[รีวิวอัลบั้ม] Bomb The System - Bomb At Track
วางระบบ เซ็ตระเบิด
-มันคงเป็นเรื่องปกติที่ศิลปินสายฮาร์ดคอมักจะโดนปรามาสในช่วงเปลี่ยนผ่านเสมอว่า ความฮาร์ดคอของพวกเขาจะถูกลดทอนลงหรือไม่ ? ตราบใดที่พวกเขาเลือกเส้นทางที่มีค่ายใหญ่มีเกี่ยวข้องกับการทำงาน การโดนปรับค่ากลางให้ถูกใจคนส่วนใหญ่เป็นสำคัญ ความคิดสร้างสรรค์ที่สามารถหลุดกรอบเดิมๆ ตั้งประเด็นคำถามอย่างเข้มข้นจะเจือจางหรือไม่ ?
-นั่นเป็นสิ่งที่ห้าหนุ่ม Bomb At Track ถูกตั้งคำถามทันทีที่เปิดตัวเป็นหนึ่งในศิลปินเจนใหม่ของค่าย Genie Records ที่เน้นทำเพลงแมสเอาใจตลาดเป็นที่หนึ่ง ยิ่งไปกว่านั้นคนรุ่นใหม่มองภาพลักษณ์ของค่ายนี้ไปทางกั๊กประเด็นสังคม เกรงใจผู้ใหญ่บ้านเมืองพอสมควร เราเลยได้เห็นผลผลิตที่มีแต่เพลงรักอกหัก จนโดนแซวว่าเป็นค่ายศาลาคนอกหักเลยทีเดียว
-ถ้าจะมีเพลงที่พูดประเด็นสังคมก็มีน้อยวงมากๆ อย่างเช่น ไททศมิตร ที่อยู่ค่ายสายสะดือของค่ายใหญ่นี้อีกที ส่วนวงอื่นๆก็แตะแบบผิวเผินมากๆ มันเลยอดกังวลไม่ได้กับการที่วงนูเมทัลภาพลักษณ์กระบอกเสียงคนรุ่นใหม่สายขบถที่พร้อมบวกกับพวกผู้ใหญ่บ้านเมือง เกิดความอยากโอนอ่อนตามค่ายใหญ่ย่านอโศกหรือเปล่า ?
-พอผมได้ฟังซิงเกิ้ลเปิดตัวสู่ยุคใหม่/ค่ายใหม่อย่าง #บ้ายอ (Narcissist) ผมยังมีความมั่นใจว่า เป้าประสงค์ในการวิพากษ์สังคมของพวกเขายังคงมีอยู่ นั่นก็คือ การหยิบนิสัยเสียของผู้ใหญ่บ้านเมืองที่ชอบโดนสปอยล์ ชอบการยกยอปอปั้น จนเป็นเหตุแห่งความชิบหายในการไม่รับฟังความเห็นต่างของประชาชน เพิ่มเติมด้วยรสดนตรี Synth ฉวัดเฉวียน การสแคลชแผ่น รีฟกีตาร์ที่จัดจ้านกว่าเดิม ซึ่งเป็นการปูทางไปสู่สุ้มเสียงของอัลบั้มนี้ได้เป็นอย่างดี
-ซิงเกิ้ลที่สองปล่อยออกมาเพื่อตอกย้ำคอนเทนท์วิพากษ์สังคมอย่างต่อเนื่องด้วย #คำสั่ง ที่วงเลือกใช้เป็นเพลงเปิดอัลบั้ม ช่างสอดคล้องกับบริบทอัลบั้มที่แล้ว White ที่คุกกรุ่นด้วยความได้เปรียบทางอำนาจ สำหรับ #คำสั่ง (Bootlicker) เสียดสีเจ้าหน้าที่ชั้นผู้น้อยใต้บังคับบัญชาที่เชื่องราวกับหมา ยอมคล้อยตามตามคำสั่งนายโดยที่ไม่ตั้งคำถาม ไม่อยากขัด หากขัดอาจจะโดนถอดยศ อดไต่เต้า ยอมถอดความเป็นมนุษย์ ทำร้ายประชาชนที่มามือเปล่าอย่างไร้ยางอาย
