EP 6 สุดก้นเหว
ใช่ครับด้วยเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ทำให้ผมดิ่ง!!! มาก ต้องเข้า รพ เพราะไร้สติ ทำร้ายตัวเองจน
.
จนคนรอบข้างแบกรับด้วยไม่ไหว รวมถึงคนที่คบหาด้วยผมทำร้ายจิตใจเธอ จนเธอปิดกั้นการติดต่อผมทุกทาง
.
ไม่แปลกหรอกครับ ผมทำร้ายจิตใจเธออย่างมากโดยการ มีอะไรดีฟก็จะทำร้ายตัวเองตลอด ใครจะรับไหว
.
ระหว่างนั้นที่ผมคิดว่าผมอยู่คนเดียว แล้วจมเหวไปเรื่อยๆ ก็มีคนรอบตัวยื่นมือมาช่วยเรื่อยๆ แต่ผมกลับไม่รับเพราะคิดว่าไม่มีค่าพอ
.
แล้วอยู่ๆก็นึกได้ว่ามีคนที่เคยไม่รู้จักมาก่อนทักมาหาเรา ก่อนหน้านี้หลายเดือนมาก เพื่อแนะนำหนังสือเล่มหนึ่ง
.
ผมได้ซื้อมาและทิ้งไว้นาน ด้วยงานและการไม่ได้ใส่ใจจะอ่านด้วย พอได้อยู่คนเดียว ได้ตั้งสติ ก็เริ่มหานั้นนี้ทำ
.
จึงได้ลองเปิดใจแล้วหยิบหนังสือเล่มนี้มาอ่าน ผมอ่านไปสองบท ด้วยสภาพร่างกายที่ไม่ไหวเลยหลับไปไม่รู้ตัว
.
ตื่นขึ้นมามีแชททั้งในกลุ่มเพื่อนสนิทมาก และแชทมาส่วนตัว คอยถามตลอดเวลา มีอะไรก็พูดก็เล่าบ้างอย่าเงียบไป
.
บวกกับหนังสือที่ผมอ่านนั้น ผู้เขียนได้เขียนระบายกับสิ่งๆนึง บวกกับเพื่อนในกลุ่มมาบอกมอีกว่า เปิดเพจไหม!!! จะได้ระบาย!! ที่มึงอาจจะไม่อยากพูดให้ใครฟังออกมา เพื่อมึงจะดีขึ้น
.
ใช่ครับ ทั้งร่างกายและจิตใจผม ไม่ไหวมาก ไม่ไหวจนเพื่อนเปิดโหวต ให้ลาออกจากงาน แล้วกลับต่างจังหวัด
.
แล้วมีพี่ท่านนึง รู้จักกันจากกลุ่มฟุตบอลที่เชียร์ทีมเดียวกัน แล้วสนิทกันมานาน พี่โทรมาหาด้วยความเป็นห่วง แล้วตอนนั้นเรากำลังกลับจากหน้างานบวกกับกำลังจะดีฟมากๆ
.
ขอบคุณพี่เค้ามากเค้าโทรมาถูกจังหวะ ผมได้ระบายทุกสิ่งทุกอย่างออกมา!!! ทั้งร้องไห้ฟูมฟาย ว่าผมทำร้ายคนที่รักผมโดยมี่ผมไม่รู้ตัวเลย
.
พี่เค้าใจเย็นมากรอผมมีสติแแล้วบอกว่า เราป่วยก็คือป่วย เราป่วยจนไม่มีสติก็ใช่ แต่ไม่ใช่ตอนนี้
.
ตอนนี้มึงมีสติ มึงคุยกับกูได้แสดงว่ามึงก็สู้กับมันได้ ดังนั้นบาปในใจมึง ที่มึงคิดว่ามึงปล่อยตัวเองป่วยจนไปทำร้ายจิตใจ คนที่รักมึงขนาดนั้น
.
ต่อไปมึงต้องทำให้เห็นว่า มึงจะหายมึงจะมีจิตใจที่เข้มแข็ง และหายจากโรคนี้ให้เห็นว่า เราตั้งใจจะชดใช้เรื่องนั้นจริงๆ
.
ผมตัดสินใจเปิดเพจ!!! นี้ครับ เพื่อระบายสิ่งที่อัดอั้นในจิตใจ เพราะเราไม่รู้ว่าทุกคนข้างเรา จะมีพลังจะรับอารมณ์ลบของเราไหม!!!
