่ฉันกำลังอยู่ในภวังค์ความคิดของตัวเอง พระราชาก็บอกว่า "พาว่าที่พระชายาไปที่ตำหนักรับรองซะ" หลังจากนั้นฉันก็ถูกเชิญออกมา แล้วก็ไม่ได้รู้ว่าข้างในคุยเรื่องอะไรกันอยู่
เหมือนโดนไล่เลยแฮะ..
ฉันมาถึงตำหนักรับรองที่ดูยังไงก็ดูหรูหราสุดๆ ฉันนั่งรอในนั้นพร้อมกับทวนเนื้อเรื่องเก่าๆ ไปเรื่อยๆ หรือว่าเหตุผลที่ฉันเข้ามาในนี้จะมีสาเหตุบางอย่างจริงๆ กันนะคะ?
งั้นสาเหตุนั้นมัน --คืออะไรกันล่ะ?..
แล้วเวลาก็ผ่านไป..
ช้ามาก!! อะไรจะปล่อยให้คู่ครองรอนานขนาดนี้กันคะ เมื่อไรจะมาสักที!!
เอี๊ยด_ เจ้าชายเดินเข้ามาหลังจากประตูเปิดออก
ในที่สุดก็มา!! อะไรจะคุยกันนานขนาดนั้น
หลังจากนั้นเขาก็บอกฉันเกี่ยวกับงานแต่งงาน ที่จะจัดขึ้นในอีก 2 เดือน งานแต่ง --ของเขากับฉัน
ฉันหวังว่านิยายเรื่องนี้จะได้เข้าสู่ช่วงโรแมนติกตามเนื้อเรื่องซะที
หวังว่าจะเป็นอย่างนั้นนะ
.
[4]
อีก 1 เดือนจะถึงวันแต่ง
ช่วงนี้เจ้าชายดูยุ่งมาก(รึเปล่านะ?) เลยไม่ค่อยได้มีเวลา นั่นคงเป็นเหตุผลที่ฉันต้องวางแผนจัดงานแต่งเพียงลำพัง
แล้วนอกจากเรื่องงานแต่ง ยังมีพวก งานบัญชี งานราชการ และงานร้องเรียนที่ได้รับจากชาวบ้านอีก
และนี่แหละที่ฉันสงสัย --งานนี้มันควรเป็นของเจ้าชายไม่ใช่เหรอ?
งานบัญชี รายรับ-รายจ่าย อะไรแบบนั้นพอเข้าใจนะ แต่งานราชการ กับเรื่องร้องเรียนนี่ มันควรเป็นของเขาสิไม่ใช่ฉัน!
ไม่เข้าใจเลยจริงๆ ค่ะ
หืม? อะไรอ่ะ
เรื่องร้องเรียนเกี่ยวกับอาชญากรรมงั้นเหรอ? ขนาดในนิยายยังจะมีอีกนะ ไหนดูซิ
หลังจากอ่านไปสักพัก.. มันเป็นเรื่องที่น่ากลัวพอสมควรเลยค่ะ
แม่มดที่ช่วงชิงวิญญาณของชาวบ้านไป วันถัดมาจึงเหลือแต่ศพสภาพราวกับคนปกติธรรมดา เพียงแค่ --ไม่หายใจแล้วเท่านั้น
แม่มดเหรอ?..
มันมีอะไรแบบนี้ในนิยายที่ฉันแต่งด้วยเหรอ?
ประโยคสุดท้ายของหน้ากระดาษราวกับมีชีวิตแล้วก็ราวกับว่า
มัน --กำลังพูดกับฉันอยู่อย่างไรอย่างนั้น
'เธอคิดว่ามันจะจบง่ายๆ อย่างนั้นหรือ'
ตอนนี้ฉันเริ่มไม่เข้าใจแล้วค่ะว่าทิศทางของนิยายเรื่องนี้มันจะเป็นอย่างไรกันแน่
.
จบ บทที่ 13 สาวน้อยนักเขียน กับ ตอนจบบทสุดท้าย(2)
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