-นอกจากเพลงจะถูกจัดวางได้ถูกที่ มาได้ถูกเวลาที่ประเด็นการชุมนุมเดือดส่งท้ายปีแล้ว เป็นเพลงเปิดที่น่าจะสร้าง first impression ให้นักฟังเพลงทั่วไปได้เลยล่ะ ใครว่าวงนี้มีดีที่ slap bass รัวๆอย่างเดียว พวกเขาเล่นซินธ์ได้แพรวพราวชิบหาย เสียงตบบีทเสริมอารมณ์ให้เพลงมันตะลุมบอนใส่ผู้ฟัง
-มีเสียงหวอเพิ่มความ alert รีฟกีตาร์สุดเร่งเร้ากระตุ้นอะดรีนาลีน และการร้องกระแทกกระทั้นสุดคุ้นเคยของเต้ blend เป็นรสชาติใหม่ของ BAT ที่ยังคงความตัวเองที่เพิ่มเติมด้วยความอยากโชว์ของใหม่ให้แฟนเพลงตาลุกวาวเล่นๆ นี่เป็นเหตุผลที่ผมยกให้เพลงนี้ติด Top 65 Thai Songs เมื่อปีที่แล้วด้วย เป็นความจัดจ้านที่ BAT คู่ควรจริงๆ
-ย้อนไปที่อีกหนึ่งต้นตอของปัญหาอย่าง #เด็กเอ๋ยเด็กดี (Good Brats) ที่ได้น้อง Milli มาฟีทก็เข้าที นอกจากน้องจะโคตรฮอตแล้ว น้องยังเป็นตัวแทนกระบอกเสียงที่สามารถวิพากษ์สังคมชนิดที่จะเป็นใครไปไม่ได้ มี element ของเพลงกล่อมเด็กที่ล้อเพลง #หน้าที่ของเด็ก ที่เอามาปลูกฝัง (ยัดเยียด?) มาแล้วชั่วอายุคน จนค่านิยม 10 ประการมันช่างหลอนหูซะเหลือเกิน ในขณะเดียวกันก็แอบมีความตะหงิดถึงค่านิยมที่คนรุ่นใหม่ต้องเชื่อฟังผู้ใหญ่ เพราะผู้ใหญ่มักเป็นฝ่ายถูกเสมอ โดยที่การตั้งคำถามกลับไป เป็นสิ่งที่ผู้ใหญ่รับไม่ได้
-เต้และน้องนวยแบ่งการแร็ปในประเด็นการศึกษาและครอบครัวอย่างละครึ่ง การที่เด็กจะเป็นแร็ปเปอร์กลับเป็นสิ่งที่คนรุ่นเก่ามองว่าแปลกประหลาด สถาบันครอบครัวควรที่จะเป็นพื้นที่รับฟังด้วยใจกว้าง กลับกลายเป็นความไม่สบายใจที่คนรุ่นใหม่ต่างละเหี่ยใจ หากขัดขืนหรือเลือกใช้ชีวิตที่เขาไม่ได้วาดหวังไว้อาจโดนลงทัณฑ์ด้วยก้านมะยมก็เป็นได้
-จริงๆผมไม่มีปัญหาประเด็นแร็ปที่ทั้งคู่ใส่มา ฮาร์ดคอพอควร แต่ผมมองว่าการใส่พาร์ท element lullaby ล้อเพลง #หน้าที่ของเด็ก ไม่มีความจำเป็นซะเท่าไหร่ มันทำให้ vibe เพลงดูดรอปลงเลย พาร์ทอื่นไม่มีปัญหา vibe มีความเด็กแนวในตัว