.
เกินคาดครับ การที่ผมระบายอารมณ์ช่วงนั้น ช่วงนี้ในเพจ มันทำให้ผมเห็นตัวเองมากขึ้น มีสติมากขึ้น
เหมือนผมเห็นตัวเองที่อาร์มพุ่งพล่าน!!!! ไร้สติ!!!
.
แล้วผมก็เอาสิ่งที่ได้จากการเขียนระบาย มาปรับใช้ในชีวิตเวลามันดีฟขึ้นมา อะไรเรื่องไหนกดได้ผมก็กดมันไว้ ถ้ามันไม่ไหวก็ปล่อยผ่านไป มันแค่อารมณ์อีกด้านที่เราไม่ชอบ เด๋วมันก็จะไปเอง
.
ผมทำแบบนี้เรื่อยจนคิดว่าผมเริ่มจัดการกับมันได้ แต่ผมเป็นคนชอบพิสูจน์ครับ มันมีคอนเสิร์ตนึงผมจองไว้นานมาก เพราะผมชอบวงนี้จองไว้สองใบ
.
ซึ่งวงนี้ผมไม่ได้ฟังเพลงเค้าต้องแต่ผมเริ่มรักษาตัว เพราะเพลงของวงนี้จะเศร้ามากๆ ดีฟมากๆ
.
ไปเลยครับคอนเสิร์ตที่มีแต่ความดีฟ คือเหมือนทุบหม้อข้าววันนี้มึงรอด มึงจะรอดตลอดไป!!!
.
แค่เพลงแรกมา ผมก็จะตายแล้วครับ กำกระป๋องแน่นมาก กะว่าถ้ากระป๋องขาดก็จะปาดแขนตรงนี้เลย
.
ยิ่งดึกยิ่งดีฟไปเรื่อยๆ แล้วหันไปมองคนในคอนเสิร์ต ทำไมเค้าผ่อนคลายกับเพลงพวกนี้ได้วะ
.
เราเริ่มมีสติครับ ทำเหมือนข้างต้นที่เขียนเพจเลยครับ รับไหวก็ไหว รับไม่ไหวก็ปล่อยมันอย่าไปดึงมันไว้
.
ปล่อยมันผ่านสมองไป เด๋วมันก็หายไปเอง จากคนที่จะตายตั้งแต่เพลงแรก ตอนนี้กลับปล่อยให้ควาเศร้าไหลเข้าไหลออก ตามใจไปเลย โดยที่เราไม่มีความรู้สึกดีฟเลยด้วยซ้ำ!!!
.
ปลดล็อคครับ!!! ผมชอบเพลงวงนี้มากแต่ไม่กล้าฟังเพราะกลัวคุมสติไม่ได้ ตอนนี้ผมทำได้แล้ว ถึงจะไม่100%
.
แต่จะผ่านอารมณ์แบบนี้ไปโดยไม่มีการ ทำร้ายตัวเองอีกแน่นนอน
.
พอผมรู้สึกดีขึ้น เพราะผมตระหนักแล้วว่า ยาอย่างเดียวไม่ได้ช่วยอะไร นอกจากจิตใจเราทำนั้น ยาแค่คอยช่วยประครองเรา แต่จิตใจมำให้เรายืนขึ้นได้
.
ตอนนี้ผมได้ลดยาบางตัวลงแล้ว แล้วเวลานัดก็นานขึ้น กว่าจะรู้ว่าสุดท้ายโรคนี้มันก็อยู่ที่ตัวเราเองด้วย ไม่ใช่ยาอย่างเดียว ก็เกือบสายไป
.
ตอนนี้อาการผมคงที่ ได้รวดเร็วมาก มีดีฟบ้างมันเป็นผลของโรคก็ปล่อยมันไป แต่ผมเริ่มคุมมันได้แล้ว
.
ขอขอบคุณคนที่อยู่รอบตัวผม ทั้งก่อนหน้านี้ และปัจจุบันที่คอยเคียงข้างเสมอ แม้หลายครั้งผมไม่เคยมองเห็น แต่ตอนนี้ผมเห็นหมดแล้วว่า ผมไม่ได้อยู่คนเดียวแบบนี้คิด
#บันทึกนายไร้ค่า
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
