เรื่องเล่าเยาว์วัย บทที่ 9 : ทำอาหาร
ประสบการณ์การทำอาหารในวัยเด็กของแต่ละคนเป็นอย่างไรบ้าง?
ดู๋ดี๋รวม ทำทานกันเอง ใส่จุใจไม่ต้องหวงเครื่อง
วัยเด็กที่แสนจะเนิ่นนาน เด็กส่วนใหญ่ต้องได้กินเกือบทุกคนคือ ไข่ดาว ไข่เจียว ไข่ตุ๋น แน่นอนว่าไม่พลาด เมนูง่ายๆ ที่มีประโยชน์สำหรับเด็ก และบรรดาแม่ๆ ก็สะดวกในการทำให้ทาน ตอนเด็กฉันรู้จักแค่นั้นจริงๆ พวกปลาทู ปลาทอด ข้าวต้มก็ได้กิน แต่แบบเผ็ดๆ นี่อดไปเลย มันเผ็ด สิ่งที่ฉันจำได้คือเมนูพวกนี้และเวลาแม่ถามว่า “เช้านี้จะกินอะไรก่อนไปโรงเรียน?” ก็ไม่พ้นเมนูไข่ เพราะเด็กเกินกว่าจะคิดเมนูอื่นๆ ออก ^_^
พอได้ย้ายตามพ่อมาอยู่บ้านปู่ย่า ซึ่งมีคลองน้ำ ปู ปลา หอย กุ้ง เยอะแยะ อาหารก็เริ่มหลากหลายขึ้น อาสาวที่อยู่บ้านดูแลปู่ย่าเป็นคนขยัน คิดทำโน่นนี่ตลอดทั้งวัน
พะโล้หมูสามชั้น และน่องไก่ (ชอบอะไร ใส่ให้หมดค่ะ)
เพราะอาสาวเป็นลูกสาวคนโตสุดของบ้าน เป็นน้องสาวพ่อ ตั้งแต่เด็กจะมีหน้าที่ดูแลน้อง ๆ ทำงานบ้าน เตรียมอาหารให้พ่อแม่และพี่น้อง แม้ตอนนี้น้องๆ จะแยกย้ายไปมีครอบครัวกันแล้ว ก็ยังมีปู่ย่า และหลานๆ อาคิดเมนูทำหลากหลาย โดยใช้วัตถุดิบรอบๆ บ้านนี่เองทั้งต้ม ผัด แกง ทอด นึ่ง เพื่อให้ปู่ย่าเจริญอาหาร ด้วยพวกท่านอายุมากแล้ว มักจะเบื่ออาหาร ทานน้อย ฉันเริ่มจะรู้จักอาหารมากขึ้นมาบ้าง
อยู่กับปู่ย่าได้ประมาณ 1-2 ปี พ่อก็แยกตัวออกมาอยู่ต่างหาก แต่ก็ยังใกล้บ้านปู่ย่าอยู่ดี ปู่กับย่าจะมาเดินเล่นออกกำลังหรือพูดคุยได้ทุกเย็น คราวนี้เป็นเวลาเปิดโหมดงานบ้านอย่างเต็มตัว
ด้วยพ่อเป็นคนที่ไม่ชอบซื้ออาหารข้างนอกมากิน เพราะเหตุผลว่ามันได้น้อย ไม่ถูกปาก และมันแพง ก็จะเน้นให้ทำกินเองจะได้ใส่เครื่องเยอะเท่าไหร่ก็ได้ แม่ออกไปขายของกลับค่ำทุกวัน หน้าที่ทำงานบ้าน ก็ตกเป็นของฉันคนเดียวโดยปริยาย เลิกเรียนก็รีบกลับมาเตรียมอาหาร ล้างชาม กวาดบ้าน ซักผ้า อื่นๆ อีก บลาๆๆๆ
กุ้งอบวุ้นเส้น จำนวนกุ้งไม่ต้องนับ จับใส่เต็มที่เพราะกุ้งบ้านเราเอง