-หลายๆคนคงคาดหวังให้พวกเขาสอดแทรกประเด็นแหลมคมเป็นฮุกเด็ดที่ซ่อนในอัลบั้ม ก็คงต้องผิดหวัง เพราะ content วิพากษ์สังคมนั้นได้ถูกสปอยล์หมดแล้วในสามซิงเกิ้ลแรก แต่สิ่งที่เพิ่มเติมอย่างเห็นได้ชัดนอกจากความหวือหวาก็คือ การที่วงเลือกที่จะใส่พาร์ทความเป็นมนุษย์ลงไปแทน ซึ่งแตกหน่อได้ทั้งประเด็นความรัก ความสับสนภายในจิตใจ การให้กำลังใจ และการเติมเชื้อไฟให้คนฟังแทน ซึ่งไม่หนักเกินไปสำหรับคนส่วนใหญ่ แต่สายนูอาจมีเซ็งกันบ้างอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้
-การปล่อยซิงเกิ้ล #จำ (Remember) เหมือนวางแผนมาเพื่อเป้าประสงค์ขยายฐานแฟนเพลงโดยเฉพาะ ผลพวงของเพลงนี้ก็ฮิตติดลมบนแล้วเป็นที่เรียบร้อย เป็นเพลงรักเพลงแรกจริงๆที่ยอมละทิ้งความหยิ่งในศักดิ์ศรีเหมือนที่เคยเป็นในเพลง #จด แต่เพลงนี้มันถูกแทนที่ด้วยอารมณ์อาลัยอาวรณ์ nostalgia แทน ถึงแม้ความสัมพันธ์จะจบลงไปนานแล้ว แต่ให้ความรู้สึกเหมือนผ่านไปเมื่อวาน ระยะเวลาในช่วงความสัมพันธ์ยังหอมหวานไม่ยาวนานเลยด้วยซ้ำ
-ยังคงสอดแทรกกลิ่นอายของเพลง #จด ให้ได้ reminisce อยู่เป็นระยะๆ โดยเฉพาะเสียงหวีดๆของกีตาร์ไฟฟ้าในช่วงท่อนฮุกนี่ใช่เลย ประยุกต์สูตรนี้ไปก่อน ถ้าบอกว่าเพลงนี้คือภาคต่อของ #จด ผมเชื่อเลย แต่สิ่งที่เพิ่มเติมขึ้นมาคือความหนักแน่นที่มีมิติ ไม่โวยวายแบบเพลงนั้น เป็นพาร์ทที่เริ่มโต ก้มหน้าก้มตารับรู้ถึงความขมขื่นแต่โดยดี
-การแร็ปของเต้ที่คลีนขึ้นอย่างเห็นได้ชัด ไม่พูดถึงไม่ได้คือคุณพัด Zweed N’Roll โคตรเหมาะเจาะมากๆ เสียงร้องหม่นๆแหบพร่าเข้ากับซาวนด์กีตาร์แผดๆในช่วงอินโทรโคตรไฮป์ตั้งแต่แรกฟัง และการถ่ายทอดท่อนฮุกที่ลงล็อคไปกับความรู้สึกถวิลหา เสริมมิติได้แข็งแรงอย่างยิ่ง คนนอกด้อมน่าจะโดน สาวกเดนตายน่าจะพึงพอใจได้ไม่ยาก
-ประเด็นการสู้กับจิตใจตัวเอง การปรับ mindset บางอย่าง เป็นประเด็นที่เห็นได้น้อยในค่ายใหญ่ ทาง BAT ก็เข้าใจคิด เลือกงัดประเด็นนี้มา เป็นจุดที่แตกต่างจากวงร็อควงอื่นๆ เฉกเช่น #เสียงในหัว (Paranoia) เป็น conscious rap ที่โชว์สกิลการแร็ปน้ำไหลไฟดับของเต้ล้วนๆ มีความเป็นฮิปฮอปมากที่สุด เป็นการเล่าประสบการณ์สุด insane ของตัวเขาเองที่อยู่ดีๆขังตัวเองอยู่ตามลำพังเพียงเพราะรับมือกับการหลั่งไหลของสิ่งรอบข้างที่ถูกป้อนใส่ในหัวเขารัวๆไม่ได้
-ประสบการณ์แบบนี้น่าจะไม่ต่างจากการรับรู้โลกโซเชี่ยลที่ทุกอย่างไหลเข้ามาใน news feed ไวไปหมด จนบางทีก็สมาธิสั้น สำลักความดีงามที่หาได้น้อย ความแปลกประหลาดและดัดจริตของสังคมจนกูอยากจะบ้าตายไปเลย การใช้แร็ปในการหยอกเย้าประสาททางความคิด มีทั้งช่วงที่เร็วจนคอนโทรลไม่อยู่ แล้วจบด้วยท่วงทำนอง Lo-Fi น้ำเสียง calm ให้จิตใจมัน slow down แล้วเฟดลง ทั้งๆที่ท่อนฮุกแม่งยังไม่จบเลย ตอกย้ำภาวะความย้ำคิดย้ำทำจนเห็นภาพ
#อะดรีนาลีน โหมดเพลงปลุกใจ โทนเพลงอัดบีบเร่งเร้า speedy ที่อยากให้เราเค้นความดีดให้ออกไปใช้ชีวิต อย่าได้เหี่ยวเฉา ไม่ต้องให้ยามาเป็นตัวเร่ง พลังภายในระบบเลือดที่สูบฉีดคือตัวดีดชั้นดีเลย สิ่งรอบตัวจะ bullshit มากเพียงใด ขออย่าให้ไฟในตัวมอดดับลงก็พอ
#นับถอยหลัง (Countdown) แทร็ครองสุดท้ายที่ซาวนด์กลองแน่นที่สุด เป็นตัวพร้อมดีด spin ตัวออกไปใช้ชีวิตตามเสียงหัวใจเรียกร้องเป็นสำคัญ เป็นเจตจำนงเสรีที่อยากจะหลุดจากคอมฟอร์ตโซนเดิมๆ โดยเฉพาะเป้าประสงค์ของวงที่ไม่อยากจะย่ำอยู่กับที่ พูดถึงแต่เรื่องเดิมๆ เป็นความ upbeat ที่มีความ Silly Fools คุกกรุ่น ชวนระลึกถึงความไดร์ฟแบบ 150 C.C.
-อีกหนึ่งแง่มุมที่ทำให้เราเห็นว่าห้าหนุ่มไม่ได้มีคาแรคเตอร์เกรี้ยวกราดปากจัด นั่นก็คือ มุมการเป็นเพื่อนมนุษย์ ที่ให้กำลังใจเก่งซะด้วย ภาพลักษณ์วัยรุ่นสายขบถออกแนวไม่แคร์ใครง่ายๆ แต่ทำเพลงลักษณะนี้ได้หนักแน่น เรียบเรียงด้วยวลีที่โคตรเท่ห์และไม่มีท่าทีดูถูกใคร
-รู้สึกดีชิบหายกับสองเพลงที่กำลังจะกล่าวต่อจากนี้ เริ่มจาก #แค่เรื่องเล่า (After All) เพลงที่ปล่อยออกมาตอนช่วงหมดสัญญากับค่ายเก่า และเป็นช่วงล็อกดาวน์ด้วย กระแสเงียบจริง แต่พอเอามารวมในอัลบั้มนี้ เป็นเพลงตัดเบรคอารมณ์เดือดได้ดีมาก ต่อให้มันจะมีแค่แร็ปอย่างเดียว แต่รู้สึกไหลลื่น ไม่น่ารำคาญเลย
-ปกติถ้าเป็นเพลงให้กำลังใจแบบแร็ปโย่ว ไม่ได้มาด้วย melodic flow ถ้าแมสเสจไม่ดีมีบ้ง ดูยัดเยียดได้ แต่เพลงนี้แมสเซจดี มีความค่อยเป็นค่อยไป ในท่อนฮุกมีคุณปั้น LUSS มาช่วยเสริมคอรัสเป็นมิติผู้หญิงที่ lift up มาก และภาคดนตรี Acoustic Guitar และ Piano มาเสริมความหนักแน่น ปิดเพลงได้สวย