เรื่องงานอื่นนั้นฉันไม่มีปัญหา แต่ทำอาหารนี่สิ ช่างเรื่องใหญ่ ความมั่นใจไม่มีเลย จะให้พ่อกินแต่ไข่ต้ม ไข่เจียว ไข่ดาวก็ไม่มีแรงทำงานพอดี ฉันก็พยามยามทำเมนูผัด สมัยนั้นโลกโซเชียลยังไม่สามารถดูได้ง่ายเท่าสมัยนี้ ข้อมูลเกี่ยวกับอาหารส่วนใหญ่ต้องหาจากการถามผู้ใหญ่หรือตามหนังสือปรุงอาหาร
เรื่องรสชาตินั้นพอกินได้ค่ะ แต่ไม่ถึงกับอร่อยมากเท่าคนอื่นทำ แต่พ่อก็ใจเย็น เวลากินจะบอกว่ารสชาติยังอ่อนรสนี้ รสนี้จัดไป รอบหน้าลองใหม่ ประมาณนี้ พอทำให้คนที่ทำยังพอมีกำลังใจจะทำต่อ ส่วนน้องๆ เนี่ยบ่น แต่ก็กิน ถ้าไม่ถูกปากจริง ๆ น้องก็จะไปเจียวหรือดาวไข่กิน ฮ่า ๆๆ เป็นน้องพี่ต้องอดทนนะ
เมนูแรกที่ได้ลองทำคือ เมนูไข่พะโล้ ฉันชอบกินมาก วัตถุดิบก็มีอยู่แล้วในบ้าน เพราะพ่อเลี้ยงเป็ดไข่ และไก่ไข่ไว้กิน เหลือก็ขายเพื่อนบ้าน ครอบครัวเรามีไข่กินไม่เคยขาด พ่อบอกว่าจำวิธีทำไม่ได้เพราะไม่ค่อยได้ทำเอง เลยให้ย่ามาบอกวิธีทำ และสอนให้ทำครั้งแรก หลังจากนั้นพ่อก็ให้ทำติดกันทั้งสัปดาห์ เพื่อให้รสชาตินิ่ง และจดจำได้ขึ้นใจ น้องๆ กินกันจนเบื่อ แต่พ่อใจเย็นและคอยบอกว่าวันนี้รสชาติเป็นอย่างไร
เมนูอื่น ๆ ก็ตามมา พ่อจะถามว่าอยากกินอะไร พ่อจะย่ามาสอนและให้หัดทำอีกหลายเมนู รวมถึงบรรดาขนมหวาน
การทำอาหารอาจง่ายสำหรับหลายคน เพียงแค่มองเขาทำหรือได้ลงมือทำครั้งเดียวก็จำได้ แต่สำหรับบางคนก็ไม่ใช่เช่นนั้น ฉันเป็นชนกลุ่มหนึ่งที่บอกตัวเองว่า ไร้ความสามารถในการทำอาหาร แต่ก็ไม่ได้ทำไม่ได้เลย ทำได้เฉพาะบางเมนูที่ฉันชอบและทำประจำ หากนานๆ ทำ เดี๋ยวนี้ก็มีเปิดโซเชียลหาข้อมูลทบทวนเหมือนกัน
ต้มจืดสาหร่าย หน้าตาพอกินได้ค่ะ ส่วนรสชาตินั้นคล่องคอคนป่วยทีเดียว
บทนี้ฉันอยากจะยกยอความดีส่วนใหญ่ให้กับพ่อตัวเอง และต้องบอกว่ามันจดจำฝังในจิตสำนึกของลูกคนนี้ แม้พ่อจะไม่มีเวลามากพอจะสอนลูก แต่ก็ใช้เวลาเพียงน้อยนิด สั่งสอนลูกด้วยเรื่องที่คนอื่นอาจมองว่ามันเป็นอะไรที่เล็กน้อย ด้วยความอดทนและมองเห็นความตั้งใจ รวมทั้งใช้คำพูดที่ให้กำลังใจเสมอ นั่นเป็นสิ่งที่เป็นความทรงจำดี ๆ ของฉันกับครอบครัวของเรา
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