สุดท้ายมันจะผ่าน ตามเวลา
ทุกข์และน้ำตา จะหายไป
ขอแค่เธอโปรด รู้เอาไว้
เธอจะเสียใจ แต่อีกไม่นาน
แค่เรื่องเล่า (After All)
-ส่วนเพลงโหมดให้กำลังใจเพลงที่สองและเป็นแทร็คสุดท้ายของอัลบั้มนี้อย่าง #ช่วงเปลี่ยนผ่าน (Coming of Age) ให้กำลังใจคนที่กำลังท้อในช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อที่ชีวิตขึ้นๆลงๆคาดเดาไม่ได้เหมือนรถไฟเหาะ เข้าใจว่าความซุกซนอาจนำพาซึ่งความผิดพลาด แต่อย่าล้มเลิกเพียงแค่ไม่ชอบใจ แค่เราเจอจุดเปลี่ยนผ่านที่ทำให้เราตกผลึกความคิดได้ทางใดทางนึง อยากให้ฟัง verse 2 ให้ดีๆ แมสเซจแม่งเท่ห์มาก ลูกเล่นวูบวาบ ลูกเล่นสแคลชแผ่นก็เฟี้ยว Outro ก็ปล่อยของอย่างพีค เป็นเพลงปิดอัลบั้มที่ดีและสมเกียรติ
สิ่งที่เข้ามารุมล้อม มันรุมซ้อม แทบปางตาย
ก็ไม่เห็นแม้เงาใคร ที่จะเข้าใจ
ผมก็แค่อยากเป็นตัวแทนเวลาที่คุณไม่เห็นใคร
ช่วงเปลี่ยนผ่าน (Coming of Age)
-Bomb The System ฟังดูเล่นใหญ่ขยายสเกลมากๆ ถ้าจะให้นิยามของคำว่าระบบ หนึ่งปัจจัยที่เป็นบ่อเกิดแห่งความชิบหายในทุกวันนี้ก็คงจะเป็นไปไม่ได้ มันไม่ใช่นิยามการลอบวางระเบิดแล้วทำลายล้าง แต่เป็นการทำให้เราเตรียมตัวเตรียมใจ ปรับเซ็ทตัวเองให้ได้ก่อนเสียมากกว่า ผมเองก็รู้สึกเสียดายในแง่ความเข้มข้นของคอนเทนท์ที่ถูกลดทอนลงตามไปด้วย การมี 9 แทร็คอาจจะเพียงพอแล้วก็จริง แต่ก็แหม่โดนกั๊กฮุกเด็ดๆซะงั้น นั่นอาจเป็นปัจจัยที่ผมดันชอบอัลบั้มนี้มากกว่าชุดที่แล้ว White ที่คอนเทนท์เข้มข้นกว่าเยอะ
-แต่ไม่ใช่ว่าจะไม่ดีเลย ข้อดีของอัลบั้มนี้คือการที่ 5 หนุ่มเริ่มมีความคิดอยากจะเติบโตทางด้านความคิด ไม่เน้นด่ากราดอย่างไร้สติซะทีเดียว ถ้าเปรียบเปรยกับนักรบ พวกเขาไม่ใช่เป็นตัวเปิดแบบเอิกเกริก แล้วโดนยิงให้เจ็บตัวเสียก่อน เปรียบเทียบไอ้เพื่อนที่ปรับตัวเข้าสังคมแบบคนอยู่เป็นนั่นแหละ ใช่เลย thoughtful มากขึ้น แต่ก็ไม่ลืมที่จะเคลียร์จะตัวเองให้รอด ตั้งมั่นให้มั่นคงเสียก่อน อดนึกถึงการตัดสินใจเข้าค่ายใหญ่ไม่ได้จริงๆ
-สบายใจไปได้หนึ่งเปราะกับการที่ค่ายซัพพอร์ต 5 หนุ่มอย่างเต็มที่ ทั้งงานภาพเอ็มวีที่จัดเต็ม การโปรโมทพีอาร์ การใส่ใจปรับภาพลักษณ์ของวง โลโก้ค้างคาว BAT ก็เข้าที แพ็คเกจจิ้งอัลบั้มน่าสะสม ใส่ใจในดีเทล จนผมรีบไปซื้อ และอยากจะบอกว่าผมชอบมากที่สุดในปีนี้ รวมไปถึงการลงทุนในภาคดนตรีที่อัพเกรดขึ้น ซึ่งเป็นสิ่งที่ค่ายใหญ่พึงมีอยู่แล้ว วงมีศักยภาพเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว การได้ไปอยู่ในค่ายใหญ่ก็สามารถผลักดันศักยภาพอย่างที่ควรจะเป็นได้
-ผมเชื่อว่า 5 หนุ่มพยายามอย่างยิ่งยวดในการทำให้แฟนเพลงกลุ่มใหม่และสาวกเดนตายพบกันคนละครึ่งทาง ความดิบสากจำเป็นต้องถูกลดทอนลงจนบางทีแฟนเดนตายอาจรับไม่ได้กับการโดนปรับให้ซอฟต์ลง ในเมื่อมันเป็นไปตามวัฎจักรที่ถึงเวลาก็ต้องลดทอนซักวัน ก็ถือโอกาสโชว์ด้านที่ซอฟต์ลง แล้วใส่ input ซาวนด์ใหม่ๆกันตั้งแต่วันนี้ไปเลย อันนี้ก็อยากให้เข้าใจหน่อย ไม่มีศิลปินคนไหนอยากจะตะโกนแหกปาก ใส่ความฮาร์ดคอรัวๆได้ทุกอัลบั้มแน่ นั่นเค้าเรียกว่ามิติที่ซ้ำรอย แต่เชื่อเถอะพวกเขาจะทำให้คุณเอ็นจอยได้แน่ๆ
เติบใหญ่ก่อนแล้วค่อยเอาคืน
Top Tracks : คำสั่ง (Bootlicker), บ้ายอ (Narcissist), จำ (Remember), แค่เรื่องเล่า (After All), นับถอยหลัง (Countdown), ช่วงเปลี่ยนผ่าน (Coming of Age)
Give 7/10
Thx 4 Readin’
See Y’all
ต่อไปนี้จะเป็นช่วง Unbox อัลบั้ม Bomb The System
ที่ผมยกให้เป็น Packaging แห่งปี จากคนซื้อมาเก็บจริง มาดูไส้ในดีกว่า
กล่องขนาดใหญ่ด้านนอก
เมื่อเปิดอ้าออกมาก็เดือดแล้ว ฝากล่องด้านในมี Tracklist ส่วนแผ่นซีดี Artwork ของที่ระลึกอยู่ในแฟ้มใส มีที่รูด ziplock อย่างดี
ซองซีดีดำสนิท มีลายน้ำโลโก้วงอย่างเฟี้ยว ซีดีลายรอยแตก อื้อหืออออ
Sticker หลากสีสัน เอาไปติดให้แสบตาเพื่อนเล่นๆ
อันนี้เด็ด บล็อก Stencil โลโก้ Bomb at Track เอาใจสายบอมบ์พ่นสีเลยนี่หว่า
นี่คือเล่มอาร์ตเวิร์คที่เข้าเล่มอย่างราชการ แต่โคตรเข้าตีมจริงๆ เหมือนทำเป็นเล่มคดีเลยฮะ
สุดท้ายเป็นโปสเตอร์ปกอัลบั้มจริง ขนาดใหญ่ กับการแชะภาพที่ได้จังหวะแม่นยำโดยพี่เป๋ง ชานนท์
จบการ Unbox แต่เพียงเท่านี้
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
